سورة اسراء
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
سُبحٰنَ الَّذيٓ اَسريٰ بِعَبدِهٖ لَيلًا مِنَ المَسجِدِ الحَرامِ اِلَي المَسجِدِ الاَقصَا الَّذي بٰرَكنا حَولَهۥ لِنُرِيَهۥ مِن ءايٰتِنآۚ اِنَّهۥ هُوَالسَّميعُ البَصيرُ (1)
پاک و منزه است خدائی که بندهاش را در یک شب از مسجد الحرام به مسجد اقصی که گرداگردش را پر برکت ساختیم برد، تا آیات خود را به او نشان دهیم او شنوا و بیناست.
وَ ءاتَينا موسَي الكِتٰبَ وَ جَعَلنٰهُ هُدًي لِبَنيٓ اِسرآءيلَ اَلّا تَتَّخِذوا مِن دوني وَكيلًا (2)
ما به موسی کتاب آسمانی دادیم و آنرا وسیله هدایت بنی اسرائیل نمودیم (و گفتیم) غیر ما را تکیه گاه خود قرار ندهید.
ذُرِّيَّةَ مَن حَمَلنا مَعَ نوحٍۚ اِنَّهۥ كانَ عَبدًا شَكورًا (3)
ای فرزندان کسانی که با نوح (بر کشتی) سوار کردیم، او بنده شکرگزاری بود.
وَ قَضَينآ اِليٰ بَنيٓ اِسرآءيلَ فِي الكِتٰبِ لَتُفسِدُنَّ فِي الاَرضِ مَرَّتَينِ وَ لَتَعلُنَّ عُلُوًّا كَبيرًا (4)
ما به بنی اسرائیل در کتاب (تورات) اعلام کردیم که دوبار در زمین فساد خواهید کرد، و برتری جوئی بزرگی خواهید نمود.
فَاِذا جآءَ وَعدُ اولیــٰهُما بَعَثنا عَلَيكُم عِبادًا لَنآ اُولي بَأسٍ شَديدٍ فَجاسوا خِلٰلَ الدِّيارِ ؗ وَ كانَ وَعدًا مَفعولًا (5)
هنگامی که نخستین وعده فرا رسد مردانی پیکارجو را بر شما میفرستیم (تا سخت شما را در هم کوبند حتی برای بدست آوردن مجرمان) خانه ها را جستجو میکنند، و این وعده ای است قطعی.
ثُمَّ رَدَدنا لَكُمُ الكَرَّةَ عَلَيهِم وَ اَمدَدنٰكُم بِاَموالٍ وَ بَنينَ وَ جَعَلنٰكُم اَكثَرَ نَفيرًا (6)
سپس شما را بر آنها چیره میکنیم و اموال و فرزندانتان را افزون خواهیم کرد و نفرات شما را بیشتر (از دشمن) قرار میدهیم.
اِن اَحسَنتُم اَحسَنتُم لِاَنفُسِكُمؗ وَ اِن اَسَأتُم فَلَهاۚ فَاِذا جآءَ وَعدُ الأخِرَةِ لِيَسوٓء ۥا وُجوهَكُم وَ لِيَدخُلُوا المَسجِدَ كَما دَخَلوهُ اَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّروا ما عَلَوا تَتبيرًا (7)
اگر نیکی کنید بخودتان نیکی میکنید، و اگر بدی کنید باز هم به خود میکنید، و هنگامی که وعده دوم فرا رسد (آنچنان دشمن بر شما سخت خواهد گرفت که) آثار غم و اندوه در صورت هایتان ظاهر میشود و داخل مسجد (اقصی) میشوند، همانگونه که در دفعه اول وارد شدند، و آنچه را زیر سلطه خود میگیرند درهم میکوبند!
عَسيٰ رَبُّكُم اَن يَرحَمَكُمۚ وَ اِن عُدتُم عُدنا ۘ وَ جَعَلنا جَهَنَّمَ لِلكٰفِرينَ حَصيرًا (8)
امید است پروردگارتان به شما رحم کند، هر گاه برگردید ما باز میگردیم، و جهنم را زندان سخت کافران قرار دادیم.
اِنَّ هٰذَا القُرءانَ يَهدي لِلَّتي هِيَ اَقوَمُ وَ يُبَشِّرُ المُؤمِنينَ الَّذينَ يَعمَلونَ الصّٰلِحـٰتِ اَنَّ لَهُم اَجرًا كَبيرًا (9)
این قرآن به راهی هدایت میکند که مستقیم ترین راههاست، و به مؤ منانی که عمل صالح انجام میدهند بشارت میدهد که برای آنها پاداش بزرگی است.
وَ اَنَّ الَّذينَ لايُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ اَعتَدنا لَهُم عَذابًا اَليمًا (10)
و اینکه آنها به قیامت ایمان نمیآورند عذاب دردناکی برایشان آماده ساخته ایم.
وَ يَدعُ الاِنسانُ بِالشَّرِّ دُعآءَهۥ بِالخَيرِ ؗ وَ كانَ الاِنسانُ عَجولًا (11)
و انسان (بر اثر شتابزدگی) بدیها را طلب میکند آنگونه که نیکیها را میطلبد، و انسان همواره عجول است.
وَ جَعَلنَا الَّيلَ وَ النَّهارَ ءايَتَينِ ؗ فَمَحَونآ ءايَةَ الَّيلِ وَ جَعَلنآ ءايَةَ النَّهارِ مُبصِرَةً لِتَبتَغوا فَضلًا مِن رَبِّكُم وَ لِتَعلَموا عَدَدَ السِّنينَ وَ الحِسابَۚ وَ كُلَّ شَيءٍ فَصَّلنٰهُ تَفصيلًا (12)
ما شب و روز را دو نشانه توحید و عظمت خود) قرار دادیم سپس نشانه شب را محو کرده و نشان روز را روشنی بخش ساختیم، تا فضل پروردگار را (در پرتو آن) بطلبید (و به تلاش زندگی برخیزید) و عدد سالها و حساب را بدانید و هر چیزی را بطور مشخص (و آشکار) بیان کردیم.
وَ كُلَّ اِنسانٍ اَلزَمنٰهُ طـٰٓئِرَهۥ في عُنُقِهٖ ؗ وَ نُخرِجُ لَهۥ يَومَ القِيٰمَةِ كِتٰبًا يَلقیــٰهُ مَنشورًا (13)
اعمال هر انسانی را به گردنش قرار داده ایم، و روز قیامت کتابی برای او بیرون میآوریم که آنرا در برابر خود گشوده میبیند.
