سورة الرّوم
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
الٓـمٓ (1)
الم
غُلِبَتِ الرّومُ ۙ (2)
رومیان مغلوب شدند.
فيٓ اَدنَي الاَرضِ ؗ وَ هُم مِن بَعدِ غَلَبِهِم سَيَغلِبونَ ۙ (3)
(و این شکست) در سرزمین نزدیکی رخ داد، اما آنها بعد از مغلوبیت به زودی غلبه خواهند کرد.
في بِضعِ سِنينَۚ لِله الاَمرُ مِن قَبلُ وَ مِن بَعدُۚ وَ يَومَئِذٍ يَفرَحُ المُؤمِنونَ ۙ (4)
در چند سال، همه کارها از آن خدا است، چه قبل و چه بعد (از این شکست و پیروزی) و در آن روز مؤ منان خوشحال خواهند شد.
بِنَصرِ اللهِۚ يَنصُرُ مَن يَشآءُ ؗ وَ هُوَالعَزيزُ الرَّحيمُ (5)
به سبب یاری پروردگار، خداوند هر کس را بخواهد نصرت میدهد و او عزیز و حکیم است.
وَعدَ اللهِ ؗ لايُخلِفُ اللهُ وَعدَهۥ وَ لٰكِنَّ اَكثَرَ النّاسِ لايَعلَمونَ (6)
این چیزی است که خدا وعده کرده، و وعده الهی هرگز تخلف نمیپذیرد، ولی اکثر مردم نمیدانند.
يَعلَمونَ ظاهِرًا مِنَ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ هُم عَنِ الأخِرَةِهُم غٰفِلونَ (7)
آنها تنها ظاهری از زندگی دنیا را میدادند، و از آخرت (و پایان کار) بیخبرند.
اَوَلَم يَتَفَكَّروا فيٓ اَنفُسِهِم ؗ ما خَلَقَ اللهُ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَينَهُمآ اِلّا بِالحَقِّ وَ اَجَلٍ مُسَمًّيؕ وَ اِنَّ كَثيرًا مِنَ النّاسِ بِلِقآءِ رَبِّهِم لَكٰفِرونَ (8)
آیا آنها در دل خود نیندیشیدند که خداوند آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز به حق و برای زمان معینی نیافریده، ولی بسیاری از مردم (رستاخیز و) لقای پروردگارشان را منکرند.
اَوَلَم يَسيروا فِي الاَرضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِمۚ كانوٓا اَشَدَّ مِنهُم قُوَّةً وَ اَثارُوا الاَرضَ وَ عَمَروهآ اَكثَرَ مِمّا عَمَروها وَ جآءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِۚ فَما كانَ اللهُ لِيَظلِمَهُم وَ لٰكِن كانوٓا اَنفُسَهُم يَظلِمونَ (9)
آیا در زمین سیر نکردند و ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنها بودند چگونه شد؟، آنها نیروئی بیش از اینان داشتند، و زمین را (برای زراعت و آبادی) دگرگون ساختند، و بیش از آنچه اینان آباد کردند، عمران نمودند، و پیامبرانشان با دلائل روشن به سراغشان آمدند (اما آنها انکار کردند و کیفر خود را دیدند) خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، آنها به خودشان ستم میکردند.
ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ اَسآءُوا السّوٓايٰٓ اَن كَذَّبوا بِئئايٰتِ اللهِ وَ كانوا بِها يَستَهزِءونَ (10)
سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جائی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آنرا به سخریه گرفتند.
اؘللهُ يَبدَؤُا الخَلقَ ثُمَّ يُعيدُهۥ ثُمَّ اِلَيهِ تُرجَعونَ (11)
خداوند آفرینش را آغاز میکند سپس آن را تجدید مینماید، سپس به سوی او باز میگردید.
وَ يَومَ تَقومُ السّاعَةُ يُبلِسُ المُجرِمونَ (12)
آن روز که قیامت بر پا میشود مجرمان در نومیدی و غم و اندوه فرو میروند.
