سورة الرّعد
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
الٓمٓرؕ تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِۚ وَ الَّذيٓ اُنزِلَ اِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ وَ لٰكِنَّ اَكثَرَ النّاسِ لايُؤمِنونَ (1)
المر – اینها آیات کتاب (آسمانی) است، و آنچه از طرف پروردگار بر تو نازل شده حق است ولی اکثر مردم ایمان نمیآورند.
اؘللهُ الَّذي رَفَعَ السَّمٰوٰتِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَونَها ثُمَّ استَويٰ عَلَي العَرشِؗ وَ سَخَّرَ الشَّمسَ وَ القَمَرَ كُلٌّ يَجري لِاَجَلٍ مُسَمًّيۚ يُدَبِّرُ الاَمرَ ؗ يُفَصِّلُ الأيٰتِ لَعَلَّكُم بِلِقآءِ رَبِّكُم توقِنونَ (2)
خدا همان کسی است که آسمان را – بدون ستونی که قابل رؤ یت باشد – آفرید سپس بر عرش استیلا یافت (و زمام تدبیر جهان را بدست گرفت) و خورشید و ماه را مسخر ساخت که هر کدام تا زمان معینی حرکت دارند کارها را او تدبیر میکند آیات را (برای شما) تشریح مینماید تا به لقای پروردگارتان یقین پیدا کنید.
وَ هُوَالَّذي مَدَّ الاَرضَ وَ جَعَلَ فيها رَواسِيَ وَ اَنهٰرًا ؗ وَ مِن كُلِّ الثَّمَرٰتِ جَعَلَ فيها زَوجَينِ اثنَينِؗ يُغشِي الَّيلَ النَّهارَۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يَتَفَكَّرونَ (3)
و او کسی است که زمین را گسترد و در آن کوهها و نهرهائی قرار داد و از تمام میوه ها در آن دو جفت آفرید (پرده سیاه) شب را بر روز میپوشاند، در اینها آیاتی است برای آنها که تفکر میکنند.
وَ فِي الاَرضِ قِطَعٌ مُتَجٰوِرٰتٌ وَ جَنّٰتٌ مِن اَعنابٍ وَ زَرعٌ وَ نَخيلٌ صِنوانٌ وَ غَيرُ صِنوانٍ يُسقيٰ بِمآءٍ واحِدٍؗ وَ نُفَضِّلُ بَعضَها عَليٰ بَعضٍ فِي الاُكُلِۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يَعقِلونَ (4)
و در روی زمین قطعاتی در کنار هم قرار دارد که با هم متفاوتند و باغهائی از انگور، و زراعت، و نخلها، که گاهی بر یک پایه میرویند و گاهی بر دو پایه، همه آنها از یک آب سیراب میشوند و با اینحال بعضی از آنها را از جهت میوه بر دیگری برتری میدهیم، در اینها نشانه هائی است برای آنها که عقل خویش را بکار میگیرند.
وَ اِن تَعجَب فَعَجَبٌ قَولُهُم اَءِذا كُنّا تُرٰبًا اَءِنّا لَفي خَلقٍ جَديدٍۚ اُولئِكَ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِمؗ وَ اُولئِكَ الاَغلٰلُ فيٓ اَعناقِهِم ؗ وَ اُولئِكَ اَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ (5)
و اگر میخواهی (از چیزی) تعجب کنی عجیب گفتار آنها است که میگویند آیا هنگامی که خاک شدیم (بار دیگر زنده میشویم و) به خلقت جدیدی باز میگردیم؟! آنها کسانی هستند که به پروردگارشان کافر شدهاند و آن غل و زنجیرهاست در گردنشان، و آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند!
وَ يَستَعجِلونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبلَ الحَسَنَةِ وَ قَد خَلَت مِن قَبلِهِمُ المَثُلٰتُۚ وَ اِنَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ لِلنّاسِ عَليٰ ظُلمِهِمؗ وَ اِنَّ رَبَّكَ لَشَديدُ العِقابِ (6)
آنها پیش از حسنه (و رحمت) از تو تقاضای تعجیل سیئه (و عذاب) میکنند با اینکه قبل از آنها بلاهای عبرتانگیز نازل شده، و پروردگار تو نسبت به مردم با اینکه ظلم میکنند دارای مغفرت است و هم پروردگارت عذاب شدید دارد.
وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولآ اُنزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبِّهٖٓۚ اِنَّمآ اَنتَ مُنذِرٌ ؗ وَ لِكُلِّ قَومٍ هادٍ (7)
و آنها که کافر شدند میگویند چرا آیت (و اعجازی) از پروردگارش بر او نازل نشده؟ تو تنها بیم دهنده ای، و برای هر گروهی هدایت کننده ای است (و اینها همه بهانه است نه جستجوی حقیقت).
اؘللهُ يَعلَمُ ما تَحمِلُ كُلُّ اُنثيٰ وَ ما تَغيضُ الاَرحامُ وَ ما تَزدادُۚ وَ كُلُّ شَيءٍ عِندَهۥ بِمِقدارٍ (8)
خدا از جنین هائی که هر انسان یا حیوان ماده ای حمل میکند آگاه است، و نیز از آنچه رحمها کم میکنند (و پیش از موعد مقرر میزایند) و هم از آنچه افزون میکنند، و هر چیز نزد او مقدار معینی دارد.
عالِمُ الغَيبِ وَ الشَّهادَةِ الكَبيرُ المُتَعالِ (9)
او از غیب و شهود آگاه است و بزرگ و متعالی است.
سَوآءٌ مِنكُم مَن اَسَرَّ القَولَ وَ مَن جَهَرَ بِهٖ وَ مَن هُوَمُستَخفٍ بِالَّيلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ (10)
برای او تفاوت نمیکند کسانی که پنهانی سخن بگویند یا آشکار سازند، و آنها که شبانگاه مخفیانه حرکت میکنند یا در روشنائی روز.
لَهۥ مُعَقِّبٰتٌ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ مِن خَلفِهٖ يَحفَظونَهۥ مِن اَمرِ اللهِۚ اِنَّ اللهَ لايُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّيٰ يُغَيِّروا ما بِاَنفُسِهِمۚ وَ اِذآ اَرادَ اللهُ بِقَومٍ سوٓءًا فَلا مَرَدَّ لَهۥ ؗ وَ ما لَهُم مِن دونِهٖ مِن والٍ (11)
برای انسان مامورانی است که پی در پی، از پیش رو، و از پشت سرش او را از حوادث (غیر حتمی) حفظ میکنند، (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمیدهد مگر آنکه آنها خود را تغییر دهند، و هنگامی که خدا اراده سوئی به قومی (بخاطر اعمالشان) کند هیچ چیز مانع آن نخواهد شد، و جز خدا سرپرستی نخواهند داشت.
هُوَالَّذي يُريكُمُ البَرقَ خَوفًا وَ طَمَعًا وَ يُنشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ (12)
او کسی است که برق را به شما نشان میدهد که هم مایه ترس است هم امید و ابرهای سنگین بار ایجاد میکند.
وَ يُسَبِّحُ الرَّعدُ بِحَمدِهٖ وَ المَلٰٓئِكَةُ مِن خيفَتِهٖ ؗ وَ يُرسِلُ الصَّواعِقَ فَيُصيبُ بِها مَن يَشآءُ وَ هُم يُجٰدِلونَ فِي اللهِ وَ هُوَشَديدُ المِحالِ (13)
و رعد تسبیح و حمد او میگوید، و (نیز) فرشتگان از ترس او، و صاعقه ها را میفرستد و هر کس را بخواهد گرفتار آن میسازد در حالی که آنها (با مشاهده اینهمه آیات خدا باز هم) در باره خدا به مجادله مشغولند، و او قدرتی بیانتها (و مجازاتی دردناک) دارد.
لَهۥ دَعوَةُ الحَقِّۚ وَ الَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهٖ لايَستَجيبونَ لَهُم بِشَيءٍ اِلّا كَباسِطِ كَفَّيهِ اِلَي المآءِ لِيَبلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهٖۚ وَ ما دُعآءُ الكٰفِرينَ اِلّا في ضَلٰلٍ (14)
دعوت حق از آن او است و کسانی که (مشرکان) غیر از خدا میخوانند به دعوت آنها پاسخ نمیگویند، آنها همچون کسی هستند که کفهای خود را به سوی آب میگشاید تا آب بدهانش برسد و هرگز نخواهد رسید، و دعای کافران جز در ضلال (و گمراهی) نیست!
وَ لِله يَسجُدُ مَن فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ طَوعًا وَ كَرهًا وَ ظِلٰلُهُم بِالغُدُوِّ وَ الأصالِ (15)
همه آنها که در آسمانها و زمین هستند از روی اطاعت یا اکراه و همچنین سایه های آنها – هر صبح و عصر – برای خدا سجده می کنند.