اؚقرَأ كِتٰبَكَؗ كَفيٰ بِنَفسِكَ اليَومَ عَلَيكَ حَسيبًا (14)
(این همان نامه اعمال او است، به او میگوئیم) کتابت را بخوان! کافی است که امروز خود حسابگر خود باشی!
مَنِ اهتَديٰ فَاِنَّما يَهتَدي لِنَفسِهٖؗ وَ مَن ضَلَّ فَاِنَّما يَضِلُّ عَلَيهاۚ وَلاتَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ اُخريٰۚ وَ ما كُنّا مُعَذِّبينَ حَتّيٰ نَبعَثَ رَسولًا (15)
هر کس هدایت شود برای خود هدایت یافته، و آن کس که گمراه گردد به زیان خود گمراه شده است (و ضررش متوجه خود او است) و هیچکس بار گناه دیگری را به دوش نمیکشد، و ما هرگز شخص یا قومی را) مجازات نخواهیم کرد مگر آنکه پیامبری مبعوث میکنیم (تا وظائفشان را بیان کند).
وَ اِذآ اَرَدنآ اَن نُهلِكَ قَريَةً اَمَرنا مُترَفيها فَفَسَقوا فيها فَحَقَّ عَلَيهَا القَولُ فَدَمَّرنٰها تَدميرًا (16)
و هنگامی که بخواهیم شهر و دیاری را هلاک کنیم نخست اوامر خود را برای مترفین آنها ثروتمندان مست شهوت) بیان میداریم سپس هنگامی که به مخالفت برخاستند و استحقاق مجازات یافتند آنها را شدیدا درهم میکوبیم!
وَ كَم اَهلَكنا مِنَ القُرونِ مِن بَعدِ نوحٍؕ وَكَفيٰ بِرَبِّكَ بِذُنوبِ عِبادِهٖ خَبيرًا بَصيرًا (17)
چه بسیار مردمی که در قرون بعد از نوح زندگی میکردند (و طبق همین سنت) آنها را هلاک کردیم، و کافی است که پروردگارت از گناهان بندگانش آگاه و نسبت بر آن بیناست.
مَن كانَ يُريدُ العاجِلَةَ عَجَّلنا لَهۥ فيها ما نَشآءُ لِمَن نُريدُ ثُمَّ جَعَلنا لَهۥ جَهَنَّمَ يَصلیــٰها مَذمومًا مَدحورًا (18)
آن کس که (تنها زندگی زودگذر (دنیای مادی) را میطلبد آن مقدار از آن را که بخواهیم و به هر کس اراده کنیم میدهیم، سپس دوزخ را برای او قرار خواهیم داد که در آتش سوزانش میسوزد در حالی که مذموم و رانده (درگاه خدا) است.
وَ مَن اَرادَ الأخِرَةَ وَ سَعيٰ لَها سَعيَها وَ هُوَمُؤمِنٌ فَاُولئِكَ كانَ سَعيُهُم مَشكورًا (19)
و آن کس که سرای آخرت را بطلبد و سعی و کوشش خود را برای آن انجام دهد، در حالی که ایمان داشته باشد، سعی و تلاش او (از سوی خدا) پاداش داده خواهد شد.
كُلًّا نُمِدُّ هٰٓؤُلآءِ وَ هٰٓؤُلآءِ مِن عَطآءِ رَبِّكَ ؗ وَ ما كانَ عَطآءُ رَبِّكَ مَحظورًا (20)
هر یک از این دو گروه را از عطای پروردگارت بهره و کمک میدهیم، و عطای پروردگارت هرگز از کسی منع
اؙنظُر كَيفَ فَضَّلنا بَعضَهُم عَليٰ بَعضٍ ؗ وَ لَلأخِرَةُ اَكبَرُ دَرَجٰتٍ وَ اَكبَرُ تَفضيلًا (21)
ببین چگونه بعضی را (در دنیا بخاطر تلاششان) بر بعضی دیگر برتری بخشیده ایم، درجات آخرت و برتریهایش از اینهم بیشتر است.
لاتَجعَل مَعَ اللهِ اِلٰهًا ءاخَرَ فَتَقعُدَ مَذمومًا مَخذولًا (22)
و با «الله» معبود دیگری قرار مده که ضعیف و مذموم و بییار و یاور خواهی شد.
وَ قَضيٰ رَبُّكَ اَلّا تَعبُدوٓا اِلّآ اِيّاهُ وَ بِالوالِدَينِ اِحسانًاۚ اِمّا يَبلُغَنَّ عِندَكَ الكِبَرَ اَحَدُهُمآ اَو كِلاهُما فَلاتَقُل لَهُمآ اُفٍّ وَ لاتَنهَرهُما وَ قُل لَهُما قَولًا كَريمًا (23)
پروردگارت فرمان داده جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید، هر گاه یکی از آنها – یا هر دو آنها – نزد تو، به سن پیری برسند کمترین اهانتی به آنها روا مدار، و بر آنها فریاد مزن، و گفتار لطیف و سنجیده بزرگوارانه به آنها بگو.
وَ اخفِض لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحمَةِ وَ قُل رَبِّ ارحَمهُما كَما رَبَّياني صَغيرًا (24)
بالهای تواضع خویش را در برابرشان از محبت و لطف فرود آر، و بگو پروردگارا همانگونه که آنها مرا در کوچکی تربیت کردند مشمول رحمتشان قرارده
رَبُّكُم اَعلَمُ بِما في نُفوسِكُمۚ اِن تَكونوا صٰلِحينَ فَاِنَّهۥ كانَ لِلاَوّٰبينَ غَفورًا (25)
پروردگار شما از درون دلهای شما آگاه است (اگر لغزشی در این زمینه داشتید و جبران کردید شما را عفو میکند چرا که) هر گاه صالح باشید او توبه کنندگان را میبخشد.
وَ ءاتِ ذَا القُربيٰ حَقَّهۥ وَ المِسكينَ وَ ابنَ السَّبيلِ وَ لاتُبَذِّر تَبذيرًا (26)
و حق نزدیکان را بپرداز و (همچنین) مستمند و وامانده در راه را، و هرگز اسراف و تبذیر مکن.
