سورة العنكبوت
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
الٓمٓ (1)
الم
اَحَسِبَ النّاسُ اَن يُترَكوٓا اَن يَقولوٓا ءامَنّا وَ هُم لايُفتَنونَ (2)
آیا مردم گمان کردند به حال خود رها میشوند و آزمایش نخواهند شد؟!
وَ لَقَد فَتَنَّا الَّذينَ مِن قَبلِهِم ؗ فَلَيَعلَمَنَّ اللهُ الَّذينَ صَدَقوا وَ لَيَعلَمَنَّ الكٰذِبينَ (3)
ما کسانی را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان میکنیم) باید علم خدا در مورد کسانی که راست میگویند و کسانی که دروغ میگویند تحقق یابد.
اَم حَسِبَ الَّذينَ يَعمَلونَ السَّيِّئئاتِ اَن يَسبِقوناۚ سآءَ ما يَحكُمونَ (4)
آیا کسانی که اعمال بد بجا میآورند گمان کردند از حوزه قدرت ما بیرون خواهند رفت ؟ چه بد داوری میکنند؟
مَن كانَ يَرجوا لِقآءَ اللهِ فَاِنَّ اَجَلَ اللهِ لَأتٍۚ وَ هُوَالسَّميعُ العَليمُ (5)
کسی که امید به لقاء الله (و رستاخیز) دارد (باید در اطاعت فرمان او فروگذار نکند) زیرا زمانی را که خدا تعیین کرده سرانجام فرا میرسد، و او شنوا و دانا است.
وَ مَن جٰهَدَ فَاِنَّما يُجٰهِدُ لِنَفسِهٖٓۚ اِنَّ اللهَ لَغَنِيٌّ عَنِ العٰلَمينَ (6)
کسی که جهاد و تلاش کند برای خود جهاد میکند، چرا که خداوند از همه جهانیان بینیاز است.
وَ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحـٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنهُم سَيِّئئاتِهِم وَ لَنَجزِيَنَّهُم اَحسَنَ الَّذي كانوا يَعمَلونَ (7)
و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند گناهان آنها را میپوشانیم (و میبخشیم) و آنها را به بهترین اعمالی که انجام داده اند پاداش میدهیم.
وَ وَصَّينَا الاِنسانَ بِوالِدَيهِ حُسنًا ؗ وَ اِن جٰهَداكَ لِتُشرِكَ بي ما لَيسَ لَكَ بِهٖ عِلمٌ فَلا تُطِعهُمآۚ اِلَيَّ مَرجِعُكُم فَاُنَبِّئُكُم بِما كُنتُم تَعمَلونَ (8)
ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آنها تلاش کنند که برای من شریکی قائل شوی که به آن علم نداری، از آنها اطاعت مکن، بازگشت همه شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام میدادید با خبر خواهم ساخت.
وَ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحـٰتِ لَنُدخِلَنَّهُم فِي الصّٰلِحينَ (9)
کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند آنها را در زمره صالحان وارد خواهم کرد.
وَ مِنَ النّاسِ مَن يَقولُ ءامَنّا بِاللهِ فَاِذآ اوذِيَ فِي اللهِ جَعَلَ فِتنَةَ النّاسِ كَعَذابِ اللهِ ࣕ وَ لَئِن جآءَ نَصرٌ مِن رَبِّكَ لَيَقولُنَّ اِنّا كُنّا مَعَكُمۚ اَوَلَيسَ اللهُ بِاَعلَمَ بِما في صُدورِ العٰلَمينَ (10)
در میان مردم کسانی هستند که میگویند به خدا ایمان آورده ایم اما هنگامی که به خاطر خدا (از سوی دشمنان) مورد آزار قرار میگیرند فتنه دشمنان را همچون عذاب الهی میشمارند (و از آن سخت وحشت میکنند) اما هنگامی که پیروزی از سوی پروردگارت بیاید میگویند ما هم با شما بودیم (و در این پیروزی شریکیم!) آیا خداوند به آنچه در سینه های جهانیان است آگاه تر نیست ؟
وَ لَيَعلَمَنَّ اللهُ الَّذينَ ءامَنوا وَ لَيَعلَمَنَّ المُنٰفِقينَ (11)
مسلما خداوند مؤ منان را میشناسد، و یقینا منافقان را (نیز) میشناسد.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنُوا اتَّبِعوا سَبيلَنا وَ لنَحمِل خَطايٰكُمۚ وَ ما هُم بِحٰمِلينَ مِن خَطايٰهُم مِن شَيءٍ ؗ اِنَّهُم لَكٰذِبونَ (12)
کافران به مؤ منان گفتند: شما از ما پیروی کنید (اگر گناهی داشته باشد) ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت! آنها هرگز چیزی از گناهان اینها را بر دوش نخواهند گرفت، آنها دروغ میگویند!
