سورة الفرقان
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
تَبارَكَ الَّذي نَزَّلَ الفُرقانَ عَليٰ عَبدِهٖ لِيَكونَ لِلعٰلَمينَ نَذيرًا (1)
زوال ناپذیر است و پر برکت است کسی که قرآن را بر بنده اش نازل کرد تا جهانیان را انذار کند (و از عذاب و کیفر الهی بترساند).
اؘلَّذي لَهۥ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ وَ لَم يَتَّخِذ وَلَدًا وَ لَم يَكُن لَهۥ شَريكٌ فِي المُلكِ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيءٍ فَقَدَّرَهۥ تَقديرًا (2)
خداوندی که حکومت و مالکیت آسمانها و زمین از آن اوست، و فرزندی برای خود انتخاب نکرد، و شریکی در حکومت و مالکیت ندارد، و همه چیز را آفرید و دقیقا اندازه گیری نمود.
وَ اتَّخَذوا مِن دونِهٖٓ ءالِهَةً لايَخلُقونَ شَيئئًا وَ هُم يُخلَقونَ وَ لايَملِكونَ لِاَنفُسِهِم ضَرًّا وَ لانَفعًا وَ لايَملِكونَ مَوتًا وَ لاحَيوٰةً وَ لانُشورًا (3)
آنها غیر از خداوند معبودانی برای خود برگزیدند، و معبودانی که چیزی را نمیآفرینند بلکه خودشان مخلوقند، مالک زیان و سود خود نیستند و نه مالک مرگ و حیات و رستاخیزشان.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروٓا اِن هٰذآ اِلّآ اِفكُ ࣙافتَریــٰهُ وَ اَعانَهۥ عَلَيهِ قَومٌ ءاخَرونَ ؗ فَقَد جآءو ظُلمًا وَ زورًا (4)
و کافران گفتند: این فقط دروغی است که او ساخته، و گروهی دیگر او را بر این کار یاری داده اند. آنها (با این سخن،) ظلم و دروغ بزرگی را مرتکب شدند.
وَ قالوٓا اَساطيرُ الاَوَّلينَ اكتَتَبَها فَهِيَ تُمليٰ عَلَيهِ بُكرَةً وَ اَصيلًا (5)
و گفتند این همان افسانههای پیشینیان است که وی آنرا رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا میشود.
قُل اَنزَلَهُ الَّذي يَعلَمُ السِّرَّ فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِۚ اِنَّهۥ كانَ غَفورًا رَحيمًا (6)
بگو: کسی آنرا نازل کرده است که اسرار آسمانها و زمین را میداند، او غفور و رحیم بوده و هست.
وَ قالوا مالِ هٰذَا الرَّسولِ يَأكُـلُ الطَّعامَ وَ يَمشي فِي الاَسواقِ ࣕ لَولآ اُنزِلَ اِلَيهِ مَلَكٌ فَيَكونَ مَعَهۥ نَذيرًا (7)
و گفتند چرا این رسول غذا میخورد؟ و در بازارها راه میرود؟ (نه سنت فرشتگان دارد و نه روش شاهان!) چرا فرشته ای بر او نازل نشده که همراه وی مردم را انذار کند؟ (و گواه صدق دعوت او باشد).
اَو يُلقيٰٓ اِلَيهِ كَنزٌ اَو تَكونُ لَهۥ جَنَّةٌ يَأكُـلُ مِنهاۚ وَ قالَ الظٰلِمونَ اِن تَتَّبِعونَ اِلّا رَجُلًا مَسحورًا (8)
یا گنجی از آسمان برای او فرستاده شود یا باغی داشته باشد که از (میوه) (و امرار معاش کند) و ستمگران گفتند شما تنها از یک انسان مجنون پیروی میکنید!
اؙنظُر كَيفَ ضَرَبوا لَكَ الاَمثالَ فَضَلّوا فَلا يَستَطيعونَ سَبيلًا (9)
ببین چگونه برای تو مثلها زدند و گمراه شدند، آنچنانکه قدرت پیدا کردن راه را ندارند!