قُل مَن رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِؗ قُلِ اللهُۚ قُل اَفَاتَّخَذتُم مِن دونِهٖٓ اَولِيآءَ لايَملِكونَ لِاَنفُسِهِم نَفعًا وَ لاضَرًّاۚ قُل هَل يَستَوِي الاَعميٰ وَ البَصيرُ اَم هَل تَستَوِي الظُّلُمٰتُ وَ النّورُۚ اَم جَعَلوا لِله شُرَكآءَ خَلَقوا كَخَلقِهٖ فَتَشابَهَ الخَلقُ عَلَيهِمۚ قُلِ اللهُ خالِقُ كُلِّ شَيءٍ وَ هُوَالواحِدُ القَهّارُ (16)
بگو چه کسی پروردگار آسمانها و زمین است ؟ بگو الله! (سپس) بگو آیا اولیا (و خدایانی) غیر از او برای خود برگزیدهاید که (حتی) مالک سود و زیان خود نیستند (تا چه رسد به شما) بگو آیا نابینا و بینا یکسان است ؟ یا ظلمتها و نور برابرند؟ آیا آنها شریکانی برای خدا قرار دادند بخاطر اینکه آنان همانند خدا آفرینشی داشتند و این آفرینشها بر آنها مشتبه شد؟! بگو خدا خالق همه چیز است و او است یکتا و پیروز!
اَنزَلَ مِنَ السَّمآءِ مآءً فَسالَت اَودِيَةٌ بِقَدَرِها فَاحتَمَلَ السَّيلُ زَبَدًا رابِيًاؗ وَ مِمّا يوقِدونَ عَلَيهِ فِي النّارِ ابتِغآءَ حِليَةٍ اَو مَتاعٍ زَبَدٌ مِثلُهۥۚ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللهُ الحَقَّ وَ الباطِلَۚ فَاَمَّا الزَّبَدُ فَيَذهَبُ جُفآءً ؗ وَ اَمّا ما يَنفَعُ النّاسَ فَيَمكُثُ فِي الاَرضِۚ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللهُ الاَمثالَ (17)
خداوند از آسمان آبی فرستاد و از هر دره و رودخانه ای به اندازه آنها سیلابی جاری شد، سپس سیل بر روی خود کفی حمل کرد – و از آنچه (در کورهها) برای بدست آوردن زینت آلات یا وسائل زندگی آتش روی آن روشن میکنند نیز کفهائی مانند آن به وجود میآید – اما کفها به بیرون پرتاب میشوند ولی آنچه به مردم سود میرساند (آب یا فلز خالص) در زمین میماند خداوند اینچنین مثال میزند.
لِلَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِمُ الحُسنيٰۚ وَ الَّذينَ لَم يَستَجيبوا لَهۥ لَو اَنَّ لَهُم ما فِي الاَرضِ جَميعًا وَ مِثلَهۥ مَعَهۥ لَافتَدَوا بِهٖٓ ؗ اُولئِكَ لَهُم سوٓءُ الحِسابِ وَ مَأویــٰهُم جَهَنَّمُ ؗ وَ بِئسَ المِهادُ (18)
برای آنها که اجابت دعوت پروردگارشان را کردند (سرانجام و پاداش و) نتیجه نیک است، و آنها که اجابت دعوت او را نکردند (آنچنان در وحشت عذاب الهی فرو میروند که) اگر تمام آنچه روی زمین است، و همانندش، از آن آنها باشد همگی را برای رهائی از عذاب میدهند (ولی از آنها پذیرفته نخواهد شد) برای آنها حساب بدی است و جایگاهشان جهنم و چه بد جایگاهی است!
اَفَمَن يَعلَمُ اَنَّمآ اُنزِلَ اِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ كَمَن هُوَاَعميٰٓۚ اِنَّما يَتَذَكَّرُ اُولُوا الاَلبابِ (19)
آیا کسی که میداند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است همانند کسی است که نابیناست؟! تنها صاحبان اندیشه متذکر میشوند!
اؘلَّذينَ يوفونَ بِعَهدِ اللهِ وَ لايَنقُضونَ الميثاقَ (20)
آنها که به عهد الهی وفا میکنند و پیمان را نمیشکنند.
