و من كلام له عليه‌السلام (1)

و از سخنان آن حضرت است

و فيه جملة من صفات الربوبية و العلم الإلهي اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي بَطَنَ خَفِيَّاتِ اَلْأُمُورِ (2)

سپاس خداى راست كه كارهاى پوشيده را داند

وَ دَلَّتْ عَلَيْهِ أَعْلاَمُ اَلظُّهُورِ (3)

و نشانه‌هاى روشن،او را شناساند

وَ اِمْتَنَعَ عَلَى عَيْنِ اَلْبَصِيرِ (4)

و ديدۀ بينا ديدنش نتواند

فَلاَ عَيْنُ مَنْ لَمْ يَرَهُ تُنْكِرُهُ (5)

نه چشم آن كس كه او را نبيند منكر او گرديد

وَ لاَ قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ يُبْصِرُهُ (6)

و نه دل آن كس كه او را شناخت،به ديده تواندش ديد

سَبَقَ فِي اَلْعُلُوِّ فَلاَ شَيْءَ أَعْلَى مِنْهُ (7)

در برترى از همه پيش است و هيچ چيز برتر از او نيست

وَ قَرُبَ فِي اَلدُّنُوِّ فَلاَ شَيْءَ أَقْرَبُ مِنْهُ (8)

و در نزديك بودن چنان است،كه چيزى نزديكتر از او نيست

فَلاَ اِسْتِعْلاَؤُهُ بَاعَدَهُ عَنْ شَيْءٍ مِنْ خَلْقِهِ (9)

پس نه برتر بودن او،وى را از آفريده‌اش دور داشته

وَ لاَ قُرْبُهُ سَاوَاهُمْ فِي اَلْمَكَانِ بِهِ (10)

و نه نزديك بودنش-آفريده‌ها-را با او در يك رتبت بداشته

لَمْ يُطْلِعِ اَلْعُقُولَ عَلَى تَحْدِيدِ صِفَتِهِ (11)

خردها را بر چگونگى صفات خود آگاه نساخته

وَ لَمْ يَحْجُبْهَا عَنْ وَاجِبِ مَعْرِفَتِهِ (12)

و در شناخت خويش تا آنجا كه بايد-بر ديدۀ آنها-پرده نينداخته

فَهُوَ اَلَّذِي تَشْهَدُ لَهُ أَعْلاَمُ اَلْوُجُودِ (13)

اوست كه نشانه‌هاى هستى بر او گواه پيداست

عَلَى إِقْرَارِ قَلْبِ ذِي اَلْجُحُودِ (14)

و زبان دل منكر بدين حقيقت گوياست

تَعَالَى اَللَّهُ عَمَّا يَقُولُهُ اَلْمُشَبِّهُونَ بِهِ (15)

وَ اَلْجَاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً كَبِيراً (16)