تَبارَكَ الَّذيٓ اِن شآءَ جَعَلَ لَكَ خَيرًا مِن ذٰلِكَ جَنّٰتٍ تَجري مِن تَحتِهَا الاَنهٰرُ وَ يَجعَل لَكَ قُصورًا (10)
زوال ناپذیر و بزرگ است خدائی که اگر بخواهد برای تو بهتر از این میدهد، باغهائی که از زیر درختانش نهرها جاری باشد و (اگر بخواهد) برای تو قصرهائی مجلل قرار میدهد.
بَل كَذَّبوا بِالسّاعَةِ ؗ وَ اَعتَدنا لِمَن كَذَّبَ بِالسّاعَةِ سَعيرًا (11)
(اینها همه بهانه است) بلکه آنها قیامت را تکذیب کرده اند و ما برای کسی که قیامت را انکار کند آتش سوزانی مهیا کرده ایم.
اِذا رَاَتهُم مِن مَكانٍ بَعيدٍ سَمِعوا لَها تَغَيُّظًا وَ زَفيرًا (12)
هنگامی که این آتش آنها را از دور میبیند صدای وحشتناک و خشم آلود او را که با نفس زدن شدید همراه است میشنوند.
وَ اِذآ اُلقوا مِنها مَكانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنينَ دَعَوا هُنالِكَ ثُبورًا (13)
و هنگامی که در مکان تنگ و محدودی از آن افکنده میشوند، در حالی که در غل و زنجیرند، فریاد واویلای آنها بلند میشود!
لاتَدعُوا اليَومَ ثُبورًا واحِدًا وَ ادعوا ثُبورًا كَثيرًا (14)
امروز یکبار واویلا نگوئید، بلکه بسیار واویلا سر دهید!
قُل اَذٰلِكَ خَيرٌ اَم جَنَّةُ الخُلدِ الَّتي وُعِدَ المُتَّقونَۚ كانَت لَهُم جَزآءً وَ مَصيرًا (15)
بگو آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده ؟ بهشتی که پاداش اعمال آنها و قرارگاهشان است.
لَهُم فيها ما يَشآءونَ خٰلِدينَۚ كانَ عَليٰ رَبِّكَ وَعدًا مَسئئولًا (16)
هر چه بخواهند در آنجا برای آنها فراهم است، جاودانه در آن خواهند ماند، این وعده ای است مسلم که پروردگارت بر عهده گرفته است.
وَ يَومَ يَحشُرُهُم وَ ما يَعبُدونَ مِن دونِ اللهِ فَيَقولُ ءَاَنتُم اَضلَلتُم عِبادي هٰٓؤُلآءِ اَم هُم ضَلُّوا السَّبيلَ (17)
به خاطر بیاور روزی را که همه آنها و معبودانی را که غیر از خدا پرستش میکردند جمع میکند، و به آنها میگوید: آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید؟ یا خود گمراه شدند؟
قالوا سُبحٰنَكَ ما كانَ يَنبَغي لَنآ اَن نَتَّخِذَ مِن دونِكَ مِن اَولِيآءَ وَ لٰكِن مَتَّعتَهُم وَ ءابآءَهُم حَتّيٰ نَسُوا الذِّكرَ وَ كانوا قَومًا بورًا (18)
آنها (در پاسخ) میگویند منزهی تو، برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیائی برگزینیم، ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه آنها (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند، و هلاک شدند.
فَقَد كَذَّبوكُم بِما تَقولونَ فَما تَستَطيعونَ صَرفًا وَ لانَصرًاۚ وَ مَن يَظلِم مِنكُم نُذِقهُ عَذابًا كَبيرًا (19)
(خداوند به آنها میگوید ببینید) این معبودان، شما در آنچه میگوئید تکذیب کردند اکنون قدرت ندارید عذاب الهی را بر طرف سازید یا از کسی یاری بطلبید، و هر کس از شما ظلم و ستم کند عذاب شدیدی به او میچشانیم!