وَ الَّذينَ يَصِلونَ مآ اَمَرَ اللهُ بِهٖٓ اَن يوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَّهُم وَ يَخافونَ سوٓءَ الحِسابِ (21)
و آنها که پیوندهائی را که خدا به آن امر کرده است برقرار میدارند، و از پروردگارشان میترسند و از بدی حساب (روز قیامت) بیم دارند.
وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابتِغآءَ وَجهِ رَبِّهِم وَ اَقامُوا الصَّلوٰةَ وَ اَنفَقوا مِمّا رَزَقنٰهُم سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدرَءونَ بِالحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ ؗ اُولئِكَ لَهُم عُقبَي الدّارِ (22)
و آنها که بخاطر ذات (پاک) پروردگارشان شکیبائی میکنند، و نماز را بر پا میدارند، و از آنچه به آنها روزی داده ایم، در پنهان و آشکار، انفاق میکنند، و با حسنات، سیئات را از میان میبرند، پایان نیک سرای دیگر از آن آنهاست.
جَنّٰتُ عَدنٍ يَدخُلونَها وَ مَن صَلَحَ مِن ءابآئِهِم وَ اَزواجِهِم وَ ذُرِّيّٰتِهِمؗ وَ المَلٰٓئِكَةُيَدخُلونَ عَلَيهِم مِن كُلِّ بابٍ (23)
(همان) باغهای جاویدان بهشتی که وارد آن میشوند؛ و همچنین پدران و همسران و فرزندان صالح آنها؛ و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می گردند…
سَلٰمٌ عَلَيكُم بِما صَبَرتُم ؗ فَنِعمَ عُقبَي الدّارِ (24)
(و به آنها میگویند) سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان چه پایان خوب این سرا نصیبتان شد!
وَ الَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ ميثاقِهٖ وَ يَقطَعونَ مآ اَمَرَ اللهُ بِهٖٓ اَن يوصَلَ وَ يُفسِدونَ فِي الاَرضِ اُولئِكَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوٓءُ الدّارِ (25)
و آنها که عهد الهی را پس از محکم کردن میشکنند، و پیوندهائی را که خدا دستور برقراری آن را داده قطع میکنند: و در روی زمین فساد مینمایند، لعنت برای آنهاست و بدی (و مجازات) سرای آخرت!
اؘللهُ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ وَ يَقدِرُۚ وَ فَرِحوا بِالحَيوٰةِ الدُّنيا وَ مَا الحَيوٰةُ الدُّنيا فِي الأخِرَةِ اِلّا مَتاعٌ (26)
خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع و برای هر کس بخواهد (و مستحق ببیند) تنگ قرار میدهد ولی آنها به زندگی دنیا شاد (و خوشحال) شدند در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت متاع ناچیزی است.
وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولآ اُنزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبِّهٖۚ قُل اِنَّ اللهَ يُضِلُّ مَن يَشآءُ وَ يَهديٓ اِلَيهِ مَن اَنابَ (27)
و آنها که کافر شدند میگویند چرا آیه (و معجزه) ای از پروردگارش بر او نازل نشده است ؟ بگو خداوند هر کس را بخواهد گمراه، و هر کس را که به سوی او باز گردد هدایت میکند (کمبود در معجزه نیست لجاجت آنها مانع است).
اؘلَّذينَ ءامَنوا وَ تَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بِذِكرِ اللهِۚ اَلا بِذِكرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلوبُ (28)
آنها کسانی هستند که ایمان آورده اند و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است، آگاه باشید با یاد خدا دلها آرامش مییابد!
اؘلَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحـٰتِ طوبيٰ لَهُم وَ حُسنُ مَئئابٍ (29)
آنها که ایمان آوردند، و عمل صالح انجام دادند پاکیزه ترین (زندگی) نصیبشان است و بهترین سرانجامها.
كَذٰلِكَ اَرسَلنٰكَ فيٓ اُمَّةٍ قَد خَلَت مِن قَبلِهآ اُمَمٌ لِتَتلُوَا عَلَيهِمُ الَّذيٓ اَوحَينآ اِلَيكَ وَ هُم يَكفُرونَ بِالرَّحمٰنِۚ قُل هُوَرَبّي لآ اِلٰهَ اِلّا هُوَ ؗ عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَ اِلَيهِ مَتابِ (30)
همانگونه (که پیامبران پیشین را فرستادیم) تو را به میان امتی فرستادیم که پیش از آنها امتهای دیگری آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحی نموده ایم بر آنها بخوانی در حالی که آنها به رحمان (خداوندی که رحمتش همگان را فرا گرفته) کفر میورزند بگو او پروردگار من است، معبودی جز او نیست، بر او توکل کردم و بازگشتم به سوی او است.
