و من خطبة له عليهالسلام علم فيها الناس الصلاة على النبي صلىاللهعليهوآله (1)
» و از خطبههاى آن حضرت است كه در آن مردم را آموخت كه چگونه بر پيامبر درود فرستند
و فيها بيان صفات الله سبحانه و صفة النبي و الدعاء له (2)
صفات الله اَللَّهُمَّ دَاحِيَ اَلْمَدْحُوَّاتِ (3)
بار خدايا!اى گسترانندۀ هر گسترده
وَ دَاعِمَ اَلْمَسْمُوكَاتِ (4)
و اى برافرازندۀ آسمانهاى بالا برده
وَ جَابِلَ اَلْقُلُوبِ عَلَى فِطْرَتِهَا شَقِيِّهَا وَ سَعِيدِهَا (5)
اى آفرينندۀ دلها بر وفق سرشت،بدبخت بود و يا نيكو سرنوشت
صفات النبي اِجْعَلْ شَرَائِفَ صَلَوَاتِكَ وَ نَوَامِيَ بَرَكَاتِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ (6)
بهترين درودها و پربارترين بركتها را خاصّ بنده و پيامبر خود گردان
اَلْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ (7)
كه خاتم پيامبران پيشين است
وَ اَلْفَاتِحِ لِمَا اِنْغَلَقَ (8)
و گشايندۀ درهاى بستۀ-رحمت بر مردم زمين
وَ اَلْمُعْلِنِ اَلْحَقَّ بِالْحَقِّ (9)
آشكار كنندۀ حقّ با برهان
وَ اَلدَّافِعِ جَيْشَاتِ اَلْأَبَاطِيلِ (10)
فرونشانندۀ طغيان
وَ اَلدَّامِغِ صَوْلاَتِ اَلْأَضَالِيلِ (11)
و درهم كوبندۀ شوكت گمراهان
كَمَا حُمِّلَ فَاضْطَلَعَ (12)
چنان كه او بار رسالت را نيرومندانه برداشت-و حقّ آن را چنانكه بايد بگذاشت
قَائِماً بِأَمْرِكَ (13)
در انجام فرمانت برپا
مُسْتَوْفِزاً فِي مَرْضَاتِكَ (14)
و در طلب خشنودىات پويا
غَيْرَ نَاكِلٍ عَنْ قُدُمٍ (15)
نه از اقدامى روگردان
وَ لاَ وَاهٍ فِي عَزْمٍ (16)
و نه در عزمى سست و ناتوان
وَاعِياً لِوَحْيِكَ (17)
وحى تو را به گوش جان شنوا
حَافِظاً لِعَهْدِكَ (18)
و عهد تو را نگهبان
مَاضِياً عَلَى نَفَاذِ أَمْرِكَ (19)
و در راه اجراى فرمان تو روان
حَتَّى أَوْرَى قَبَسَ اَلْقَابِسِ (20)
چندان كه چراغ جويندگان حقّ را فروغ بخشيد
وَ أَضَاءَ اَلطَّرِيقَ لِلْخَابِطِ (21)
و از خطبههاى آن حضرت است در يكى از روزهاى صفين
وَ هُدِيَتْ بِهِ اَلْقُلُوبُ بَعْدَ خَوْضَاتِ اَلْفِتَنِ وَ اَلْآثَامِ (22)
و دلهاى فرو رفته در موجهاى شبهت،به راهنمايى او رخت به كنار كشيد
وَ أَقَامَ بِمُوضِحَاتِ اَلْأَعْلاَمِ (23)
نشانههاى روشن را بر پا داشت
وَ نَيِّرَاتِ اَلْأَحْكَامِ (24)
و احكام 72,0-چون موكّلانى-بر مردمان گماشت
فَهُوَ أَمِينُكَ اَلْمَأْمُونُ (25)
او تو را امانتدارى است درستكار
وَ خَازِنُ عِلْمِكَ اَلْمَخْزُونِ (26)
و گنجينۀ علم تو را پاسدار
وَ شَهِيدُكَ يَوْمَ اَلدِّينِ (27)
گواه توست در روز قيامت
وَ بَعِيثُكَ بِالْحَقِّ (28)
و برانگيختۀ تو به رسالت
وَ رَسُولُكَ إِلَى اَلْخَلْقِ (29)
و فرستادۀ تو بر آفريدگان و امّت
الدعاء للنبي اَللَّهُمَّ اِفْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ (30)
خدايا!سايۀ-عنايت-خود را بر او بگستران
وَ اِجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ اَلْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ (31)
و به فضل خويش پاداش او را فراوان گردان
اَللَّهُمَّ وَ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ اَلْبَانِينَ بِنَاءَهُ (32)
بنياد-شريعتى را-كه نهاد از ديگر بناها بالاتر برو مرتبت
وَ أَكْرِمْ لَدَيْكَ مَنْزِلَتَهُ (33)
او را نزد خويش گراميتر
وَ أَتْمِمْ لَهُ نُورَهُ (34)
و نور-شريعت-او را-در سراسر گيتى بگستر
وَ اِجْزِهِ مِنِ اِبْتِعَاثِكَ لَهُ مَقْبُولَ اَلشَّهَادَةِ (35)
و پاداش پيامبرى او را گفتار او را پسنديده قرار ده،و شهادت پذيرفته
مَرْضِيَّ اَلْمَقَالَةِ (36)
ذَا مَنْطِقٍ عَدْلٍ (37)
چنانكه گفتۀ او-ميزان عدل باشد
وَ خُطْبَةٍ فَصْلٍ (38)
و فرمودۀ او قول فصل
اَللَّهُمَّ اِجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فِي بَرْدِ اَلْعَيْشِ وَ قَرَارِ اَلنِّعْمَةِ (39)
بار خدايا!ما و او را فراهم آور در زندگانى خوشگوار،و نعمت پايدار
وَ مُنَى اَلشَّهَوَاتِ (40)
و آرزوهاى دلنشين
وَ أَهْوَاءِ اَللَّذَّاتِ (41)
و لذتهاى با خواهش دل قرين
وَ رَخَاءِ اَلدَّعَةِ (42)
و زندگانى اخ و پر نعمت
وَ مُنْتَهَى اَلطُّمَأْنِينَةِ (43)
و اطمينان خاطر
وَ تُحَفِ اَلْكَرَامَةِ (44)
و برخوردارى از تحفههاى كرامت