وَ مآ اَرسَلنا قَبلَكَ مِنَ المُرسَلينَ اِلّآ اِنَّهُم لَيَأكُلونَ الطَّعامَ وَ يَمشونَ فِي الاَسواقِۚ وَجَعَلنا بَعضَكُم لِبَعضٍ فِتنَةًؗ اَتَصبِرونَۚ وَكانَ رَبُّكَ بَصيرًا (20)
ما هیچیک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه غذا میخوردند و در بازارها راه میرفتند، و بعضی از شما را، وسیله امتحان بعض دیگر قرار دادیم، آیا صبر و شکیبائی میکنید؟ (و از عهده امتحانات بر میآئید) و پروردگار تو بصیر و بینا بوده و هست.
وَ قالَ الَّذينَ لايَرجونَ لِقآءَنا لَولآ اُنزِلَ عَلَينَا المَلٰٓئِكَةُ اَو نَريٰ رَبَّناۚ لَقَدِ استَكبَروا فيٓ اَنفُسِهِم وَ عَتَو عُتُوًّا كَبيرًا (21)
و آنها که امیدی به لقای ما ندارند (و رستاخیز را انکار میکنند) میگویند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمیشوند؟ و یا پروردگارمان را با چشم خود نمیبینیم ؟ آنها درباره خود تکبر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند.
يَومَ يَرَونَ المَلٰٓئِكَةَلابُشريٰ يَومَئِذٍ لِلمُجرِمينَ وَ يَقولونَ حِجرًا مَحجورًا (22)
(آنها به آرزوی خود میرسند) اما روزی که فرشتگان را میبینند روز بشارت مجرمان نخواهد بود! (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است) و میگویند ما را امان دهید ما را معاف دارید.
وَ قَدِمنآ اِليٰ ما عَمِلوا مِن عَمَلٍ فَجَعَلنٰهُ هَبآءً مَنثورًا (23)
و ما به سراغ اعمالی که آنها انجام دادند میرویم و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا میکنیم!
اَصحٰبُ الجَنَّةِ يَومَئِذٍ خَيرٌ مُستَقَرًّا وَ اَحسَنُ مَقيلًا (24)
بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحت گاهشان نیکوتر است!
وَ يَومَ تَشَقَّقُ السَّمآءُ بِالغَمامِ وَ نُزِّلَ المَلٰٓئِكَةُ تَنزيلًا (25)
و به خاطر آور روزی را که آسمان با ابرها از هم شکافته میشود، و فرشتگان نازل میگردند.
اؘلمُلكُ يَومَئِذِ ࣙ الحَقُّ لِلرَّحمٰنِ ؗ وَ كانَ يَومًا عَلَي الكٰفِرينَ عَسيرًا (26)
حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است و آنروز روز سختی برای کافران خواهد بود.
وَ يَومَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَليٰ يَدَيهِ يَقولُ يٰلَيتَنِي اتَّخَذتُ مَعَ الرَّسولِ سَبيلًا (27)
و به خاطر بیاور روزی را که ظالم دست خویش را از شدت حسرت به دندان میگزد و میگوید: ای کاش با رسول خدا راهی برگزیده بودم.
يٰوَيلَتيٰ لَيتَني لَم اَتَّخِذ فُلانًا خَليلًا (28)
ای وای بر من! کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!
لَقَد اَضَلَّني عَنِ الذِّكرِ بَعدَ اِذ جآءَنيؕ وَ كانَ الشَّيطٰنُ لِلاِنسانِ خَذولًا (29)
او مرا از یاد حق گمراه ساخت، بعد از آنکه آگاهی به سراغ من آمده بود، و شیطان همیشه مخذول کننده انسان بوده است.
وَ قالَ الرَّسولُ يٰرَبِّ اِنَّ قَومِي اتَّخَذوا هٰذَا القُرءانَ مَهجورًا (30)
پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! این قوم من از قرآن دوری جستند.
