و من خطبة له عليه‌السلام في الحث على العمل الصالح (1)

و از خطبه‌هاى آن حضرت است

رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى (2)

خدا بيامرزد مردى را كه حكمى را شنيد و نيك فهم كرد

وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا (3)

و به رستگارى خوانده شد و بدان رو آورد

وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا (4)

و در پى راهنمايى افتاد و رهيد

رَاقَبَ رَبَّهُ (5)

و خدا را حاضر ديد

وَ خَافَ ذَنْبَهُ (6)

و از گناه ترسيد

قَدَّمَ خَالِصاً (7)

توشه پيش فرستاد

وَ عَمِلَ صَالِحاً (8)

و كرده نيك براى ذخيرت ورزيد

اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً (9)

وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً (10)

و از آنچه پرهيز بايد،دورى گزيد

وَ رَمَى غَرَضاً (11)

در پى حقّ رفت و بدان رسيد

وَ أَحْرَزَ عِوَضاً (12)

كَابَرَ هَوَاهُ (13)

و با هوس خويش جنگيد

وَ كَذَّبَ مُنَاهُ (14)

آرزو را سركوب كرد

جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ (15)

شكيبايى را مركب نجات ساخت

وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ (16)

و پرهيزگارى را برگ روز وفات

رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ (17)

راه روشن را پيش گرفت

وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ (18)

و طريق راست را مسير خويش گرفت

اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ (19)

وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ (20)

فرصت زندگى را غنيمت شمرد و بر اجل پيشى گرفت

وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ (21)

و كار نيك ذخيرت كرد