وَ لَيَحمِلُنَّ اَثقالَهُم وَ اَثقالًا مَعَ اَثقالِهِمؗ وَ لَيُسئئَلُنَّ يَومَ القِيٰمَةِ عَمّا كانوا يَفتَرونَ (13)
آنها بار سنگین گناهان خویش را بر دوش میکشند، و بارهای سنگین دیگری را اضافه بر بارهای سنگین خود، و روز قیامت مسلما از دروغهائی که میبستند سئوال خواهند شد.
وَ لَقَد اَرسَلنا نوحًا اِليٰ قَومِهٖ فَلَبِثَ فيهِم اَلفَ سَنَةٍ اِلّا خَمسينَ عامًاؗ فَاَخَذَهُمُ الطّوفانُ وَ هُم ظٰلِمونَ (14)
ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و او در میان آنها هزار سال، الا پنجاه سال، درنگ کرد اما سرانجام طوفان آنها را فرو گرفت در حالی که ظالم بودند.
فَاَنجَينٰهُ وَ اَصحٰبَ السَّفينَةِ وَ جَعَلنٰهآ ءايَةً لِلعٰلَمينَ (15)
ما او و اصحاب کشتی را رهائی بخشیدیم و آنرا آیتی برای جهانیان قرار دادیم.
وَ اِبرٰهيمَ اِذ قالَ لِقَومِهِ اعبُدُوا اللهَ وَ اتَّقوهُ ؗ ذٰلِكُم خَيرٌ لَكُم اِن كُنتُم تَعلَمونَ (16)
ما ابراهیم را فرستادیم، هنگامی که به قومش گفت: خدا را پرستش کنید، و از او بپرهیزید که این برای شما بهتر است اگر بدانید.
اِنَّما تَعبُدونَ مِن دونِ اللهِ اَوثانًا وَ تَخلُقونَ اِفكًاۚ اِنَّ الَّذينَ تَعبُدونَ مِن دونِ اللهِ لايَملِكونَ لَكُم رِزقًا فَابتَغوا عِندَ اللهِ الرِّزقَ وَ اعبُدوهُ وَ اشكُروا لَهٓۥ ؗ اِلَيهِ تُرجَعونَ (17)
شما غیر از خدا فقط بتها (قطعات سنگ و چوبی) را میپرستید و دروغهائی به هم میبافید، کسانی را که غیر از خدا پرستش میکنید مالک رزق شما نیستند، روزی را نزد خدا بطلبید و او را پرستش کنید و شکر او را بجا آورید، که به سوی او باز میگردید.
وَ اِن تُكَذِّبوا فَقَد كَذَّبَ اُمَمٌ مِن قَبلِكُم ؗ وَ ما عَلَي الرَّسولِ اِلَّا البَلٰغُ المُبينُ (18)
اگر شما (مرا) تکذیب کنید، امتهای پیش از شما نیز (پیامبرانشان را) تکذیب کردند وظیفه فرستاده خدا جز ابلاغ آشکار نیست.
اَوَلَم يَرَوا كَيفَ يُبدِئُ اللهُ الخَلقَ ثُمَّ يُعيدُهٓۥۚ اِنَّ ذٰلِكَ عَلَي اللهِ يَسيرٌ (19)
آیا آنها ندیدند چگونه خداوند آفرینش را آغاز میکند، سپس بازمی گرداند؟ این کار برای خدا آسان است.
قُل سيروا فِي الاَرضِ فَانظُروا كَيفَ بَدَاَ الخَلقَ ؗ ثُمَّ اللهُ يُنشِئُ النَّشاَةَ الأخِرَةَۚ اِنَّ اللهَ عَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (20)
بگو، در زمین سیر کنید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده ؟ سپس خداوند (به همین گونه) جهان آخرت را ایجاد میکند، خداوند بر هر چیز قادر است.
يُعَذِّبُ مَن يَشآءُ وَ يَرحَمُ مَن يَشآءُ ؗ وَ اِلَيهِ تُقلَبونَ (21)
هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) مجازات میکند، و هر کس را بخواهد مورد رحمت قرار میدهد، و به سوی او بازمی گردید.