وَ كَذٰلِكَ جَعَلنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ المُجرِمينَؕ وَ كَفيٰ بِرَبِّكَ هادِيًا وَ نَصيرًا (31)
و اینگونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم، اما همین بس که خدا هادی و یاور تو است.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لَولا نُزِّلَ عَلَيهِ القُرءانُ جُملَةً واحِدَةًۚ كَذٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهٖ فُؤادَكَ ؗ وَ رَتَّلنٰهُ تَرتيلًا (32)
و کافران گفتند: چرا قرآن یکجا بر او نازل نمیشود؟ این بخاطر آنست که قلب تو را محکم داریم، و آن را تدریجا بر تو خواندیم.
وَ لا يَأتونَكَ بِمَثَلٍ اِلّا جِئنٰكَ بِالحَقِّ وَ اَحسَنَ تَفسيرًا (33)
آنها هیچ مثلی برای تو نمیآورند مگر اینکه ما حق را برای تو میآوریم و تفسیری بهتر (و پاسخی دندانشکن که ناچار به تسلیم شوند).
اؘلَّذينَ يُحشَرونَ عَليٰ وُجوهِهِم اِليٰ جَهَنَّمَ اُولئِكَ شَرٌّ مَكانًا وَ اَضَلُّ سَبيلًا (34)
آنها که بر صورتهایشان به سوی جهنم محشور میشوند بدترین محل را دارند و گمراه ترین افرادند!
وَ لَقَد ءاتَينا موسَي الكِتٰبَ وَ جَعَلنا مَعَهۥٓ اَخاهُ هٰرونَ وَزيرًا (35)
ما به موسی کتاب آسمانی دادیم، و برادرش هارون را برای کمک همراهش ساختیم.
فَقُلنَا اذهَبآ اِلَي القَومِ الَّذينَ كَذَّبوا بِئئايٰتِنا ؗ فَدَمَّرنٰهُم تَدميرًا (36)
و گفتیم به سوی این قوم که آیات ما را تکذیب کردند بروید (اما آنها به مخالفت برخاستند) و ما شدیدا آنها را در هم کوبیدیم!
وَ قَومَ نوحٍ لَمّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ اَغرَقنٰهُم وَ جَعَلنٰهُم لِلنّاسِ ءايَةً ؗ وَ اَعتَدنا لِلظٰلِمينَ عَذابًا اَليمًا (37)
و قوم نوح را هنگامی که تکذیب رسولان کردند غرق نمودیم، و آنها را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم، و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساختیم.
وَ عادًا وَ ثَمودَا وَ اَصحٰبَ الرَّسِّ وَ قُرونًا بَينَ ذٰلِكَ كَثيرًا (38)
(همچنین) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرس (گروهی که درخت صنوبر را میپرستیدند) و اقوام بسیار دیگری را که در این میان بودند هلاک کردیم.
وَ كُلًّا ضَرَبنا لَهُ الاَمثالَ وَ كُلًّا تَبَّرنا تَتبيرًا (39)
و برای هر یک از آنها مثلها زدیم و (چون سودی نداد) هر یک از آنها را در هم شکستیم و هلاک کردیم.
وَ لَقَد اَتَوا عَلَي القَريَةِ الَّتيٓ اُمطِرَت مَطَرَ السَّوءِۚ اَفَلَم يَكونوا يَرَونَهاۚ بَل كانوا لايَرجونَ نُشورًا (40)
آنها از کنار شهری که باران شر (بارانی از سنگهای آسمانی) بر آن باریده بود (دیار قوم لوط) گذشتند، آیا آنرا ندیدند؟ (آری دیدندولی آنها به رستاخیز ایمان ندارند.
وَ اِذا رَاَوكَ اِن يَتَّخِذونَكَ اِلّا هُزُوًا اَهٰذَا الَّذي بَعَثَ اللهُ رَسولًا (41)
و هنگامی که تو را میبینند تنها به باد استهزایت میگیرند (سخن منطقی که ندارند میگویند:) آیا این کسی است که خدا او را به عنوان رسول مبعوث کرده است؟!