وَ لَم يَكُن لَهُم مِن شُرَكآئِهِم شُفَعٰٓؤُا وَ كانوا بِشُرَكآئِهِم كٰفِرينَ (13)
و برای آنها شفیعانی از معبودانشان نخواهد بود و نسبت به معبودهائی که آنها را شریک خدا قرار داده بودند کافر میشوند.
وَ يَومَ تَقومُ السّاعَةُ يَومَئِذٍ يَتَفَرَّقونَ (14)
آن روز که قیامت بر پا میگردد (مردم) از هم جدا میشوند.
فَاَمَّا الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحـٰتِ فَهُم في رَوضَةٍ يُحبَرونَ (15)
اما آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغی از بهشت شاد و مسرور خواهند بود.
وَ اَمَّا الَّذينَ كَفَروا وَ كَذَّبوا بِئئايٰتِنا وَ لِقآءِ الأخِرَةِ فَاُولئِكَ فِي العَذابِ مُحضَرونَ (16)
و اما آنها که به آیات ما و لقای آخرت کافر شدند در عذاب الهی احضار میشوند.
فَسُبحـٰنَ اللهِ حينَ تُمسونَ وَ حينَ تُصبِحونَ (17)
منزه است خداوند به هنگامی که شام میکنید و صبح میکنید.
وَ لَهُ الحَمدُ فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ وَ عَشِيًّا وَ حينَ تُظهِرونَ (18)
و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و تسبیح و تنزیه برای اوست به هنگام عصر و هنگامی که ظهر میکنید.
يُخرِجُ الحَيَّ مِنَ المَيِّتِ وَ يُخرِجُ المَيِّتَ مِنَ الحَيِّ وَ يُحيِ الاَرضَ بَعدَ مَوتِهاۚ وَ كَذٰلِكَ تُخرَجونَ (19)
او زنده را از مرده خارج میکند، و مرده را از زنده، و زمین را بعد از مرگ حیات میبخشد، و به همین گونه روز قیامت برانگیخته میشوید!
وَ مِن ءايٰتِهٖٓ اَن خَلَقَكُم مِن تُرابٍ ثُمَّ اِذآ اَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرونَ (20)
از نشانه های او این است که شما را از خاک آفرید، سپس انسانهائی شدید و در روی زمین انتشار یافتید.
وَ مِن ءايٰتِهٖٓ اَن خَلَقَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزواجًا لِتَسكُنوٓا اِلَيها وَ جَعَلَ بَينَكُم مَوَدَّةً وَ رَحمَةًۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يَتَفَكَّرونَ (21)
و از نشانه های او اینکه همسرانی از جنس خود شما برای شما آفرید، تا در کنار آنها آرامش یابید، و در میانتان مودت و رحمت قرار داد، در این نشانه هائی است برای گروهی که تفکر میکنند.
وَ مِن ءايٰتِهٖ خَلقُ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ وَ اختِلافُ اَلسِنَتِكُم وَ اَلوانِكُمۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِلعٰلِمينَ (22)
و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین و تفاوت زبانها و رنگهای شماست، در این نشانه هائی است برای عالمان.
وَ مِن ءايٰتِهٖ مَنامُكُم بِالَّيلِ وَ النَّهارِ وَ ابتِغآؤُكُم مِن فَضلِهٖٓۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يَسمَعونَ (23)
و از نشانه های او خواب شما در شب و روز است، و تلاش و کوششتان برای بهره گیری از فضل پروردگار (و تامین معاش) در این امور نشانه هائی است برای آنها که گوش شنوا دارند!
وَ مِن ءايٰتِهٖ يُريكُمُ البَرقَ خَوفًا وَ طَمَعًا وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمآءِ مآءً فَيُحيۦ بِهِ الاَرضَ بَعدَ مَوتِهآۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يَعقِلونَ (24)
و از آیات او این است که برق (و رعد) را به شما نشان میدهد که هم مایه ترس است و هم امید (ترس از صاعقه، و امید به نزول باران) و از آسمان آبی فرو میفرستد که زمین را بعد از مردن به وسیله آن زنده میکند، در این نشانه هائی است برای جمعیتی که عقل خود را به کار میگیرند.