اِنَّ المُبَذِّرينَ كانوٓا اِخوانَ الشَّيٰطينِ ؗ وَ كانَ الشَّيطٰنُ لِرَبِّهٖ كَفورًا (27)
چرا که تبذیرکنندگان برادران شیاطینند، و شیطان کفران (نعمتهای) پروردگارش کرد
وَ اِمّا تُعرِضَنَّ عَنهُمُ ابتِغآءَ رَحمَةٍ مِن رَبِّكَ تَرجوها فَقُل لَهُم قَولًا مَيسورًا (28)
و هر گاه از آنها (یعنی مستمندان) روی برتابی و انتظار رحمت پروردگارت را داشته باشی (تا گشایشی در کارت پدید آید و به آنها کمک کنی) با گفتار نرم و آمیخته لطف با آنها سخن بگو.
وَ لاتَجعَل يَدَكَ مَغلولَةً اِليٰ عُنُقِكَ وَ لاتَبسُطها كُلَّ البَسطِ فَتَقعُدَ مَلومًا مَحسورًا (29)
هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حد آنرا مگشا تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرو مانی.
اِنَّ رَبَّكَ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ وَ يَقدِرُ ؗ اِنَّهۥ كانَ بِعِبادِهٖ خَبيرًا بَصيرًا (30)
پروردگارت روزی را برای هر کس بخواهد گشاده یا تنگ میدارد، او نسبت به بندگانش آگاه و بیناست.
وَ لاتَقتُلوٓا اَولادَكُم خَشيَةَ اِملاقٍ ؗ نَحنُ نَرزُقُهُم وَ اِيّاكُمۚ اِنَّ قَتلَهُم كانَ خِطئئًا كَبيرًا (31)
و فرزندانتان را از ترس فقر به قتل نرسانید، ما آنها و شما را روزی میدهیم، مسلما قتل آنها گناه بزرگی است.
وَ لاتَقرَبُوا الزِّنيٰٓ ؗ اِنَّهۥ كانَ فاحِشَةً وَ سآءَ سَبيلًا (32)
و نزدیک زنا نشوید که کار بسیار زشت و بد راهی است.
وَ لاتَقتُلُوا النَّفسَ الَّتي حَرَّمَ اللهُ اِلّا بِالحَقِّۚ وَ مَن قُتِلَ مَظلومًا فَقَد جَعَلنا لِوَلِيِّهٖ سُلطٰنًا فَلا يُسرِف فِي القَتلِ ؗ اِنَّهۥ كانَ مَنصورًا (33)
و کسی را که خداوند خونش را حرام شمرده به قتل نرسانید، جز به حق، و آن کس که مظلوم کشته شده برای ولیش سلطه (حق قصاص) قرار دادیم، اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است.
وَ لاتَقرَبوا مالَ اليَتيمِ اِلّا بِالَّتي هِيَ اَحسَنُ حَتّيٰ يَبلُغَ اَشُدَّهۥۚ وَ اَوفوا بِالعَهدِؗ اِنَّ العَهدَ كانَ مَسئئولًا (34)
و به مال یتیم – جز به طریقی که بهترین طریق است – نزدیک نشوید تا به سرحد بلوغ برسد، و به عهد (خود) وفا کنید که از عهد سؤ ال میشود.
وَ اَوفُوا الكَيلَ اِذا كِلتُم وَزِنوا بِالقِسطاسِ المُستَقيمِۚ ذٰلِكَ خَيرٌ وَ اَحسَنُ تَأويلًا (35)
و به هنگامی که پیمانه میکنید حق پیمانه را ادا نمائید و با ترازوی درست وزن کنید این برای شما بهتر و عاقبتش نیکوتر است.
وَ لاتَقفُ مالَيسَ لَكَ بِهٖ عِلمٌۚ اِنَّ السَّمعَ وَ البَصَرَ وَ الفُؤادَ كُلُّ اُولئِكَ كانَ عَنهُ مَسئئولًا (36)
از آنچه نمیدانی پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دلها همه مسئولند!
وَ لاتَمشِ فِي الاَرضِ مَرَحًا ؗ اِنَّكَ لَن تَخرِقَ الاَرضَ وَ لَن تَبلُغَ الجِبالَ طولًا (37)
روی زمین با تکبر راه مرو، تو نمیتوانی زمین را بشکافی و طول قامتت هرگز به کوهها نمیرسد؟
كُلُّ ذٰلِكَ كانَ سَيِّئُهۥ عِندَ رَبِّكَ مَكروهًا (38)
همه اینها گناهش نزد پروردگار تو منفور است.
ذٰلِكَ مِمّآ اَوحيٰٓ اِلَيكَ رَبُّكَ مِنَ الحِكمَةِۚ وَ لاتَجعَل مَعَ اللهِ اِلٰهًا ءاخَرَ فَتُلقيٰ في جَهَنَّمَ مَلومًا مَدحورًا (39)
این احکام از حکمتهائی است که پروردگارت به تو وحی فرستاده، و هرگز معبودی با الله قرار مده که در جهنم میافتی در حالی که مورد سرزنش خواهی بود و رانده شده (درگاه خدا).
اَفَاَصفیــٰكُم رَبُّكُم بِالبَنينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ المَلٰٓئِكَةِ اِناثًاۚ اِنَّكُم لَتَقولونَ قَولًا عَظيمًا (40)
آیا خداوند پسران مخصوص شما قرار داد و خودش دخترانی از فرشتگان انتخاب کرد؟! شما سخن بزرگ (و بسیار زشتی) میگوئید!
وَ لَقَد صَرَّفنا في هٰذَا القُرءانِ لِيَذَّكَّروا وَ ما يَزيدُهُم اِلّا نُفورًا (41)
ما، در این قرآن انواع بیانات موثر را آوردیم تا متذکر شوند، ولی (گروهی از کوردلان) جز بر نفرتشان نمیافزاید.
قُل لَو كانَ مَعَهٓۥ ءالِهَةٌ كَما يَقولونَ اِذًا لَابتَغَوا اِليٰ ذِي العَرشِ سَبيلًا (42)
بگو اگر با او خدایانی – آنچنان که آنها میپندارند – بود، سعی میکردند راهی به سوی (خداوند) صاحب عرش پیدا کنند.
سُبحٰنَهۥ وَ تَعٰليٰ عَمّا يَقولونَ عُلُوًّا كَبيرًا (43)
پاک و برتر است او از آنچه آنها میگویند، بسیار برتر!