وَ مآ اَنتُم بِمُعجِزينَ فِي الاَرضِ وَ لا فِي السَّمآءِ ؗ وَ ما لَكُم مِن دونِ اللهِ مِن وَلِيٍّ وَ لانَصيرٍ (22)
شما هرگز نمیتوانید بر اراده خدا چیره شوید و از حوزه قدرت او در زمین و آسمان فرار کنید، و برای شما جز خدا ولی و یاوری نیست.
وَ الَّذينَ كَفَروا بِئئايٰتِ اللهِ وَ لِقآئِهٖٓ اُولئِكَ يَئِسوا مِن رَحمَتي وَ اُولئِكَ لَهُم عَذابٌ اَليمٌ (23)
کسانی که به آیات خدا و لقای او کافر شدند از رحمت من ماءیوسند، و برای آنها عذاب دردناکی است.
فَما كانَ جَوابَ قَومِهٖٓ اِلّآ اَن قالُوا اقتُلوهُ اَو حَرِّقوهُ فَاَنجیــٰهُ اللهُ مِنَ النّارِۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (24)
اما جواب قوم او (ابراهیم) چیزی جز این نبود که گفتند، او را به قتل برسانید یا بسوزانید، ولی خداوند او را از آتش رهائی بخشید، در این ماجرا نشانه هائی است برای کسانی که ایمان میآورند.
وَقالَ اِنَّمَا اتَّخَذتُم مِن دونِ اللهِ اَوثانًا مَوَدَّةَ بَينِكُم فِي الحَيوٰةِ الدُّنياؗ ثُمَّ يَومَ القِيٰمَةِ يَكفُرُ بَعضُكُم بِبَعضٍ وَ يَلعَنُ بَعضُكُم بَعضًا وَ مَأویــٰكُمُ النّارُ وَ ما لَكُم مِن نٰصِرينَ (25)
(ابراهیم) گفت: شما غیر از خدا بتهائی برای خود انتخاب کرده اید که مایه دوستی و محبت میان شما در زندگی دنیا باشد، سپس روز قیامت هر یک به دیگری کافر میشوید و یکدیگر را لعن میکنید و جایگاه شما آتش است و هیچ یار و یاوری نخواهید داشت!
فَئئامَنَ لَهۥ لوطٌۘ وَ قالَ اِنّي مُهاجِرٌ اِليٰ رَبّيٓ ؗ اِنَّهۥ هُوَالعَزيزُ الحَكيمُ (26)
لوط به او (ابراهیم) ایمان آورد و (ابراهیم) گفت من به سوی پروردگارم هجرت میکنم که او عزیز و حکیم است.
وَ وَهَبنا لَهٓۥ اِسحٰقَ وَ يَعقوبَ وَ جَعَلنا في ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الكِتٰبَ وَ ءاتَينٰهُ اَجرَهۥ فِي الدُّنيا ؗ وَ اِنَّهۥ فِي الأخِرَةِ لَمِنَ الصّٰلِحينَ (27)
و ما به او اسحق و یعقوب را بخشیدیم، و در دودمانش نبوت و کتاب آسمانی قرار دادیم، پاداش او را در دنیا دادیم و در آخرت از صالحان است.
وَ لوطًا اِذ قالَ لِقَومِهٖٓ اِنَّكُم لَتَأتونَ الفاحِشَةَ ما سَبَقَكُم بِها مِن اَحَدٍ مِنَ العٰلَمينَ (28)
و لوط را فرستادیم هنگامی که به قوم خود گفت: شما کار بسیار زشتی انجام میدهید که احدی از مردم جهان قبل از شما آنرا انجام نداده!
اَئِنَّكُم لَتَأتونَ الرِّجالَ وَ تَقطَعونَ السَّبيلَ وَ تَأتونَ في ناديكُمُ المُنكَرَۚ فَما كانَ جَوابَ قَومِهٖٓ اِلّآ اَن قالُوا ائتِنا بِعَذابِ اللهِ اِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (29)
آیا شما به سراغ مردان میروید، و راه تداوم نسل انسان را قطع میکنید، و در مجلستان اعمال منکر انجام میدهید؟!، اما پاسخ قومش جز این چیزی نبود که گفتند: اگر راست میگوئی عذاب الهی را برای ما بیاور!