وَ مِن ءايٰتِهٖٓ اَن تَقومَ السَّمآءُ وَ الاَرضُ بِاَمرِهٖۚ ثُمَّ اِذا دَعاكُم دَعوَةً مِنَ الاَرضِ اِذآ اَنتُم تَخرُجونَ (25)
و از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست سپس هنگامی که شما را (در قیامت) از زمین فرا میخواند ناگهان همه خارج میشوید (و در صحنه محشر حضور مییابید).
وَ لَهۥ مَن فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ ؗ كُلٌّ لَهۥ قٰنِتونَ (26)
و از آن اوست تمام کسانی که در آسمانها و زمینند، همگی در برابر او خاضع و مطیعند.
وَهُوَالَّذي يَبدَؤُا الخَلقَ ثُمَّ يُعيدُهۥ وَ هُوَاَهوَنُ عَلَيهِۚ وَ لَهُ المَثَلُ الاَعليٰ فِي السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِۚ وَ هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (27)
او کسی است که آفرینش را آغاز کرد سپس آن را باز میگرداند، و این کار برای او آسانتر میباشد، و برای او توصیف برتر در آسمان و زمین است و او است شکست ناپذیر و حکیم.
ضَرَبَ لَكُم مَثَلًا مِن اَنفُسِكُم ؗ هَل لَكُم مِمّا مَلَكَت اَيمٰنُكُم مِن شُرَكآءَ فيما رَزَقنٰكُم فَاَنتُم فيهِ سَوآءٌ تَخافونَهُم كَخيفَتِكُم اَنفُسَكُمۚ كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الأيٰتِ لِقَومٍ يَعقِلونَ (28)
خداوند مثالی از خودتان برای شما زده: آیا (اگر مملوک و بردهای داشته باشید) این مملوکهایتان هرگز شریک شما در روزیهائی که به شما داده ایم میباشد، آنچنان که هر دو مساوی باشید و از تصرف مستقل و بدون اجازه آنها بیم داشته باشید، آنگونه که در مورد شرکای آزاد بیم دارید؟ این چنین آیات خود را برای کسانی که تعقل میکنند شرح میدهیم.
بَلِ اتَّبَعَ الَّذينَ ظَلَموٓا اَهوآءَهُم بِغَيرِ عِلمٍ ؗ فَمَن يَهدي مَن اَضَلَّ اللهُ وَ ما لَهُم مِن نٰصِرينَ (29)
بلکه ظالمان از هوی و هوسهای خود بدون علم و آگاهی پیروی میکنند، و چه کسی میتواند آنها را که خدا گمراه کرده است هدایت کند؟ و برای آنها هیچ یار و یاوری نخواهد بود!
فَاَقِم وَجهَكَ لِلدّينِ حَنيفًاۚ فِطرَتَ اللهِ الَّتي فَطَرَ النّاسَ عَلَيهاۚ لاتَبديلَ لِخَلقِ اللهِۚ ذٰلِكَ الدّينُ القَيِّمُ وَ لٰكِنَّ اَكثَرَ النّاسِ لايَعلَمونَ (30)
روی خود را متوجه آئین خالص پروردگار کن این فطرتی است که خداوند انسانها را بر آن آفریده دگرگونی در آفرینش خدا نیست این است دین و آئین محکم و استوار ولی اکثر مردم نمیدانند.
مُنيبينَ اِلَيهِ ؗ وَ اتَّقوهُ وَ اَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَ لاتَكونوا مِنَ المُشرِكينَ (31)
این باید در حالی باشد که شما بازگشت به سوی او کنید و از او بپرهیزید و نماز را بر پا دارید و از مشرکان نباشید.
مِنَ الَّذينَ فَرَّقوا دينَهُم وَ كانوا شِيَعًاۚ كُلُّ حِزبٍ بِما لَدَيهِم فَرِحونَ (32)
از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دسته ها و گروه ها تقسیم شدند و (عجب اینکه) هر گروهی به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند.
