و من كلام له عليه‌السلام يعني به الزبير في حال اقتضت ذلك و يدعوه للدخول في البيعة ثانية يَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَايَعَ بِيَدِهِ وَ لَمْ يُبَايِعْ بِقَلْبِهِ (1)

و از سخنان آن حضرت است كه بدان زبير را در نظر دارد و در حالى كه مقتضى آن بوده،فرموده است . پندارد با دستش بيعت كرده است،نه با دلش

فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَيْعَةِ وَ اِدَّعَى اَلْوَلِيجَةَ (2)

پس بدانچه به دستش كرده اعتراف مى‌كند،و به آنچه به دلش بوده ادعا

فَلْيَأْتِ عَلَيْهَا بِأَمْرٍ يُعْرَفُ (3)

پس بر آنچه ادّعا كند دليلى روشن بايد

وَ إِلاَّ فَلْيَدْخُلْ فِيمَا خَرَجَ مِنْهُ (4)

يا در آنچه بود و از آن بيرون رفت در آيد