و من كلام له عليه‌السلام في الزهد (1)

و از سخنان آن حضرت است

أَيُّهَا اَلنَّاسُ اَلزَّهَادَةُ قِصَرُ اَلْأَمَلِ (2)

اى مردم!پارسايى،دامن آرزو در چيدن است

وَ اَلشُّكْرُ عِنْدَ اَلنِّعَمِ (3)

و شكر نعمت حاضر گفتن

وَ اَلتَّوَرُّعُ عِنْدَ اَلْمَحَارِمِ (4)

و از ناروا پارسايى ورزيدن

فَإِنْ عَزَبَ ذَلِكَ عَنْكُمْ فَلاَ يَغْلِبِ اَلْحَرَامُ صَبْرَكُمْ (5)

و اگر از عهدۀ اين كار بر نياييد،چند كه ممكن است خود را از حرام واپاييد

وَ لاَ تَنْسَوْا عِنْدَ اَلنِّعَمِ شُكْرَكُمْ (6)

و شكر نعمت موجود فراموش منماييد

فَقَدْ أَعْذَرَ اَللَّهُ إِلَيْكُمْ بِحُجَجٍ مُسْفِرَةٍ ظَاهِرَةٍ (7)

كه راه عذر بر شما بسته است،با حجّتهاى روشن و پديدار

وَ كُتُبٍ بَارِزَةِ اَلْعُذْرِ وَاضِحَةٍ (8)

و كتابهاى آسمانى و دليلهاى آشكار