وَ اِذا مَسَّ النّاسَ ضُرٌّ دَعَوا رَبَّهُم مُنيبينَ اِلَيهِ ثُمَّ اِذآ اَذاقَهُم مِنهُ رَحمَةً اِذا فَريقٌ مِنهُم بِرَبِّهِم يُشرِكونَ (33)
هنگامی که ضرر و ناراحتی به مردم برسد پروردگار خود را میخوانند و به سوی او باز میگردند اما هنگامی که رحمتی از خودش به آنها بچشاند گروهی از آنان نسبت به پروردگارشان مشرک میشوند.
لِيَكفُروا بِمآ ءاتَينٰهُمۚ فَتَمَتَّعوا فَسَوفَ تَعلَمونَ (34)
(بگذار) نعمتهائی را که ما به آنها داده ایم کفران کنند و (از نعمتهای زودگذر دنیا هر چه میتوانید) بهره گیرید اما به زودی خواهید دانست (که نتیجه کفران و کامجوئیهای بیحساب شما چه بوده است).
اَم اَنزَلنا عَلَيهِم سُلطٰنًا فَهُوَيَتَكَلَّمُ بِما كانوا بِهٖ يُشرِكونَ (35)
آیا ما دلیل محکمی برای آنها نازل کردیم که از شرک آنها سخن میگوید و آنرا موجه میشمارد؟
وَ اِذآ اَذَقنَا النّاسَ رَحمَةً فَرِحوا بِها ؗ وَ اِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت اَيديهِم اِذاهُم يَقنَطونَ (36)
و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم خوشحال میشوند و هر گاه رنج و مصیبتی به خاطر اعمالی که انجام داده اند به آنها رسد ناگهان ماءیوس میشوند.
اَوَلَم يَرَوا اَنَّ اللهَ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ وَ يَقدِرُۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (37)
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ میسازد در این نشانه هائی است برای جمعیتی که ایمان میآورند.
فَئئاتِ ذَا القُربيٰ حَقَّهۥ وَ المِسكينَ وَ ابنَ السَّبيلِۚ ذٰلِكَ خَيرٌ لِلَّذينَ يُريدونَ وَجهَ اللهِ ؗ وَ اُولئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (38)
چون چنین است حق نزدیکان و مسکینان و ابن سبیل را ادا کن این برای آنها که رضای خدا را میطلبند بهتر است و چنین کسانی رستگارانند.
وَ مآءاتَيتُم مِن رِبًا لِيَربُوَافيٓ اَموالِ النّاسِ فَلايَربوا عِندَ اللهِ ؗ وَ مآ ءاتَيتُم مِن زَكوٰةٍ تُريدونَ وَجهَ اللهِ فَاُولئِكَ هُمُ المُضعِفونَ (39)
آنچه را به عنوان ربا میپردازید تا در اموال مردم فزونی یابد نزد خدا فزونی نخواهد یافت و آنچه را به عنوان زکات میپردازید و تنها رضای خدا را میطلبید کسانی که چنین میکنند دارای پاداش مضاعفند.
اؘللهُ الَّذي خَلَقَكُم ثُمَّ رَزَقَكُم ثُمَّ يُميتُكُم ثُمَّ يُحييكُم ؗ هَل مِن شُرَكآئِكُم مَن يَفعَلُ مِن ذٰلِكُم مِن شَيءٍۚ سُبحٰنَهۥ وَ تَعٰليٰ عَمّا يُشرِكونَ (40)
خداوند همان کسی است که شما را آفرید سپس روزی داد بعد میمیراند سپس زنده میکند آیا هیچیک از شریکانی که برای خدا ساخته اید چیزی از این کارها را میتوانند انجام دهند منزه است او و برتر است از آنچه شریک برای او قرار میدهند.
ظَهَرَ الفَسادُ فِي البَرِّ وَ البَحرِ بِما كَسَبَت اَيدِي النّاسِ لِيُذيقَهُم بَعضَ الَّذي عَمِلوا لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (41)
فساد در خشکی و دریا به خاطر کارهائی که مردم انجام داده اند آشکار شده، خدا میخواهد نتیجه بعضی از اعمال آنها را به آنها بچشاند شاید (به سوی حق) بازگردند.