وَ لَو اَنَّ قُرءانًا سُيِّرَت بِهِ الجِبالُ اَو قُطِّعَت بِهِ الاَرضُ اَو كُلِّمَ بِهِ المَوتيٰۚ بَل لِله الاَمرُ جَميعًاۚ اَفَلَم يَايئئَسِ الَّذينَ ءامَنوٓا اَن لَو يَشآءُ اللهُ لَهَدَي النّاسَ جَميعًاؕ وَ لايَزالُ الَّذينَ كَفَروا تُصيبُهُم بِما صَنَعوا قارِعَةٌ اَو تَحُلُّ قَريبًا مِن دارِهِم حَتّيٰ يَأتِيَ وَعدُ اللهِۚ اِنَّ اللهَ لايُخلِفُ الميعادَ (31)
اگر بوسیله قرآن کوهها به حرکت در آیند و زمینها قطعه قطعه شوند، و بوسیله آن با مردگان سخن گفته شود (باز هم ایمان نخواهند آورد!) ولی همه آنها در اختیار خداست آیا آنها که ایمان آورده اند نمیدانند که اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدایت میکند (اما هدایت اجباری سودی ندارد) و پیوسته مصائب کوبنده ای بر کافران – بخاطر اعمالشان – وارد میشود و یا به نزدیکی خانه آنها فرود میآید تا وعده (نهائی) خدا فرا رسد، خداوند در وعده خود تخلف نمیکند.
وَ لَقَدِ استُهزِئَ بِرُسُلٍ مِن قَبلِكَ فَاَملَيتُ لِلَّذينَ كَفَروا ثُمَّ اَخَذتُهُم ؗ فَكَيفَ كانَ عِقابِ (32)
(تنها تو را استهزا نکردند) پیامبران پیش از تو را نیز استهزا نمودند، من به کافران مهلت دادم سپس آنها را گرفتم دیدی مجازات (من) چگونه بود؟!
اَفَمَن هُوَقآئِمٌ عَليٰ كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَتؕ وَ جَعَلوا لِله شُرَكآءَ ؗ قُل سَمّوهُمۚ اَم تُنَبِّئئونَهۥ بِما لايَعلَمُ فِي الاَرضِ اَم بِظاهِرٍ مِنَ القَولِؕ بَل زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَروا مَكرُهُم وَ صُدّوا عَنِ السَّبيلِؕ وَ مَن يُضلِلِ اللهُ فَمالَهۥ مِن هادٍ (33)
آیا کسی که بالای سر همه ایستاده (و حافظ و نگهبان و مراقب همه است) و اعمال همه را میبیند (همچون کسی است که هیچیک از این صفات را ندارد) آنان برای خدا شریکانی قرار دادند، بگو آنها را نام ببرید! آیا به او چیزی را خبر میدهید که از وجود آن در روی زمین بیخبر است ؟ یا سخنان ظاهری (و تو خالی) میگوئید، (نه، شریکی برای خدا وجود ندارد) بلکه در نظر کافران دروغهایشان زینت داده شده (و بر اثر ناپاکی درون، چنین میپندارند که واقعیتی دارد) و آنها از راه (خدا) باز داشته شده اند و هر کس را خدا گمراه کند راهنمائی نخواهد داشت.
لَهُم عَذابٌ فِي الحَيوٰةِ الدُّنيا ؗ وَ لَعَذابُ الأخِرَةِ اَشَقُّۚ وَ ما لَهُم مِنَ اللهِ مِن واقٍ (34)
برای آنها عذاب (دردناکی) در دنیاست، و عذاب آخرت سخت تر است، و در برابر خدا هیچ کس نمیتواند آنها را نگه دارد.
مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتي وُعِدَ المُتَّقونَؗ تَجري مِن تَحتِهَا الاَنهٰرُؗ اُكـُلُها دآئِمٌ وَ ظِلُّهاۚ تِلكَ عُقبَي الَّذينَ اتَّقَوا ؗ وَ عُقبَي الكٰفِرينَ النّارُ (35)
بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده است نهرهای آب از زیر درختانش جاری است، میوه های آن همیشگی و سایه هایش دائمی است، این سرانجام کسانی است که پرهیزگاری پیشه کردند و سرانجام کافران، آتش است!
