و من خطبة له عليه‌السلام لما غلب أصحاب معاوية أصحابه عليه‌السلام على شريعة الفرات بصفين و منعوهم الماء (1)

و از خطبه‌هاى آن حضرت است در يكى از روزهاى صفين

قَدِ اِسْتَطْعَمُوكُمُ اَلْقِتَالَ (2)

از شما خواستند تا دست به جنگ بگشاييد

فَأَقِرُّوا عَلَى مَذَلَّةٍ (3)

پس يا به خوارى برجاى بپاييد

وَ تَأْخِيرِ مَحَلَّةٍ (4)

و از رتبه‌اى كه داريد فروتر آييد

أَوْ رَوُّوا اَلسُّيُوفَ مِنَ اَلدِّمَاءِ تَرْوَوْا مِنَ اَلْمَاءِ (5)

يا شمشيرها را از خون تر كنيد،و آب را از كف آنان به در كنيد

فَالْمَوْتُ فِي حَيَاتِكُمْ مَقْهُورِينَ (6)

خوار گشتن و زنده ماندنتان مردن است

وَ اَلْحَيَاةُ فِي مَوْتِكُمْ قَاهِرِينَ (7)

و كشته گشتن و پيروز شدن،زنده بودن

أَلاَ وَ إِنَّ مُعَاوِيَةَ قَادَ لُمَةً مِنَ اَلْغُوَاةِ (8)

معاويه گروهى نادان را به دنبال خود مى‌كشاند

وَ عَمَّسَ عَلَيْهِمُ اَلْخَبَرَ (9)

و حقيقت را از آنان مى‌پوشاند.-كوركورانه پى او مى‌تازند

حَتَّى جَعَلُوا نُحُورَهُمْ أَغْرَاضَ اَلْمَنِيَّةِ (10)

تا خود را به كام مرگ در اندازند