قُل سيروا فِي الاَرضِ فَانظُروا كَيفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلُۚ كانَ اَكثَرُهُم مُشرِكينَ (42)
بگو در زمین سیر کنید و بنگرید عاقبت کسانی که قبل از شما بودند چگونه بود؟ بیشتر آنها مشرک بودند.
فَاَقِم وَجهَكَ لِلدّينِ القَيِّمِ مِن قَبلِ اَن يَأتِيَ يَومٌ لامَرَدَّ لَهۥ مِنَ اللهِ ؗ يَومَئِذٍ يَصَّدَّعونَ (43)
روی خود را به سوی آئین مستقیم و پایدار کن، پیش از آنکه روزی فرارسد که هیچکس قدرت ندارد آن را از خدا بازگرداند، در آن روز مردم به گروه هائی تقسیم میشوند.
مَن كَفَرَ فَعَلَيهِ كُفرُهۥ ؗ وَ مَن عَمِلَ صٰلِحًا فَلِاَنفُسِهِم يَمهَدونَ (44)
هر کس کافر شود کفرش بر زیان خود او است و آنها که عمل صالح انجام دهند (پاداش الهی را) به سود خودشان آماده میسازند.
لِيَجزِيَ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ مِن فَضلِهٖٓۚ اِنَّهۥ لايُحِبُّ الكٰفِرينَ (45)
این برای آنست که خداوند کسانی را که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند از فضلش پاداش دهد، او کافران را دوست ندارد.
وَ مِن ءايٰتِهٖٓ اَن يُرسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّرٰتٍ وَ لِيُذيقَكُم مِن رَحمَتِهٖ وَ لِتَجرِيَ الفُلكُ بِاَمرِهٖ وَ لِتَبتَغوا مِن فَضلِهٖ وَ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ (46)
از آیات (عظمت و قدرت) خدا این است که بادها را به عنوان بشارتگرانی میفرستد تا شما را از رحمتش بچشاند (و سیراب کند) و کشتیها به فرمانش حرکت کنند و از فضل او بهره گیرند شاید شکرگزاری کنید.
وَ لَقَد اَرسَلنا مِن قَبلِكَ رُسُلًا اِليٰ قَومِهِم فَجآءوهُم بِالبَيِّنٰتِ ؗ فَانتَقَمنا مِنَ الَّذينَ اَجرَموا وَ كانَ حَقًّا عَلَينا نَصرُ المُؤمِنينَ (47)
قبل از تو پیامبرانی به سوی قومشان فرستادیم، آنها با دلائل روشن به سراغ قوم خود رفتند (ولی هنگامی که اندرزها سودی نداد) از مجرمان انتقام گرفتیم (و مؤ منان را یاری کردیم) و همواره یاری مؤ منان حقی است بر ما.
اؘللهُ الَّذي يُرسِلُ الرِّيٰحَ فَتُثيرُ سَحابًا فَيَبسُطُهۥ فِي السَّمآءِ كَيفَ يَشآءُ وَ يَجعَلُهۥ كِسَفًا فَتَرَي الوَدقَ يَخرُجُ مِن خِلٰلِهٖ ؗ فَاِذآ اَصابَ بِهٖ مَن يَشآءُ مِن عِبادِهٖٓ اِذاهُم يَستَبشِرونَ (48)
خداوند همان کسی است که بادها را میفرستد تا ابرهائی را به حرکت درآورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد میگستراند، و متراکم میسازد در این هنگام دانه های باران را میبینی که از لابلاهای آن خارج میشوند، هنگامی که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد میرساند خوشحال میشوند.
وَ اِن كانوا مِن قَبلِ اَن يُنَزَّلَ عَلَيهِم مِن قَبلِهٖ لَمُبلِسينَ (49)
هر چند پیش از آنکه بر آنان نازل شود مایوس بودند.
فَانظُر اِليٰٓ ءاثٰرِ رَحمَتِ اللهِ كَيفَ يُحيِ الاَرضَ بَعدَ مَوتِهآۚ اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحيِ المَوتيٰ ؗ وَهُوَعَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (50)
به آثار رحمت الهی بنگر که چگونه زمین را بعد از مردنش زنده میکند، آن کس (که زمین مرده را زنده کرد) زنده کننده مردگان در قیامت است و او بر همه چیز تواناست.
