و من كلام له عليه‌السلام لابنه محمد بن الحنفية لما أعطاه الراية يوم الجمل تَزُولُ اَلْجِبَالُ وَ لاَ تَزُلْ (1)

و از خطبه‌هاى آن حضرت است در يكى از روزهاى صفين

عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ (2)

دندانها را بر هم فشار

أَعِرِ اَللَّهَ جُمْجُمَتَكَ (3)

و كاسۀ سرت را به خدا عاريت سپار

تِدْ فِي اَلْأَرْضِ قَدَمَكَ (4)

پاى در زمين كوب

اِرْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى اَلْقَوْمِ (5)

و چشم بر كرانۀ سپاه نه

وَ غُضَّ بَصَرَكَ (6)

و بيم بر خود راه مده

وَ اِعْلَمْ أَنَّ اَلنَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ (7)

!و بدان كه پيروزى از سوى خدا است