قالَ رَبِّ انصُرني عَلَي القَومِ المُفسِدينَ (30)
(لوط) عرض کرد: پروردگارا مرا در برابر این قوم مفسد یاری فرما.
وَ لَمّا جآءَت رُسُلُنآ اِبرٰهيمَ بِالبُشريٰ قالوٓا اِنّا مُهلِكوٓا اَهلِ هٰذِهِ القَريَةِ ؗ اِنَّ اَهلَها كانوا ظٰلِمينَ (31)
هنگامی که فرستادگان ما (از فرشتگان) به سراغ ابراهیم با بشارت (به تولد فرزند برای او) آمدند، گفتند: ما اهل این شهر و آبادی را (اشاره به شهرهای قوم لوط) هلاک خواهیم کرد چرا که اهل آن ستمگرند.
قالَ اِنَّ فيها لوطًاۚ قالوا نَحنُ اَعلَمُ بِمَن فيها ؗ لَنُنَجِّيَنَّهۥ وَ اَهلَهٓۥ اِلَّا امرَاَتَهۥ كانَت مِنَ الغٰبِرينَ (32)
(ابراهیم) گفت: در این آبادی لوط است، گفتند ما به کسانی که در آن است آگاهتریم! ما او و خانواده اش را نجات میدهیم، جز همسرش را که در میان قوم باقی خواهد ماند.
وَ لَمّآ اَن جآءَت رُسُلُنا لوطًا سيٓءَ بِهِم وَ ضاقَ بِهِم ذَرعًا وَ قالوا لاتَخَف وَ لاتَحزَن ؗ اِنّا مُنَجّوكَ وَ اَهلَكَ اِلَّا امرَاَتَكَ كانَت مِنَ الغٰبِرينَ (33)
هنگامی که فرستادگان ما نزد لوط آمدند از دیدن آنها اندوهگین شد، گفتند، نترس و غمگین مباش، ما تو و خانواده ات را نجات خواهیم داد، جز همسرت را که در میان قوم باقی میماند.
اِنّا مُنزِلونَ عَليٰٓ اَهلِ هٰذِهِ القَريَةِ رِجزًا مِنَ السَّمآءِ بِما كانوا يَفسُقونَ (34)
ما بر اهل این شهر و آبادی عذابی از آسمان به خاطر فسقشان فرو خواهیم ریخت.
وَ لَقَد تَرَكنا مِنهآ ءايَةً بَيِّنَةً لِقَومٍ يَعقِلونَ (35)
ما از آن آبادی نشانه روشنی و درس عبرتی برای کسانی که تعقل میکنند باقی گذاردیم.
وَ اِليٰ مَديَنَ اَخاهُم شُعَيبًاؗ فَقالَ يٰقَومِ اعبُدُوا اللهَ وَ ارجُوا اليَومَ الأخِرَ وَ لاتَعثَوا فِي الاَرضِ مُفسِدينَ (36)
ما به سوی مدین برادرشان شعیب را فرستادیم، گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید و به روز بازپسین امیدوار باشید، و در زمین فساد نکنید.
فَكَذَّبوهُ فَاَخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ فَاَصبَحوا في دارِهِم جٰثِمينَ (37)
آنها او را تکذیب کردند و به این سبب زلزله آنها را فرو گرفت و در خانه های خود به رو در افتادند و مردند.
وَ عادًا وَ ثَمودَا وَ قَد تَبَيَّنَ لَكُم مِن مَسٰكِنِهِم ؗ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيطٰنُ اَعمالَهُم فَصَدَّهُم عَنِ السَّبيلِ وَ كانوا مُستَبصِرينَ (38)
ما طایفه عاد و ثمود را نیز هلاک کردیم، و مساکن (ویران شده) آنها برای شما آشکار است، شیطان اعمالشان را برای آنها زینت کرده بود، لذا آنان را از راه بازداشت در حالی که میدیدند!
وَ قارونَ وَ فِرعَونَ وَ هامٰنَ ؗ وَ لَقَد جآءَهُم موسيٰ بِالبَيِّنٰتِ فَاستَكبَروا فِي الاَرضِ وَ ما كانوا سٰبِقينَ (39)
قارون و فرعون و هامان را نیز هلاک کردیم، موسی با دلائل روشن به سراغ آنها آمد اما آنها در زمین برتری جوئی کردند، ولی نتوانستند بر خدا پیشی گیرند.