وَ الَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ يَفرَحونَ بِمآ اُنزِلَ اِلَيكَ ؗ وَ مِنَ الاَحزابِ مَن يُنكِرُ بَعضَهۥۚ قُل اِنَّمآ اُمِرتُ اَن اَعبُدَ اللهَ وَ لآ اُشرِكَ بِهٖٓ ؗ اِلَيهِ اَدعوا وَ اِلَيهِ مَئئابِ (36)
و آنها که کتاب آسمانی در اختیارشان قرار داده ایم از آنچه بر تو نازل شده خوشحالند، و بعضی از احزاب (و گروهها) قسمتی از آنرا انکار میکنند، بگو من مامورم که الله را بپرستم و شریکی برای او قائل نشوم، به سوی او دعوت میکنم و بازگشت (همگان) به سوی او است.
وَ كَذٰلِكَ اَنزَلنٰهُ حُكمًا عَرَبِيًّاۚ وَلَئِنِ اتَّبَعتَ اَهوآءَهُم بَعدَ ما جآءَكَ مِنَ العِلمِ ما لَكَ مِنَ اللهِ مِن وَلِيٍّ وَ لا واقٍ (37)
همانگونه (که به پیامبران پیشین کتاب آسمانی دادیم) بر تو نیز فرمان روشن و صریحی نازل کردیم، و اگر از هوسهای آنها – بعد از آنکه آگاهی برای تو آمده – پیروی کنی هیچکس از تو در برابر خدا حمایت و جلوگیری نخواهد کرد.
وَ لَقَد اَرسَلنا رُسُلًا مِن قَبلِكَ وَ جَعَلنا لَهُم اَزواجًا وَ ذُرِّيَّةًۚ وَ ما كانَ لِرَسولٍ اَن يَأتِيَ بِئئايَةٍ اِلّا بِـاِذنِ اللهِؕ لِكُلِّ اَجَلٍ كِتابٌ (38)
و ما قبل از تو رسولانی فرستادیم و برای آنها همسران و فرزندانی قرار دادیم، و هیچ رسولی نمیتوانست (از پیش خود) معجزهای بیاورد، مگر به فرمان خدا، هر زمانی کتابی دارد (و برای هر کاری موعدی مقرر است).
يَمحُوا اللهُ ما يَشآءُ وَ يُثبِتُ ؗ وَ عِندَهٓۥ اُمُّ الكِتٰبِ (39)
خداوند هر چه را بخواهد محو و هر چه را بخواهد اثبات میکند، و ام الکتاب نزد او است.
وَ اِن ما نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذي نَعِدُهُم اَو نَتَوَفَّيَنَّكَ فَاِنَّما عَلَيكَ البَلٰغُ وَ عَلَينَا الحِسابُ (40)
و اگر پاره ای از مجازاتها را که به آنها وعده داده ایم به تو نشان دهیم یا (پیش از فرا رسیدن این مجازاتها) تو را بمیرانیم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستی و حساب (آنها) بر ماست!
اَوَلَم يَرَوا اَنّا نَأتِي الاَرضَ نَنقُصُها مِن اَطرافِهاۚ وَ اللهُ يَحكُمُ لامُعَقِّبَ لِحُكمِهٖ ؗ وَ هُوَسَريعُ الحِسابِ (41)
آیا ندیدند که ما پیوسته از اطراف (و جوانب) زمین کم میکنیم (جامعه ها، تمدنها و دانشمندان تدریجا از میان میروند) و خداوند حکومت میکند و هیچکس را یارای جلوگیری یا رد احکام او نیست، و او سریع الحساب است.
وَ قَد مَكَرَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم فَلِلّٰهِ المَكرُ جَميعًا ؗ يَعلَمُ ما تَكسِبُ كُلُّ نَفسٍۚ وَ سَيَعلَمُ الكُفّٰرُ لِمَن عُقبَي الدّارِ (42)
کسانی که پیش از آنها طرحها و نقشه ها کشیدند ولی تمام طرحها و نقشه ها از آن خداست از کار هر کس آگاه است و به زودی کفار میدانند سرانجام (نیک و بد) در سرای دیگر از آن کیست!
وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَستَ مُرسَلًاۚ قُل كَفيٰ بِاللهِ شَهيدًا بَيني وَ بَينَكُم وَ مَن عِندَهۥ عِلمُ الكِتٰبِ (43)
آنها که کافر شدند میگویند تو پیامبر نیستی، بگو کافی است که خداوند و کسانی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد آنهاست گواه (من) باشند.