سورة القارعة
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
اؘلقارِعَةُ (1)
آن حادثه کوبنده،
مَا القارِعَةُ (2)
و چه حادثه کوبنده ای؟!
وَ مآ اَدریــٰكَ مَا القارِعَةُ (3)
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست ؟
يَومَ يَكونُ النّاسُ كَالفَراشِ المَبثوثِ (4)
روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو میدوند.
وَ تَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ المَنفوشِ (5)
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده میگردد.
فَاَمّا مَن ثَقُلَت مَوازينُهۥ (6)
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است.
فَهُوَفي عيشَةٍ راضِيَةٍ (7)
در یک زندگی خشنود خواهد بود.
وَ اَمّا مَن خَفَّت مَوازينُهۥ (8)
و اما کسی که ترازوهایش سبک است.
فَاُمُّهۥ هاوِيَةٌ (9)
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است.
وَ مآ اَدریــٰكَ ماهِيَه (10)
و تو چه میدانی هاویه چیست ؟
نارٌ حامِيَةٌ (11)
آتشی است سوزان.