فَكُلًّا اَخَذنا بِذَنبِهٖۚ فَمِنهُم مَن اَرسَلنا عَلَيهِ حاصِبًا وَ مِنهُم مَن اَخَذَتهُ الصَّيحَةُ وَ مِنهُم مَن خَسَفنا بِهِ الاَرضَ وَ مِنهُم مَن اَغرَقناۚ وَ ما كانَ اللهُ لِيَظلِمَهُم وَ لٰكِن كانوٓا اَنفُسَهُم يَظلِمونَ (40)
ما هر یک از آنها را به گناهشان گرفتیم، بر بعضی از آنها طوفانی تواءم با سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنها را صیحه آسمانی فرو گرفت، و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم، خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، ولی آنها خودشان بر خویشتن ستم نمودند.
مَثَلُ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِ اللهِ اَولِيآءَ كَمَثَلِ العَنكَبوتِ اتَّخَذَت بَيتًا ؗ وَ اِنَّ اَوهَنَ البُيوتِ لَبَيتُ العَنكَبوتِ ؗ لَوكانوا يَعلَمونَ (41)
کسانی که غیر از خدا را اولیاء خود برگزیدند، همچون عنکبوتند که خانه ای برای خود انتخاب کرده و سست ترین خانه ها خانه عنکبوت است اگر میدانستند!
اِنَّ اللهَ يَعلَمُ ما يَدعونَ مِن دونِهٖ مِن شَيءٍۚ وَ هُوَالعَزيزُ الحَكيمُ (42)
خداوند آنچه را غیر از او میخوانند میداند و او شکست ناپذیر و حکیم است.
وَ تِلكَ الاَمثالُ نَضرِبُها لِلنّاسِ وَ ما يَعقِلُهآ اِلَّا العٰلِمونَ (43)
اینها مثالهائی است که ما برای مردم میزنیم و جز عالمان آن را درک نمیکنند.
خَلَقَ اللهُ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ بِالحَقِّۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيَةً لِلمُؤمِنينَ (44)
خداوند، آسمانها و زمین را به حق آفرید، در این آیتی است برای مؤ منان.
اؙتلُ مآ اوحِيَ اِلَيكَ مِنَ الكِتٰبِ وَ اَقِمِ الصَّلوٰةَ ؗ اِنَّ الصَّلوٰةَ تَنهيٰ عَنِ الفَحشآءِوَالمُنكَرِۚ وَ لَذِكرُ اللهِ اَكبَرُؕ وَاللهُ يَعلَمُ ماتَصنَعونَ (45)
آنچه را از کتاب آسمانی به تو وحی شده تلاوت کن، و نماز را بر پا دار که نماز (انسان را) از زشتیها و منکرات باز میدارد و خداوند میداند شما چه کارهائی انجام میدهید.
وَ لاتُجادِلوٓا اَهلَ الكِتٰبِ اِلّا بِالَّتي هِيَ اَحسَنُ اِلَّا الَّذينَ ظَلَموا مِنهُم ؗ وَ قولوٓا ءامَنّا بِالَّذيٓ اُنزِلَ اِلَينا وَ اُنزِلَ اِلَيكُم وَ اِلٰهُنا وَ اِلٰهُكُم واحِدٌ وَ نَحنُ لَهۥ مُسلِمونَ (46)
با اهل کتاب جز به روشی که از همه نیکوتر است مجادله نکنید، مگر کسانی که از آنها مرتکب ظلم و ستم شدند، و به آنها بگوئید ما به تمام آنچه از سوی خدا بر ما و شما نازل شده ایمان داریم، معبود ما و شما یکی است و در برابر او تسلیم هستیم.
وَ كَذٰلِكَ اَنزَلنآ اِلَيكَ الكِتٰبَۚ فَالَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ يُؤمِنونَ بِهٖ ؗ وَ مِن هٰٓؤُلآءِ مَن يُؤمِنُ بِهٖۚ وَ ما يَجحَدُ بِئئايٰتِنآ اِلَّا الكٰفِرونَ (47)
اینگونه، کتاب را بر تو نازل کردیم، کسانی که (پیش از این) کتاب آسمانی به آنها داده ایم به این کتاب ایمان میآورند، و بعضی از این گروه (مشرکان) نیز به آن مؤ من میشوند و آیات ما را جز کافران انکار نمیکنند.
