و من كلام له عليهالسلام قاله لمروان بن الحكم بالبصرة (1)
و از سخنان آن حضرت است در بارۀ مروان پسر حكم در بصره
قَالُوا أُخِذَ مَرْوَانُ بْنُ اَلْحَكَمِ أَسِيراً يَوْمَ اَلْجَمَلِ (2)
گويند مروان را در جنگ جمل اسير گرفتند
فَاسْتَشْفَعَ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ عليهماالسلام إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عليهالسلام (3)
وى در پيشگاه على(ع) امام حسن و امام حسين عليهما السّلام را ميانجى خود ساخت
فَكَلَّمَاهُ فِيهِ (4)
و آنان در بارۀ او با امام سخن گفتند
فَخَلَّى سَبِيلَهُ (5)
و على(ع)او را رها كرد
فَقَالاَ لَهُ يُبَايِعُكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ عليهالسلام (6)
حسنين(ع)گفتند: «امير مؤمنان!مروان با تو بيعت كند.»فرمود
أَ وَ لَمْ يُبَايِعْنِي بَعْدَ قَتْلِ عُثْمَانَ (7)
مگر پس از كشته شدن عثمان با من بيعت نكرد
لاَ حَاجَةَ لِي فِي بَيْعَتِهِ (8)
مرا به بيعت او نيازى نيست
إِنَّهَا كَفٌّ يَهُودِيَّةٌ (9)
كه بيعتشكن است و غدّار-با دستى چون دست جهود
لَوْ بَايَعَنِي بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ (10)
مكار اگر آشكارا-با دست خود بيعت كند،روگرداند و در نهان-با ريشخند-آن را بشكند
أَمَا إِنَّ لَهُ إِمْرَةً كَلَعْقَةِ اَلْكَلْبِ أَنْفَهُ (11)
همانا وى بر مردم حكومت كند امّا كوتاه،چندان كه سگ بينى خود را ليسد
وَ هُوَ أَبُو اَلْأَكْبُشِ اَلْأَرْبَعَةِ (12)
او پدر چهار فرمانرواست
وَ سَتَلْقَى اَلْأُمَّةُ مِنْهُ وَ مِنْ وَلَدِهِ يَوْماً أَحْمَرَ (13)
و زودا كه امّت،از او و فرزندان او روزى خونين-را ببينند