و من خطبة له عليهالسلام بعد التحكيم و ما بلغه من أمر الحكمين و فيها حمد اللّه على بلائه ثم بيان سبب البلوى (1)
و از خطبههاى آن حضرت است بعد از گماردن داوران
الحمد على البلاء اَلْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِنْ أَتَى اَلدَّهْرُ بِالْخَطْبِ اَلْفَادِحِ وَ اَلْحَدَثِ اَلْجَلِيلِ (2)
سپاس خداى راست،هرچند روزگار كارى دشوار پيش آورده،و حادثهاى بزرگ پديد كرده
وَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَيْسَ مَعَهُ إِلَهٌ غَيْرُهُ (3)
گواهى مىدهم كه خدا يكى است،انبازى ندارد و با او شريكى نيست
وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ صلىاللهعليهوآله (4)
و محمّد بندۀ او و فرستادۀ اوست.درود بر او و آل او باد
سبب البلوى أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَعْصِيَةَ اَلنَّاصِحِ اَلشَّفِيقِ اَلْعَالِمِ اَلْمُجَرِّبِ تُورِثُ اَلْحَسْرَةَ وَ تُعْقِبُ اَلنَّدَامَةَ (5)
امّا بعد،نافرمانى خيرخواه مهربان،داناى كاردان،دريغ خوردن آرد،و پشيمانى به دنبال دارد
وَ قَدْ كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ فِي هَذِهِ اَلْحُكُومَةِ أَمْرِي (6)
در بارۀ اين داورى رأى خويش را گفتم
وَ نَخَلْتُ لَكُمْ مَخْزُونَ رَأْيِي (7)
و آنچه درون دل داشتم از شما ننهفتم
لَوْ كَانَ يُطَاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ (8)
«رأى راست آن بود اگر مىپذيرفتيد
فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِبَاءَ اَلْمُخَالِفِينَ اَلْجُفَاةِ وَ اَلْمُنَابِذِينَ اَلْعُصَاةِ (9)
».امّا مخالف وار،سر باز زديد و نافرمانى پيش گرفتيد،جفا ورزيديد و به راه عصيان رفتيد
حَتَّى اِرْتَابَ اَلنَّاصِحُ بِنُصْحِهِ (10)
تا آنكه نصيحتگو در بارۀ خود بدگمان شد
وَ ضَنَّ اَلزَّنْدُ بِقَدْحِهِ (11)
و«حلوا رنج دهان
فَكُنْتُ أَنَا وَ إِيَّاكُمْ كَمَا قَالَ أَخُو هَوَازِنَ (12)
» ،و داستان من و شما چنان كه: نصيحت همه عالم چو باد در قفس است به گوش مردم نادان چو آب در غربال
أَمَرْتُكُمْ أَمْرِي بِمُنْعَرَجِ اَللِّوَى فَلَمْ تَسْتَبِينُوا اَلنُّصْحَ إِلاَّ ضُحَى اَلْغَدِ (13)