وَ ما كُنتَ تَتلوا مِن قَبلِهٖ مِن كِتٰبٍ وَ لاتَخُطُّهۥ بِيَمينِكَ ؗ اِذًا لَارتابَ المُبطِلونَ (48)
تو هرگز قبل از این کتابی نمیخواندی و با دست خود چیزی نمینوشتی مبادا کسانی که در صدد ابطال سخنان تو هستند شک و تردید کنند.
بَل هُوَءايٰتٌ بَيِّنٰتٌ في صُدورِ الَّذينَ اوتُوا العِلمَ ؗ وَ ما يَجحَدُ بِئئايٰتِنآ اِلَّا الظٰلمونَ (49)
بلکه این کتاب آسمانی مجموعه ای از آیات روشن است که در سینه صاحبان دل جای دارد و آیات ما را جز ستمگران انکار نمیکنند.
وَ قالوا لَولآ اُنزِلَ عَلَيهِ ءايٰتٌ مِن رَبِّهٖۚ قُل اِنَّمَا الأيٰتُ عِندَ اللهِ وَ اِنَّمآ اَنَا نَذيرٌ مُبينٌ (50)
گفتند: چرا معجزاتی از سوی پروردگارش بر او نازل نشده ؟ بگو معجزات همه نزد خداست (و به فرمان او نازل میشود، نه به میل من و شما) من تنها انذار کننده آشکاری هستم.
اَوَلَم يَكفِهِم اَنّآ اَنزَلنا عَلَيكَ الكِتٰبَ يُتليٰ عَلَيهِمۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَرَحمَةً وَ ذِكريٰ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (51)
آیا برای آنها کافی نیست که این کتاب آسمانی را بر تو نازل کردیم که پیوسته بر آنها تلاوت میشود؟ در این رحمت و تذکری است برای کسانی که ایمان میآورند.
قُل كَفيٰ بِاللهِ بَيني وَ بَينَكُم شَهيدًا ؗ يَعلَمُ ما فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِؕ وَالَّذينَ ءامَنوا بِالباطِلِ وَ كَفَروا بِاللهِ اُولئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (52)
بگو همین بس که خدا میان من و شما گواه است، آنچه را در آسمانها و زمین است میداند کسانی که به باطل ایمان آوردند و به الله کافر شدند زیانکاران واقعی هستند.
وَ يَستَعجِلونَكَ بِالعَذابِؗ وَ لَولآ اَجَلٌ مُسَمًّي لَجآءَهُمُ العَذابُۚ وَ لَيَأتِيَنَّهُم بَغتَةً وَهُم لايَشعُرونَ (53)
آنها با عجله از تو عذاب را میطلبند، و اگر موعد مقرری تعیین نشده بود عذاب (الهی) به سراغ آنها میآمد، سرانجام این عذاب بطور ناگهانی بر آنها نازل میشود در حالی که نمیدانند.
يَستَعجِلونَكَ بِالعَذابِ وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحيطَةٌ بِالكٰفِرينَ (54)
آنها با عجله از تو تقاضای عذاب میکنند، در حالی که جهنم به کافران احاطه دارد!
يَومَ يَغشیــٰهُمُ العَذابُ مِن فَوقِهِم وَ مِن تَحتِ اَرجُلِهِم وَ يَقولُ ذوقوا ما كُنتُم تَعمَلونَ (55)
آن روز که عذاب (الهی) آنها را از بالای سر و پائین پا میپوشاند و به آنها میگوید بچشید آنچه را عمل میکردید (روز سخت و دردناکی است).
يٰعِبادِيَ الَّذينَ ءامَنوٓا اِنَّ اَرضي واسِعَةٌ فَاِيّايَ فَاعبُدونِ (56)
ای بندگان من که ایمان آورده اید زمین من وسیع است تنها مرا بپرستید (و تسلیم در برابر فشارهای دشمنان نشوید).
كُلُّ نَفسٍ ذآئِقَةُ المَوتِ ثُمَّ اِلَينا تُرجَعونَ (57)
هر انسانی مرگ را میچشد، سپس به سوی ما باز میگردید.
وَ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِنَ الجَنَّةِ غُرَفًا تَجري مِن تَحتِهَا الاَنهٰرُ خٰلِدينَ فيهاۚ نِعمَ اَجرُ العٰمِلينَ (58)
کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند آنها را در غرفه هائی از بهشت جای میدهیم که نهرها در زیر آن جاری است، جاودانه در آن خواهند ماند، چه خوبست پاداش عمل کنندگان!