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمـٰوٰتُ السَّبعُ وَ الاَرضُ وَ مَن فيهِنَّۚ وَ اِن مِن شَيءٍ اِلّا يُسَبِّحُ بِحَمدِهٖ وَ لٰكِن لاتَفقَهونَ تَسبيحَهُمؕ اِنَّهۥ كانَ حَليمًا غَفورًا (44)
آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند همه تسبیح او میگویند، و هر موجودی تسبیح و حمد او میگوید، ولی شما تسبیح آنها را نمیفهمید او حلیم و آمرزنده است
وَ اِذا قَرَأتَ القُرءانَ جَعَلنا بَينَكَ وَ بَينَ الَّذينَ لايُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ حِجابًا مَستورًا (45)
و هنگامی که قرآن میخوانی میان تو و آنها که ایمان به آخرت ندارند حجاب ناپیدائی قرار میدهیم!
وَ جَعَلنا عَليٰ قُلوبِهِم اَكِنَّةً اَن يَفقَهوهُ وَ فيٓ ءاذانِهِم وَقرًاۚ وَ اِذا ذَكَرتَ رَبَّكَ فِي القُرءانِ وَحدَهۥ وَلَّوا عَليٰٓ اَدبٰرِهِم نُفورًا (46)
و بر دلهای آنها پوششهائی، تا آن را نفهمند، و در گوشهایشان سنگینی، و هنگامی که پروردگارت را در قرآن به یگانگی یاد میکنی پشت میکنند و از نو روی برمیگردانند.
نَحنُ اَعلَمُ بِما يَستَمِعونَ بِهٖٓ اِذ يَستَمِعونَ اِلَيكَ وَ اِذهُم نَجويٰٓ اِذ يَقولُ الظٰلِمونَ اِن تَتَّبِعونَ اِلّا رَجُلًا مَسحورًا (47)
ما میدانیم آنها به چه منظوری به سخنان تو گوش فرا میدهند، و هنگامی که با هم نجوا میکنند، در آن هنگام که ستمگران میگویند شما جز از انسانی که سحر شده است پیروی نمیکنید!
اؙنظُر كَيفَ ضَرَبوا لَكَ الاَمثالَ فَضَلّوا فَلا يَستَطيعونَ سَبيلًا (48)
ببین چگونه برای تو مثل میزنند، و از همین رو گمراه شدند و قدرت پیدا کردن راه (حق) را ندارند!
وَ قالوٓا اَءِذا كُنّا عِظامًا وَ رُفاتًا اَءِنّا لَمَبعوثونَ خَلقًا جَديدًا (49)
و گفتند آیا هنگامی که ما استخوانهای پوسیده و پراکنده ای شدیم دگر بار آفرینش تازه ای خواهیم یافت؟!
قُل كونوا حِجارَةً اَو حَديدًا (50)
بگو: شما سنگ و آهن باشید.
اَو خَلقًا مِمّا يَكبُرُ في صُدورِكُمۚ فَسَيَقولونَ مَن يُعيدُنا ؗ قُلِ الَّذي فَطَرَكُم اَوَّلَ مَرَّةٍۚ فَسَيُنغِضونَ اِلَيكَ رُءوسَهُم وَ يَقولونَ مَتيٰ هُوَ ؗ قُل عَسيٰٓ اَن يَكونَ قَريبًا (51)
یا هر مخلوقی که در نظر شما از این هم سختتر است (و از حیات و زندگی دورتر، باز خدا قادر است شما را به زندگی مجدد بازگرداند) آنها به زودی میگویند چه کسی ما را باز میگرداند؟ بگو همان کسی که روز نخست شما را آفرید، آنها سر خود را (از روی تعجب و انکار) به سوی تو خم میکنند و میگویند: در چه زمانی خواهد بود؟! بگو شاید نزدیک باشد.
يَومَ يَدعوكُم فَتَستَجيبونَ بِحَمدِهٖ وَ تَظُنّونَ اِن لَبِثتُم اِلّا قَليلًا (52)
همان روز که شما را (از قبرهایتان) فرا میخواند، شما هم اجابت میکنید در حالی که حمد او میگوئید و تصور میکنید تنها مدت کوتاهی (در جهان برزخ) درنگ کردید.
وَ قُل لِعِبادي يَقولُوا الَّتي هِيَ اَحسَنُۚ اِنَّ الشَّيطٰنَ يَنزَغُ بَينَهُمۚ اِنَّ الشَّيطٰنَ كانَ لِلاِنسانِ عَدُوًّا مُبينًا (53)
به بندگانم بگو سخنی بگویند که بهترین باشد چرا که شیطان (بوسیله سخنان ناموزون) میان آنها فتنه و فساد میکند، همیشه شیطان دشمن آشکاری برای انسان بوده است.
رَبُّكُم اَعلَمُ بِكُم ؗ اِن يَشَأ يَرحَمكُم اَو اِن يَشَأ يُعَذِّبكُمۚ وَ مآ اَرسَلنٰكَ عَلَيهِم وَكيلًا (54)
پروردگار شما ازنیات و اعمال) شما آگاهتر است اگر بخواهد (و شایسته ببیند) شما را مشمول رحمت خود میکند و اگر بخواهد مجازات میکند و ما تو را وکیل بر آنها نساخته ایم (که ملزم باشی آنها اجبارا ایمان بیاورند).
وَ رَبُّكَ اَعلَمُ بِمَن فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِۚ وَ لَقَد فَضَّلنا بَعضَ النَّبِيّينَ عَليٰ بَعضٍ ؗ وَءاتَينا داوۥدَ زَبورًا (55)
پروردگار تو از حال همه کسانی که در آسمانها و زمین هستند آگاهتر است و (اگر تو را بر دیگران برتری دادیم بخاطر شایستگی تو است) ما بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم، و به داود زبور بخشیدیم.
قُلِ ادعُوا الَّذينَ زَعَمتُم مِن دونِهٖ فَلا يَملِكونَ كَشفَ الضُّرِّ عَنكُم وَ لا تَحويلًا (56)
بگو کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) میپندارید بخوانید، آنها نمیتوانند مشکلی را از شما بر طرف سازند و نه تغییری در آن ایجاد کنند.
اُولئِكَ الَّذينَ يَدعونَ يَبتَغونَ اِليٰ رَبِّهِمُ الوَسيلَةَ اَيُّهُم اَقرَبُ وَ يَرجونَ رَحمَتَهۥ وَ يَخافونَ عَذابَهٓۥۚ اِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحذورًا (57)
آنها کسانی هستند که خودشان وسیله ای (برای تقرب) به پروردگارشان میطلبند، وسیله ای هر چه نزدیکتر، و به رحمت او امیدوارند و از عذاب او میترسند چرا که همه از عذاب پروردگارت پرهیز و وحشت دارند.
