سورة الهمزة
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
وَيلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده ای!
اؘلَّذي جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهۥ (2)
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند).
يَحسَبُ اَنَّ مالَهٓۥ اَخلَدَهۥ (3)
گمان میکند که اموالش سبب جاودانگی او است!
كَلّا ؗ لَيُنبَذَنَّ فِي الحُطَمَةِ (4)
چنین نیست که او میپندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب میشود.
وَ مآ اَدریــٰكَ مَا الحُطَمَةُ (5)
و تو چه میدانی حطمه چیست ؟
نارُ اللهِ الموقَدَةُ (6)
آتش برافروخته الهی است.
اؘلَّتي تَطَّلِعُ عَلَي الاَفئئِدَةِ (7)
آتشی که از دلها سرمی زند!
اِنَّها عَلَيهِم مُؤصَدَةٌ (8)
این آتش بر آنها به صورت دربسته است.
في عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)
در ستونهای کشیده و طولانی!