اؘلَّذينَ صَبَروا وَ عَليٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (59)
همانها که (در برابر مشکلات) صبر (و استقامت) میکنند و بر پروردگارشان توکل مینمایند.
وَكَاَيِّن مِن دآبَّةٍ لاتَحمِلُ رِزقَهَا اللهُ يَرزُقُها وَ اِيّاكُمۚ وَ هُوَ السَّميعُ العَليمُ (60)
چه بسیار جنبندگانی که قدرت ندارند روزی خود را حمل کنند خداوند آنها را و شما را روزی میدهد، و او است شنوا و دانا.
وَ لَئِن سَاَلتَهُم مَن خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ سَخَّرَ الشَّمسَ وَ القَمَرَ لَيَقولُنَّ اللهُ ؗ فَاَنّيٰ يُؤفَكونَ (61)
هر گاه از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را مسخر کرده است ؟ میگویند: الله، پس با اینحال چگونه (از عبادت خدا) منحرف میشوند؟
اؘللهُ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ مِن عِبادِهٖ وَ يَقدِرُ لَهٓۥۚ اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (62)
خداوند روزی را برای هر کس از بندگانش بخواهد گسترده میکند، و برای هر کس میخواهد محدود میسازد، خداوند به همه چیز داناست.
وَ لَئِن سَاَلتَهُم مَن نَزَّلَ مِنَ السَّمآءِ مآءً فَاَحيا بِهِ الاَرضَ مِن بَعدِ مَوتِها لَيَقولُنَّ اللهُۚ قُلِ الحَمدُ لِلهۚ بَل اَكثَرُهُم لايَعقِلونَ (63)
و اگر از آنها بپرسی چه کسی از آسمان آبی نازل کرد و به وسیله آن زمین را بعد از مردنش احیا نمود؟ میگویند: الله، بگو ستایش مخصوص خداست، اما اکثر آنها نمیدانند.
وَ ما هٰذِهِ الحَيوٰةُ الدُّنيآ اِلّا لَهوٌ وَ لَعِبٌ ؗ وَ اِنَّ الدّارَ الأخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ ؗ لَو كانوا يَعلَمونَ (64)
این زندگی دنیا جز لهو و لعب چیزی نیست، و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر آنها میدانستند.
فَاِذا رَكِبوا فِي الفُلكِ دَعَوُا اللهَ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ ؗ فَلَمّا نَجّیــٰهُم اِلَي البَرِّ اِذا هُم يُشرِكونَ (65)
هنگامی که سوار بر کشتی شوند خدا را با اخلاص میخوانند (و غیر او را فراموش میکنند) اما هنگامی که خدا آنها را به خشکی رسانید و نجات داد باز مشرک میشوند!
لِيَكفُروا بِمآ ءاتَينٰهُم وَ لِيَتَمَتَّعواۚ فَسَوفَ يَعلَمونَ (66)
(بگذار) آیاتی را که به آنها داده ایم انکار کنند و از لذات زودگذر زندگی بهره گیرند اما به زودی خواهند فهمید!
اَوَلَم يَرَوا اَنّا جَعَلنا حَرَمًا ءامِنًا وَ يُتَخَطَّفُ النّاسُ مِن حَولِهِمۚ اَفَبِالباطِلِ يُؤمِنونَ وَ بِنِعمَةِ اللهِ يَكفُرونَ (67)
آیا ندیدند که ما حرم امنی برای آنها قرار دادیم در حالی که مردم را در اطراف آنها (در بیرون این حرم) میربایند؟ آیا به باطل ایمان میآورند و نعمت خدا را کفران میکنند؟
وَ مَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَريٰ عَلَي اللهِ كَذِبًا اَو كَذَّبَ بِالحَقِّ لَمّا جآءَهٓۥۚ اَلَيسَ في جَهَنَّمَ مَثوًي لِلكٰفِرينَ (68)
چه کسی ستمکارتر از آن کس است که بر خدا دروغ میبندد، یا حق را پس از آنکه به سراغش آمد تکذیب میکند؟ آیا جایگاه کافران در دوزخ نیست ؟
وَ الَّذينَ جٰهَدوا فينا لَنَهدِيَنَّهُم سُبُلَنا ؗ وَ اِنَّ اللهَ لَمَعَ المُحسِنينَ (69)
و آنها که در راه ما (با خلوص نیت) جهاد کنند قطعا هدایتشان خواهیم کرد و خدا با نیکوکاران است.