وَ اِن مِن قَريَةٍ اِلّا نَحنُ مُهلِكوها قَبلَ يَومِ القِيٰمَةِ اَو مُعَذِّبوها عَذابًا شَديدًاۚ كانَ ذٰلِكَ فِي الكِتٰبِ مَسطورًا (58)
هر شهر و آبادی را پیش از روز قیامت هلاک میکنیم یا (اگر گناهکارند) به عذاب شدیدی گرفتارشان خواهیم ساخت، این در کتاب الهی (لوح محفوظ) ثبت است.
وَ ما مَنَعَنآ اَن نُرسِلَ بِالأيٰتِ اِلّآ اَن كَذَّبَ بِهَا الاَوَّلونَۚ وَ ءاتَينا ثَمودَ النّاقَةَ مُبصِرَةً فَظَلَموا بِهاۚ وَ ما نُرسِلُ بِالأيٰتِ اِلّا تَخويفًا (59)
هیچ چیز مانع ما نبود که این معجزات (درخواستی بهانه جویان) را بفرستیم، جز اینکه پیشینیان (که همین گونه درخواستها را داشتند و با ایشان هماهنگ بودند) آنها را تکذیب کردند (از جمله) ما به (قوم ثمود ناقه دادیم (معجزاتی) که روشنگر بود، اما آنها بر آن ستم کردند (و ناقه را به هلاکت رساندند). ما معجزات را فقط برای تخویف (و اتمام حجت) میفرستیم.
وَ اِذ قُلنا لَكَ اِنَّ رَبَّكَ اَحاطَ بِالنّاسِۚ وَ ما جَعَلنَا الرُّءيَا الَّتيٓ اَرَينٰكَ اِلّا فِتنَةً لِلنّاسِ وَ الشَّجَرَةَ المَلعونَةَ فِي القُرءانِۚ وَنُخَوِّفُهُم فَما يَزيدُهُم اِلّا طُغيانًا كَبيرًا (60)
به یاد آور زمانی را که به تو گفتیم پروردگارت احاطه کامل به مردم دارد (و از وضعشان کاملا آگاه است) ما آن رؤ یائی را به تو نشان دادیم فقط برای آزمایش مردم بود، همچنین شجره ملعونه را که در قرآن ذکر کرده ایم، ما آنها را تخویف (و انذار) میکنیم اما جز بر طغیانشان افزوده نمیشود.
وَ اِذ قُلنا لِلمَلٰٓئِكَةِ اسجُدوا لِأدَمَ فَسَجَدوٓا اِلّآ اِبليسَ ؗ قالَ ءَاَسجُدُ لِمَن خَلَقتَ طينًا (61)
به یاد آورید زمانی را که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید، آنها همگی سجده کردند جز ابلیس که گفت آیا برای کسی سجده کنم که او را از خاک آفریده ای؟!
قالَ اَرَءَيتَكَ هٰذَا الَّذي كَرَّمتَ عَلَيَّ لَئِن اَخَّرتَنِ اِليٰ يَومِ القِيٰمَةِ لَاَحتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهٓۥ اِلّا قَليلًا (62)
(سپس) گفت این کسی را که بر من ترجیح داده ای اگر تا روز قیامت مرا زنده بگذاری همه فرزندانش را جز عده کمی گمراه و ریشه کن خواهم ساخت!!
قالَ اذهَب فَمَن تَبِعَكَ مِنهُم فَاِنَّ جَهَنَّمَ جَزآؤُكُم جَزآءً مَوفورًا (63)
فرمود: برو! هر کس از آنان از تو تبعیت کند جهنم کیفر آنها است، کیفری است فراوان!
وَ استَفزِز مَنِ استَطَعتَ مِنهُم بِصَوتِكَ وَ اَجلِب عَلَيهِم بِخَيلِكَ وَ رَجِلِكَ وَ شارِكهُم فِي الاَموالِ وَ الاَولادِ وَعِدهُمۚ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيطٰنُ اِلّا غُرورًا (64)
هر کدام از آنها را میتوانی با صدای خودت تحریک کن، و لشکر سواره و پیاده ات را بر آنها گسیل دار، و در ثروت و فرزندانشان شرکت جوی، و آنها را با وعده ها سرگرم کن ولی شیطان جز فریب و دروغ وعده ای نمیدهد.
اِنَّ عِبادي لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطٰنٌۚ وَ كَفيٰ بِرَبِّكَ وَكيلًا (65)
(اما بدان) تو هرگز سلطه ای بر بندگان من پیدا نخواهی کرد (و آنها هیچگاه به دام تو گرفتار نمیشوند همین قدر کافی است پروردگارت حافظ آنها باشد.
رَبُّكُمُ الَّذي يُزجي لَكُمُ الفُلكَ فِي البَحرِ لِتَبتَغوا مِن فَضلِهٖٓۚ اِنَّهۥ كانَ بِكُم رَحيمًا (66)
پروردگارتان کسی است که کشتی را در دریا برای شما به حرکت در میآورد تا از نعمت او بهره مند شوید، او نسبت به شما مهربان است.
وَ اِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي البَحرِ ضَلَّ مَن تَدعونَ اِلّآ اِيّاهُ ؗ فَلَمّا نَجّیــٰكُم اِلَي البَرِّ اَعرَضتُمۚ وَ كانَ الاِنسانُ كَفورًا (67)
و هنگامی که در دریا ناراحتی به شما برسد همه کس را جز او فراموش خواهید کرد، اما هنگامی که شما را به خشکی نجات دهد روی میگردانید، و انسان کفران کننده است!
اَفَاَمِنتُم اَن يَخسِفَ بِكُم جانِبَ البَرِّ اَو يُرسِلَ عَلَيكُم حاصِبًا ثُمَّ لاتَجِدوا لَكُم وَكيلًا (68)
آیا از این ایمن هستید که در خشکی (با یک زلزله شدید) شما را در زمین فرو ببرد یا طوفانی از سنگریزه بر شما بفرستد (و در آن مدفونتان کند) سپس حافظ (و یاوری) برای خود نیابید؟!