اِن كادَ لَيُضِلُّنا عَن ءالِهَتِنا لَولآ اَن صَبَرنا عَلَيهاۚ وَ سَوفَ يَعلَمونَ حينَ يَرَونَ العَذابَ مَن اَضَلُّ سَبيلًا (42)
اگر ما بر پرستش خدایانمایان استقامت نکنیم بیم آن میرود که او ما را گمراه سازد! اما هنگامی که عذاب الهی را دیدند به زودی میفهمند چه کسی گمراه بوده است؟!
اَرَءَيتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهۥ هَویــٰهُ اَفَاَنتَ تَكونُ عَلَيهِ وَكيلًا (43)
آیا دیدی کسی را که هوای نفس خویش را معبود خود برگزیده است ؟ آیا تو میتوانی او را هدایت کنی ؟ یا به دفاع از او برخیزی ؟
اَم تَحسَبُ اَنَّ اَكثَرَهُم يَسمَعونَ اَو يَعقِلونَۚ اِن هُم اِلّا كَالاَنعامِ بَل هُم اَضَلُّ سَبيلًا (44)
آیا گمان میبری اکثر آنها میشنوند یا میفهمند؟ آنها فقط همچون چهارپایانند بلکه گمراه تر!
اَلَم تَرَ اِليٰ رَبِّكَ كَيفَ مَدَّ الظِّلَّ وَ لَو شآءَ لَجَعَلَهۥ ساكِنًا ثُمَّ جَعَلنَا الشَّمسَ عَلَيهِ دَليلًا (45)
آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ؟ و اگر میخواست آنرا ساکن قرار میداد، سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم.
ثُمَّ قَبَضنٰهُ اِلَينا قَبضًا يَسيرًا (46)
سپس آنرا آهسته جمع میکنیم.
وَ هُوَالَّذي جَعَلَ لَكُمُ الَّيلَ لِباسًا وَ النَّومَ سُباتًا وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشورًا (47)
او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد و روز را مایه حرکت و حیات!
وَ هُوَالَّذيٓ اَرسَلَ الرِّيٰحَ بُشرًا بَينَ يَدَي رَحمَتِهٖۚ وَ اَنزَلنا مِنَ السَّمآءِ مآءً طَهورًا (48)
و او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد و از آسمان آبی پاک کننده نازل کردیم.
لِنُحيِۦَ بِهٖ بَلدَةً مَيتًا وَ نُسقِيَهۥ مِمّا خَلَقنآ اَنعامًا وَ اَناسِيَّ كَثيرًا (49)
تا به وسیله آن سرزمین مرده را زنده کنیم، و آنرا برای نوشیدن در اختیار مخلوقاتی که آفریده ایم – چهارپایان و انسانهای بسیار – بگذاریم.
وَ لَقَد صَرَّفنٰهُ بَينَهُم لِيَذَّكَّروا فَاَبيٰٓ اَكثَرُ النّاسِ اِلّا كُفورًا (50)
ما این آیات را به صورتهای گوناگون در میان آنها قرار دادیم تا متذکر شوند ولی بیشتر مردم جز انکار و کفر کاری نکردند.
وَ لَو شِئنا لَبَعَثنا في كُلِّ قَريَةٍ نَذيرًا (51)
و اگر میخواستیم در هر شهر و دیاری پیامبری میفرستادیم.
فَلا تُطِعِ الكٰفِرينَ وَ جٰهِدهُم بِهٖ جِهادًا كَبيرًا (52)
بنابراین از کافران اطاعت مکن و به وسیله قرآن با آنها جهاد بزرگی بنما.
وَ هُوَالَّذي مَرَجَ البَحرَينِ هٰذا عَذبٌ فُراتٌ وَ هـٰذا مِلحٌ اُجاجٌ وَ جَعَلَ بَينَهُما بَرزَخًا وَ حِجرًا مَحجورًا (53)
و او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد یکی گوارا و شیرین و دیگری شور و تلخ و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گوئی هر یک به دیگری میگوید) دور باش و نزدیک نیا!