وَ لَئِن اَرسَلنا ريحًا فَرَاَوهُ مُصفَرًّا لَظَلّوا مِن بَعدِهٖ يَكفُرونَ (51)
و اگر ما بادی بفرستیم (داغ و سوزان) و بر اثر آن زراعت و باغ خود را زرد و پژمرده ببینند، راه کفران پیش میگیرند.
فَاِنَّكَ لاتُسمِعُ المَوتيٰ وَ لاتُسمِعُ الصُّمَّ الدُّعآءَ اِذا وَلَّوا مُدبِرينَ (52)
تو نمیتوانی صدای خود را به گوش مردگان برسانی، و نه سخنت را به گوش کران هنگامی که روی میگردانند.
وَ مآ اَنتَ بِهٰدِ العُميِ عَن ضَلٰلَتِهِم ؗ اِن تُسمِعُ اِلّا مَن يُؤمِنُ بِئئايٰتِنا فَهُم مُسلِمونَ (53)
و (نیز) نمیتوانی نابینایان را از گمراهیشان هدایت کنی، تو تنها سخنت را به گوش کسانی میرسانی که ایمان به آیات ما میآورند و در برابر حق تسلیمند.
اؘللهُ الَّذي خَلَقَكُم مِن ضَعفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعدِ ضَعفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعدِ قُوَّةٍ ضَعفًا وَ شَيبَةًۚ يَخلُقُ ما يَشآءُ ؗ وَ هُوَالعَليمُ القَديرُ (54)
خدا همان کسی است که شما را آفرید در حالی که ضعیف بودید سپس بعد از این ضعف و ناتوانی قوت بخشید، و باز بعد از قوت ضعف و پیری قرار داد، او هر چه بخواهد میآفریند، و اوست عالم و قادر.
وَ يَومَ تَقومُ السّاعَةُ يُقسِمُ المُجرِمونَ ما لَبِثوا غَيرَ ساعَةٍۚ كَذٰلِكَ كانوا يُؤفَكونَ (55)
و روزی که قیامت بر پا شود گنهکاران سوگند یاد میکنند که جز ساعتی (در عالم برزخ) درنگ نکردند! اینچنین آنها از درک حقیقت محروم میشدند!
وَ قالَ الَّذينَ اوتُوا العِلمَ وَ الايمانَ لَقَد لَبِثتُم في كِتٰبِ اللهِ اِليٰ يَومِ البَعثِ ؗ فَهٰذا يَومُ البَعثِ وَ لٰكِنَّكُم كُنتُم لاتَعلَمونَ (56)
کسانی که علم و ایمان به آنها داده شده میگویند: شما به فرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) درنگ کردید، و اکنون روز رستاخیز است ولی شما نمیدانستید!
فَيَومَئِذٍ لايَنفَعُ الَّذينَ ظَلَموا مَعذِرَتُهُم وَ لا هُم يُستَعتَبونَ (57)
آن روز عذر خواهی ظالمان سودی ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمیشود.
وَ لَقَد ضَرَبنا لِلنّاسِ في هٰذَا القُرءانِ مِن كُلِّ مَثَلٍۚ وَ لَئِن جِئتَهُم بِئئايَةٍ لَيَقولَنَّ الَّذينَ كَفَروٓا اِن اَنتُم اِلّا مُبطِلونَ (58)
ما برای مردم در این قرآن از هرگونه مثال و مطلبی بیان کردیم، و اگر آیه ای برای آنها بیاوری کافران میگویند شما اهل باطل هستید (و اینها سحر و جادو است)!
كَذٰلِكَ يَطبَعُ اللهُ عَليٰ قُلوبِ الَّذينَ لايَعلَمونَ (59)
اینگونه خداوند بر دلهای کسانی که آگاهی ندارند مهر مینهد!
فَاصبِر اِنَّ وَعدَ اللهِ حَقٌّ ؗ وَ لايَستَخِفَّنَّكَ الَّذينَ لايوقِنونَ (60)
اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است، و هرگز کسانی که ایمان ندارند نباید تو را خشمگین سازند (و از جا تکان دهند).