اَم اَمِنتُم اَن يُعيدَكُم فيهِ تارَةً اُخريٰ فَيُرسِلَ عَلَيكُم قاصِفًا مِنَ الرّيحِ فَيُغرِقَكُم بِما كَفَرتُم ثُمَّ لاتَجِدوا لَكُم عَلَينا بِهٖ تَبيعًا (69)
یا اینکه ایمن هستید که بار دیگر شما را به دریا بازگرداند و تندباد کوبنده ای بر شما بفرستد و شما را بخاطر کفرتان غرق کند، حتی کسی که خونتان را مطالبه نماید پیدا نکنید.
وَ لَقَد كَرَّمنا بَنيٓ ءادَمَ وَ حَمَلنٰهُم فِي البَرِّ وَ البَحرِ وَ رَزَقنٰهُم مِنَ الطَّيِّبٰتِ وَ فَضَّلنٰهُم عَليٰ كَثيرٍ مِمَّن خَلَقنا تَفضيلًا (70)
ما بنی آدم را گرامی داشتیم و آنها را در خشکی و دریا (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم، و از انواع روزیهای پاکیزه به آنها روزی دادیم، و بر بسیاری از خلق خود برتری بخشیدیم.
يَومَ نَدعوا كُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِم ؗ فَمَن اوتِيَ كِتٰبَهۥ بِيَمينِهٖ فَاُولئِكَ يَقرَءونَ كِتٰبَهُم وَ لايُظلَمونَ فَتيلًا (71)
به یاد آورید روزی را که هر گروهی را با پیشوایشان میخوانیم، آنها که نامه عملشان به دست راستشان است آنرا (با شادی و سرور) میخوانند و سر سوزنی به آنها ظلم و ستم نمیشود.
وَ مَن كانَ في هٰذِهٖٓ اَعميٰ فَهُوَ فِي الأخِرَةِ اَعميٰ وَ اَضَلُّ سَبيلًا (72)
اما آنها که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بودند در آنجا نیز نابینا هستند و گمراه تر!
وَ اِن كادوا لَيَفتِنونَكَ عَنِ الَّذيٓ اَوحَينآ اِلَيكَ لِتَفتَرِيَ عَلَينا غَيرَهۥ ؗ وَ اِذًا لَاتَّخَذوكَ خَليلًا (73)
نزدیک بود آنها (با وسوسه های خود) تو را از آنچه وحی کرده ایم بفریبند، تا غیر آنرا به ما نسبت دهی، و در آن صورت تو را دوست خود انتخاب کنند!
وَ لَولآ اَن ثَبَّتنٰكَ لَقَد كِدتَ تَركَنُ اِلَيهِم شَيئئًا قَليلًا (74)
و اگر ما تو را ثابت قدم نمیساختیم (و در پرتو مقام عصمت مصون از انحراف نبودی) نزدیک بود کمی به آنها تمایل کنی!
اِذًا لَاَذَقنٰكَ ضِعفَ الحَيوٰةِ وَ ضِعفَ المَماتِ ثُمَّ لاتَجِدُ لَكَ عَلَينا نَصيرًا (75)
و اگر چنین میکردی ما دو برابر مجازات (مشرکان) در حیات دنیا، و دو برابر (مجازات آنها) را بعد از مرگ، به تو میچشانیدیم، سپس در برابر ما یاوری نمییافتی!
وَ اِن كادوا لَيَستَفِزّونَكَ مِنَ الاَرضِ لِيُخرِجوكَ مِنها ؗ وَ اِذًا لايَلبَثونَ خِلٰفَكَ اِلّا قَليلًا (76)
نزدیک بود آنها تو را از این سرزمین با نیرنگ و توطئه ریشه کن و بیرون سازند، اما هر گاه چنین میکردند (گرفتار مجازات سخت الهی میشدند و) بعد از تو جز مدت کمی باقی نمیماندند!
سُنَّةَ مَن قَد اَرسَلنا قَبلَكَ مِن رُسُلِنا ؗ وَ لاتَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحويلًا (77)
این سنت (ما) در پیامبرانی است که پیش از تو فرستادیم، و هرگز برای سنت ما تغییر و دگرگونی نخواهی یافت.
اَقِمِ الصَّلوٰةَ لِدُلوكِ الشَّمسِ اِليٰ غَسَقِ الَّيلِ وَ قُرءانَ الفَجرِ ؗ اِنَّ قُرءانَ الفَجرِ كانَ مَشهودًا (78)
نماز را از زوال خورشید تا نهایت تاریکی شب (نیمه شب) برپا دار، و همچنین قرآن فجر (نماز صبح) را، چرا که قرآن فجر مورد مشاهده (فرشتگان شب و روز) است.
وَ مِنَ الَّيلِ فَتَهَجَّد بِهٖ نافِلَةً لَكَ ؗ عَسيٰٓ اَن يَبعَثَكَ رَبُّكَ مَقامًا مَحمودًا (79)
پاسی از شب را از خواب برخیز و قرآن (و نماز) بخوان، این یک وظیفه اضافی برای تو است، تا پروردگارت تو را به مقامی درخور ستایش برانگیزد!
وَ قُل رَبِّ اَدخِلني مُدخَلَ صِدقٍ وَ اَخرِجني مُخرَجَ صِدقٍ وَ اجعَل لي مِن لَدُنكَ سُلطٰنًا نَصيرًا (80)
و بگو: پروردگارا! مرا (در هر کار) صادقانه وارد کن، و صادقانه خارج نما، و از سوی خود سلطان و یاوری برای من قرار ده.
وَ قُل جآءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ ؗ اِنَّ الباطِلَ كانَ زَهوقًا (81)
و بگو حق فرا رسید و باطل مضمحل و نابود شد و (اصولا) باطل نابود شدنی است!
وَ نُنَزِّلُ مِنَ القُرءانِ ما هُوَشِفآءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُؤمِنينَ وَ لايَزيدُ الظٰلِمينَ اِلّا خَسارًا (82)
قرآن را نازل میکنیم که شفا و رحمت برای مؤ منان است و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمیافزاید.
وَ اِذآ اَنعَمنا عَلَي الاِنسانِ اَعرَضَ وَ نَئئابِجانِبِهٖ وَ اِذا مَسَّهُ الشَّرُّ كانَ يَئئوسًا (83)
هنگامی که به انسان نعمت میبخشیم (از حق) روی میگرداند، و متکبرانه دور میشود، و هنگامی که کمترین بدی به او میرسد (از همه چیز) مایوس میگردد.
قُل كُلٌّ يَعمَلُ عَليٰ شاكِلَتِهٖ فَرَبُّكُم اَعلَمُ بِمَن هُوَاَهديٰ سَبيلًا (84)
بگو هر کس طبق روش (و خلق و خوی خود عمل میکند پروردگار شما! آنها را که راهشان نیکوتر است بهتر میشناسد.
وَ يَسئئَلونَكَ عَنِ الرّوحِ ؗ قُلِ الرّوحُ مِن اَمرِ رَبّي وَ مآ اوتيتُم مِنَ العِلمِ اِلّا قَليلًا (85)
از تو در باره روح سؤ ال میکنند، بگو: روح از فرمان پروردگار من است، و جز اندکی از دانش به شما داده نشده است ؟
وَ لَئِن شِئنا لَنَذهَبَنَّ بِالَّذيٓ اَوحَينآ اِلَيكَ ثُمَّ لاتَجِدُ لَكَ بِهٖ عَلَينا وَكيلًا (86)
و اگر بخواهیم آنچه را بر تو وحی فرستادیم از تو میگیریم سپس کسی را نمییابی که از تو دفاع کند.
اِلّا رَحمَةً مِن رَبِّكَ ؗ اِنَّ فَضلَهۥ كانَ عَلَيكَ كَبيرًا (87)
مگر رحمت پروردگارت (شامل حالت گردد) که فضل پروردگارت بر تو بزرگ بوده است.
قُل لَئِنِ اجتَمَعَتِ الاِنسُ وَ الجِنُّ عَليٰٓ اَن يَأتوا بِمِثلِ هٰذَا القُرءانِ لايَأتونَ بِمِثلِهٖ وَ لَو كانَ بَعضُهُم لِبَعضٍ ظَهيرًا (88)
بگو اگر انسانها و پریان اتفاق کنند که همانند این قرآن را بیاورند، همانند آنرا نخواهند آورد هر چند یکدیگر را در این کار کمک کنند.
وَ لَقَد صَرَّفنا لِلنّاسِ في هٰذَا القُرءانِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَاَبيٰٓ اَكثَرُ النّاسِ اِلّا كُفورًا (89)
ما در این قرآن برای مردم از هر چیز نمونه ای آوردیم (و همه معارف در آن جمع است) اما اکثر مردم (در برابر آن) جز انکار حق، کاری ندارند.
وَ قالوا لَن نُؤمِنَ لَكَ حَتّيٰ تَفجُرَ لَنا مِنَ الاَرضِ يَنبوعًا (90)
و گفتند ما هرگز به تو ایمان نمیآوریم مگر اینکه چشمه ای از این سرزمین (خشک و سوزان) برای ما خارج سازی!
اَو تَكونَ لَكَ جَنَّةٌ مِن نَخيلٍ وَ عِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الاَنهٰرَ خِلٰلَها تَفجيرًا (91)
یا باغی از نخل و انگور در اختیار تو باشد و نهرها در لابلای آن به جریان اندازی.
اَو تُسقِطَ السَّمآءَ كَما زَعَمتَ عَلَينا كِسَفًا اَو تَأتِيَ بِاللهِ وَ المَلٰٓئِكَةِ قَبيلًا (92)
یا قطعات (سنگهای) آسمان را آنچنان که میپنداری – بر سر ما فرود آری: یا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بیاوری!!
اَو يَكونَ لَكَ بَيتٌ مِن زُخرُفٍ اَو تَرقیٰ فِي السَّمآءِ وَ لَن نُؤمِنَ لِرُقـِيِّكَ حَتّيٰ تُنَزِّلَ عَلَينا كِتٰبًا نَقرَؤُهۥؕ قُل سُبحانَ رَبّي هَل كُنتُ اِلّا بَشَرًا رَسولًا (93)
یا خانه ای پر نقش و نگار از طلا داشته باشی، یا به آسمان بالا روی، حتی به آسمان رفتنت ایمان نمیآوریم مگر آنکه نامه ای بر ما نازل کنی که آنرا بخوانیم!! بگو منزه است پروردگارم (از این سخنان بیارزش) مگر من جز بشری هستم فرستاده خدا؟!
وَ ما مَنَعَ النّاسَ اَن يُؤمِنوٓا اِذ جآءَهُمُ الهُديٰٓ اِلّآ اَن قالوٓا اَبَعَثَ اللهُ بَشَرًا رَسولًا (94)
تنها چیزی که مانع شد مردم بعد از آمدن هدایت ایمان بیاورند، این بود که (از روی نادانی و بیخبری) گفتند: آیا خداوند بشری را به عنوان رسول فرستاده است؟!
قُل لَو كانَ فِي الاَرضِ مَلٰٓئِكَةٌ يَمشونَ مُطمَئِنّينَ لَنَزَّلنا عَلَيهِم مِنَ السَّمآءِ مَلَكًا رَسولًا (95)
بگو (حتی) اگر در روی زمین فرشتگانی (زندگی میکردند و) با آرامش گام برمی داشتند ما از آسمان فرشته ای را به عنوان رسول بر آنها میفرستادیم (چرا که رهبر هر گروهی باید از جنس خود آنان باشد).
قُل كَفيٰ بِاللهِ شَهيدًا بَيني وَ بَينَكُمۚ اِنَّهۥكانَ بِعِبادِهٖ خَبيرًا بَصيرًا (96)
بگو: همین کافی است که خدا گواه میان من و شما است، چرا که او نسبت به بندگانش آگاه و بیناست.
وَ مَن يَهدِ اللهُ فَهُوَالمُهتَدِ ؗ وَ مَن يُضلِل فَلَن تَجِدَلَهُم اَولِيآءَ مِن دونِهٖ ؗ وَ نَحشُرُهُم يَومَ القِيٰمَةِ عَليٰ وُجوهِهِم عُميًا وَ بُكمًا وَ صُمًّا ؗ مَأویــٰهُم جَهَنَّمُ ؗ كُلَّما خَبَت زِدنٰهُم سَعيرًا (97)
هر کس را خدا هدایت کند هدایت یافته واقعی او است، و هر کس را او (به خاطر اعمالش) گمراه سازد هادیان و سرپرستانی جز خدا برای او نخواهی یافت، و روز قیامت آنها را بر صورتهایشان محشور میکنیم در حالی که نابینا و گنگ و کرند، جایگاهشان دوزخ است و هر زمان آتش آن فرونشیند، شعله تازه ای بر آنها میافزائیم.
ذٰلِكَ جَزآؤُهُم بِاَنَّهُم كَفَروا بِئئايٰتِنا وَ قالوٓا اَءِذا كُنّا عِظامًا وَ رُفاتًا اَءِنّا لَمَبعوثونَ خَلقًا جَديدًا (98)
این کیفر آنهاست به خاطر اینکه به آیات ما کافر شدند، و گفتند آیا هنگامی که ما استخوانهای پوسیده و خاکهای پراکنده میشویم آیا بار دیگر آفرینش تازه ای خواهیم یافت؟!
اَوَلَم يَرَوا اَنَّ اللهَ الَّذي خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ قادِرٌ عَليٰٓ اَن يَخلُقَ مِثلَهُم وَ جَعَلَ لَهُم اَجَلًا لارَيبَ فيهِ ؗ فَاَبَي الظٰلمونَ اِلّا كُفورًا (99)
آیا ندیدند خدائی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است مثل آنها را بیافریند (و به زندگی جدید بازشان گرداند و برای آنها سرآمدی قطعی قرار داد اما ظالمان جز کفر و انکار را پذیرا نیستند.
قُل لَو اَنتُم تَملِكونَ خَزآئِنَ رَحمَةِ رَبّيٓ اِذًا لَاَمسَكتُم خَشيَةَ الاِنفاقِۚ وَ كانَ الاِنسانُ قَتورًا (100)
بگو اگر شما مالک خزائن رحمت پروردگار من بودید بخاطر تنگنظری امساک میکردید مبادا انفاق مایه تنگدستی شما شود و انسان سخنگیر است.
وَ لَقَد ءاتَينا موسيٰ تِسعَ ءايـٰتٍ بَيِّنٰتٍ ؗ فَسئئَل بَنيٓ اِسرآءيلَ اِذ جآءَهُم فَقالَ لَهۥ فِرعَونُ اِنّي لَاَظُنُّكَ يٰموسيٰ مَسحورًا (101)
ما به موسی نه معجزه روشن دادیم، از بنی اسرائیل سؤ ال کن آن زمان که این (معجزات نهگانه) به کمک آنها آمد (چگونه بودند) و فرعون به او گفت گمان میکنم ای موسی تو دیوانه (یا ساحری)!
قالَ لَقَد عَلِمتَ مآ اَنزَلَ هٰٓؤُلآءِ اِلّا رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ بَصآئِرَ ࣕ وَاِنّي لَاَظُنُّكَ يٰفِرعَونُ مَثبورًا (102)
گفت: تو که میدانی این آیات را جز پروردگار آسمانها و زمین – برای روشنی دلها – نفرستاده، و من گمان میکنم ای فرعون تو نابود خواهی شد!
فَاَرادَ اَن يَستَفِزَّهُم مِنَ الاَرضِ فَاَغرَقنٰهُ وَ مَن مَعَهۥ جَميعًا (103)
(فرعون) تصمیم گرفت همه آنها را از آن سرزمین ریشه کن کند، ولی ما او و تمام کسانی را که با او بودند
وَ قُلنا مِن بَعدِهٖ لِبَنيٓ اِسرآءيلَ اسكُنُوا الاَرضَ فَاِذا جآءَ وَعدُ الأخِرَةِ جِئنا بِكُم لَفيفًا (104)
و بعد از آن به بنی اسرائیل گفتیم در این سرزمین (مصر و شام ساکن شوید، اما هنگامی که وعده آخرت فرا رسد همه شما را دسته جمعی (به آن دادگاه عدل) میآوریم.
وَ بِالحَقِّ اَنزَلنٰهُ وَ بِالحَقِّ نَزَلَۚ وَ مآ اَرسَلنٰكَ اِلّا مُبَشِّرًا وَ نَذيرًا (105)
ما قرآن را به حق نازل کردیم، و به حق نازل شد، و تو را جز برای بشارت و بیم دادن نفرستادیم.
وَ قُرءانًا فَرَقنٰهُ لِتَقرَاَهۥ عَلَي النّاسِ عَليٰ مُكثٍ وَ نَزَّلنٰهُ تَنزيلًا (106)
ما قرآنی بر تو نازل کردیم که به صورت آیات جدا از هم میباشد، تا آن را تدریجا و با آرامش بر مردم بخوانی (و جذب دلها شود) و بطور قطع این قرآنرا ما نازل کردیم.
قُل ءامِنوا بِهٖٓ اَو لاتُؤمِنوٓاۚ اِنَّ الَّذينَ اوتُوا العِلمَ مِن قَبلِهٖٓ اِذا يُتليٰ عَلَيهِم يَخِرّونَ لِلاَذقانِ سُجَّدًا (107)
بگو: چه شما ایمان بیاورید، و چه نیاورید، آنها که پیش از این علم و دانش به آنان داده شده هنگامی که (این آیات) بر آنها خوانده میشود به خاک میافتند و سجده میکند.
وَ يَقولونَ سُبحٰنَ رَبِّنآ اِن كانَ وَعدُ رَبِّنا لَمَفعولًا (108)
و میگویند منزه است پروردگار ما که وعده هایش قطعا انجام شدنی است.
وَ يَخِرّونَ لِلاَذقانِ يَبكونَ وَ يَزيدُهُم خُشوعًا (109)
آنها (بی اختیار) به زمین میافتند (و سجده میکنند) و اشک میریزند و هر زمان خشوعشان فزونتر میشود.
قُلِ ادعُوا اللهَ اَوِ ادعُوا الرَّحمٰنَ ؗ اَيًّا ما تَدعوا فَلَهُ الاَسمآءُ الحُسنيٰۚ وَ لاتَجهَر بِصَلاتِكَ وَ لاتُخافِت بِها وَ ابتَغِ بَينَ ذٰلِكَ سَبيلًا (110)
بگو «الله» را بخوانید، یا «رحمن» را، هر کدام را بخوانید (ذات پاکش یکی است و) برای او نامهای نیک است، و نمازت را زیاد بلند یا آهسته مخوان و در میان این دو راهی (معتدل) انتخاب کن.
وَ قُلِ الحَمدُ لِله الَّذي لَم يَتَّخِذ وَلَدًا وَ لَم يَكُن لَهۥ شَريكٌ فِي المُلكِ وَ لَم يَكُن لَهۥ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ؗ وَ كَبِّرهُ تَكبيرًا (111)
و بگو ستایش برای خداوندی است که نه فرزندی برای خود انتخاب کرده، و نه شریکی در حکومت دارد و نه ولی (و حامی) به خاطر ضعف و ذلت، و او را بسیار بزرگ بشمر.