وَ هُوَالَّذي خَلَقَ مِنَ المآءِ بَشَرًا فَجَعَلَهۥ نَسَبًا وَ صِهرًاۚ وَ كانَ رَبُّكَ قَديرًا (54)
او کسی است که از آب انسانی را آفرید او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد) و پروردگار تو همواره قادر است.
وَ يَعبُدونَ مِن دونِ اللهِ ما لايَنفَعُهُم وَ لايَضُرُّهُمۚ وَ كانَ الكافِرُ عَليٰ رَبِّهٖ ظَهيرًا (55)
آنها غیر از خدا چیزهائی را میپرستند که نه به آنها سودی میرساند و نه زیانی، و کافران در برابر پروردگارشان (در طریق کفر) کمک کار یکدیگرند.
وَ مآ اَرسَلنٰكَ اِلّا مُبَشِّرًا وَ نَذيرًا (56)
ما تو را جز به عنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم.
قُل مآ اَسئئَلُكُم عَلَيهِ مِن اَجرٍ اِلّا مَن شآءَ اَن يَتَّخِذَ اِليٰ رَبِّهٖ سَبيلًا (57)
بگو من در برابر ابلاغ این آئین هیچگونه پاداشی از شما مطالبه نمیکنم، تنها پاداش من این است که کسانی بخواهند راهی به سوی پروردگارشان برگزینند.
وَ تَوَكَّل عَلَي الحَيِّ الَّذي لايَموتُ وَ سَبِّح بِحَمدِهٖۚ وَ كَفيٰ بِهٖ بِذُنوبِ عِبادِهٖ خَبيرًا (58)
و توکل بر خداوندی کن که هرگز نمیمیرد، و تسبیح و حمد او به جای آور، و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است.
اؘلَّذي خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَينَهُما في سِتَّةِ اَيّامٍ ثُمَّ استَويٰ عَلَي العَرشِۚ اؘلرَّحمٰنُ ؗ فَسئئَل بِهٖ خَبيرًا (59)
او خدائی است که آسمانها و زمین و آنچه را در میان ایندو است در شش روز (شش دوران) آفرید، سپس بر عرش قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت) او خداوند رحمن است از او بخواه که از همه چیز آگاه است.
وَ اِذا قيلَ لَهُمُ اسجُدوا لِلرَّحمٰنِ قالوا وَ مَا الرَّحمٰنُ اَنَسجُدُ لِما تَأمُرُنا ؗ وَ زادَهُم نُفورًا (60)
و هنگامی که به آنها گفته شود برای خداوند رحمان سجده کنید میگویند رحمان چیست؟! (ما اصلا رحمن را نمیشناسیم) ما برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور میدهی. (این سخن را میگویند) و بر نفرتشان افزوده میشود!
تَبارَكَ الَّذي جَعَلَ فِي السَّمآءِ بُروجًا وَ جَعَلَ فيها سِرٰجًا وَ قَمَرًا مُنيرًا (61)
جاودان و پر برکت است آن خدائی که در آسمانها برجهائی قرار داد، و در میان آن چراغ روشن و ماه نور بخشی آفرید.
وَ هُوَالَّذي جَعَلَ الَّيلَ وَ النَّهارَ خِلفَةً لِمَن اَرادَ اَن يَذَّكَّرَ اَو اَرادَ شُكورًا (62)
او کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای آنها که بخواهند متذکر شوند یا شکرگزاری کنند.
وَ عِبادُ الرَّحمٰنِ الَّذينَ يَمشونَ عَلَي الاَرضِ هَونًا وَ اِذا خاطَبَهُمُ الجٰهِلونَ قالوا سَلٰمًا (63)
بندگان خاص خداوند رحمن آنها هستند که با آرامش و بیتکبر بر زمین راه میروند و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام میگویند (و با بیاعتنائی و بزرگواری میگذرند).
وَ الَّذينَ يَبيتونَ لِرَبِّهِم سُجَّدًا وَ قِيامًا (64)
آنها کسانی هستند که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام میکنند.
وَ الَّذينَ يَقولونَ رَبَّنَا اصرِف عَنّا عَذابَ جَهَنَّمَ ؗ اِنَّ عَذابَها كانَ غَرامًا (65)
آنها کسانی هستند که میگویند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان که عذابش سخت و پر دوام است!
اِنَّها سآءَت مُستَقَرًّا وَ مُقامًا (66)
آن بد جایگاه و بد محل اقامتی است.
وَ الَّذينَ اِذآ اَنفَقوا لَم يُسرِفوا وَ لَم يَقتُروا وَ كانَ بَينَ ذٰلِكَ قَوامًا (67)
آنها کسانی هستند که هر گاه انفاق کنند نه اسراف میکنند و نه سختگیری، بلکه در میان ایندو حد اعتدالی دارند.
وَ الَّذينَ لايَدعونَ مَعَ اللهِ اِلٰهًا ءاخَرَ وَ لايَقتُلونَ النَّفسَ الَّتي حَرَّمَ اللهُ اِلّا بِالحَقِّ وَ لايَزنونَۚ وَ مَن يَفعَل ذٰلِكَ يَلقَ اَثامًا (68)
آنها کسانی هستند که معبود دیگری را با خداوند نمیخوانند، و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده جز به حق به قتل نمیرسانند، و زنا نمیکنند، و هر کس چنین کند مجازاتش را خواهد دید.
يُضٰعَف لَهُ العَذابُ يَومَ القِيٰمَةِ وَ يَخلُد فيهٖ مُهانًا (69)
چنین کسی عذاب او در قیامت مضاعف میگردد، و با خواری همیشه در آن خواهد ماند.
اِلّا مَن تابَ وَ ءامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صٰلِحًا فَاُولئِكَ يُبَدِّلُ اللهُ سَيِّئئاتِهِم حَسَنٰتٍۚ وَ كانَ اللهُ غَفورًا رَحيمًا (70)
مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل میکند. و خداوند آمرزنده و مهربان است.
وَ مَن تابَ وَ عَمِلَ صٰلِحًا فَاِنَّهۥ يَتوبُ اِلَي اللهِ مَتابًا (71)
و کسی که توبه کند و عمل صالح بجا آورد به سوی خدا بازگشت میکند (و پاداش خود را از او میگیرد).
وَ الَّذينَ لايَشهَدونَ الزّورَ وَ اِذا مَرّوا بِاللَّغوِ مَرّوا كِرامًا (72)
آنها کسانی هستند که شهادت به باطل نمیدهند (و در مجالس باطل شرکت نمیکنند) و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند بزرگوارانه از آن میگذرند.
وَ الَّذينَ اِذا ذُكِّروا بِئئايٰتِ رَبِّهِم لَم يَخِرّوا عَلَيها صُمًّا وَ عُميانًا (73)
آنها کسانی هستند که هر گاه آیات پروردگارشان به آنها گوشزد شود کر و کور روی آن نمیافتند!
وَ الَّذينَ يَقولونَ رَبَّنا هَب لَنا مِن اَزواجِنا وَ ذُرِّيّٰـتِنا قُرَّةَ اَعيُنٍ وَ اجعَلنا لِلمُتَّقينَ اِمامًا (74)
آنها کسانی هستند که میگویند پروردگارا از همسران و فرزندان ما، مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را پیشوای پرهیزگاران بنما!
اُولئِكَ يُجزَونَ الغُرفَةَ بِما صَبَروا وَ يُلَقَّونَ فيها تَحِيَّةً وَ سَلٰمًا (75)
آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیبائیشان به آنان پاداش داده میشود. و در آن با تحیت و سلام روبرو میشوند.
خٰلِدينَ فيهاۚ حَسُنَت مُستَقَرًّا وَ مُقامًا (76)
جاودانه در آن خواهند ماند، چه قرارگاه خوب و چه محل اقامت جالبی!
قُل ما يَعبَؤُا بِكُم رَبّي لَولا دُعآؤُكُم ؗ فَقَد كَذَّبتُم فَسَوفَ يَكونُ لِزامًا (77)
بگو پروردگار من برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد، شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید و دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد.