سورة سبأ
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
اؘلحَمدُ لِله الَّذي لَهۥ ما فِي السَّمٰوٰتِ وَ ما فِي الاَرضِ وَ لَهُ الحَمدُ فِي الأخِرَةِؗ وَ هُوَالحَكيمُ الخَبيرُ (1)
حمد (و ستایش) مخصوص خداوندی است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است، و حمد (و سپاس) برای او است در سرای آخرت و او دانا و آگاه است.
يَعلَمُ ما يَلِجُ فِي الاَرضِ وَ ما يَخرُجُ مِنها وَ ما يَنزِلُ مِنَ السَّمآءِ وَ ما يَعرُجُ فيهاؗ وَ هُوَالرَّحيمُ الغَفورُ (2)
آنچه را در زمین فرو میرود، و آنچه از آن بر میآید، میداند و (همچنین) آنچه از آسمان نازل میشود و آنچه بر آن بالا میرود، و او مهربان و آمرزنده است.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لا تَأتينَا السّاعَةُ ؗ قُل بَليٰ وَ رَبّي لَتَأتِيَنَّكُم عـٰلِمِ الغَيبِؗ لايَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمٰوٰتِ وَ لا فِي الاَرضِ وَ لآ اَصغَرُ مِن ذٰلِكَ وَ لآ اَكبَرُ اِلّا في كِتٰبٍ مُبينٍ (3)
کافران گفتند: قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد، بگو آری به پروردگارم سوگند که به سراغ همه شما خواهد آمد، خداوندی که از غیب آگاه است، و به اندازه سنگینی ذره ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینکه در کتاب مبین ثبت است.
لِيَجزِيَ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِۚ اُولئِكَ لَهُم مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ كَريمٌ (4)
هدف این است آنها را که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند پاداش دهد، و برای آنها آمرزش و رزق پر ارزشی است.
وَ الَّذينَ سَعَو فيٓ ءايٰتِنا مُعٰجِزينَ اُولئِكَ لَهُم عَذابٌ مِن رِجزٍ اَليمٌ (5)
کسانی که سعی در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند میتوانند از حوزه قدرت ما بگریزند عذابی بد و دردناک خواهند داشت.
وَ يَرَي الَّذينَ اوتُوا العِلمَ الَّذيٓ اُنزِلَ اِلَيكَ مِن رَبِّكَ هُوَالحَقَّ وَ يَهديٓ اِليٰ صِراطِ العَزيزِ الحَميدِ (6)
آنها که دارای علمند آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده حق میدانند، و هدایت کننده به راه خداوند عزیز و حمید.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا هَل نَدُلُّكُم عَليٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُم اِذا مُزِّقتُم كُلَّ مُمَزَّقٍ اِنَّكُم لَفي خَلقٍ جَديدٍ (7)
کافران گفتند: آیا مردی را به شما نشان دهیم که خبر میدهد هنگامی که (مردید و خاک شدید و) سخت از هم متلاشی شدید (بار دیگر) آفرینش تازهای خواهید یافت!
اَفتَريٰ عَلَي اللهِ كَذِبًا اَم بِهٖ جِنَّةٌ ؕ بَلِ الَّذينَ لايُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ فِي العَذابِ وَ الضَّلٰلِ البَعيدِ (8)
آیا او بر خدا دروغ بسته ؟ یا به نوعی جنون گرفتار است؟! (چنین نیست) بلکه آنها که به آخرت ایمان نمیآورند در عذاب و گمراهی دوری هستند (و نشانه گمراهی آنها همین انکار شدید آنها است).
اَفَلَم يَرَوا اِليٰ ما بَينَ اَيديهِم وَ ما خَلفَهُم مِنَ السَّمآءِ وَ الاَرضِ ؗ اِن نَشَأ نَخسِف بِهِمُ الاَرضَ اَو نُسقِط عَلَيهِم كِسَفًا مِنَ السَّمآءِۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيَةً لِكُلِّ عَبدٍ مُنيبٍ (9)
آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند) اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمین لرزه) در زمین فرو میبریم، یا قطعات سنگهائی از آسمان را بر آنها فرو میریزیم، در این نشانه روشنی (بر قدرت خدا است) برای هر بنده توبه کار.
وَ لَقَد ءاتَينا داوۥ دَ مِنّا فَضلًا ؗ يٰجِبالُ اَوِّبي مَعَهۥ وَ الطَّيرَۚ وَ اَلَنّا لَهُ الحَديدَ (10)
ما به داود از فضل خود نعمتی بزرگ بخشیدیم، (ما به کوهها و پرندگان) گفتیم ای کوهها! و ای پرندگان! با او هم آواز شوید (و همراه او تسبیح خدا گوئید) و آهن را برای او نرم کردیم.
اَنِ اعمَل سٰبِغٰتٍ وَ قَدِّر فِي السَّردِۚ وَ اعمَلوا صٰلِحًا ؗ اِنّي بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (11)
(و دستور دادیم) زره های کامل و فراخ بساز، و حلقه ها را به اندازه و متناسب کن، و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم.
وَ لِسُلَيمٰنَ الرّيحَ غُدُوُّها شَهرٌ وَ رَواحُها شَهرٌ ؗ وَ اَسَلنا لَهۥ عَينَ القِطرِۚ وَ مِنَ الجِنِّ مَن يَعمَلُ بَينَ يَدَيهِ بِاِذنِ رَبِّهٖ ؗ وَ مَن يَزِغ مِنهُم عَن اَمرِنا نُذِقهُ مِن عَذابِ السَّعيرِ (12)
و برای سلیمان باد را مسخر ساختیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را میپیمود، و عصرگاهان مسیر یک ماه را، و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم، و گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگار کار میکردند، و هر کدام از آنها از فرمان ما سرپیچی میکرد او را از عذاب آتش سوزان میچشاندیم!
يَعمَلونَ لَهۥ ما يَشآءُ مِن مَحاريبَ وَ تَماثيلَ وَ جِفانٍ كَالجَوابِ وَ قُدورٍ راسِيٰتٍۚ اؚعمَلوٓا ءالَ داوۥدَ شُكرًاۚ وَ قَليلٌ مِن عِبادِيَ الشَّكورُ (13)
آنها هر چه سلیمان میخواست برایش درست میکردند، معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها! و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود، و به آنها گفتیم:) ای آل داود شکر (اینهمه نعمت را) بجا آورید، اما عده کمی از بندگان من شکرگذارند!
فَلَمّا قَضَينا عَلَيهِ المَوتَ مادَلَّهُم عَليٰ مَوتِهٖٓ اِلّا دآبَّةُ الاَرضِ تَأكُـلُ مِنساَ تَهۥؗ فَلَمّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الجِنُّ اَن لَو كانوا يَعلَمونَ الغَيبَ ما لَبِثوا فِي العَذابِ المُهينِ (14)
(با اینهمه جلال و شکوه سلیمان) هنگامی که مرگ را بر او مقرر داشتیم کسی آنها را از مرگ وی آگاه نساخت، مگر جنبنده زمین (موریانه) که عصای او را میخورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد) هنگامی که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوار کننده باقی نمیماندند.
لَقَد كانَ لِسَبَاٍ في مَسكَنِهِم ءايَةٌ ۚ جَنَّتانِ عَن يَمينٍ وَ شِمالٍۚ كُلوا مِن رِزقِ رَبِّكُم وَ اشكُروا لَهۥۚ بَلدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفورٌ (15)
برای قوم سبا در محل سکونتشان نشانه ای (از قدرت الهی) بود، دو باغ (عظیم و گسترده) از راست و چپ (با میوه های فراوان، به آنها گفتیم) از روزی پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید، شهری است پاک و پاکیزه و پروردگاری آمرزنده (و مهربان).
فَاَعرَضوا فَاَرسَلنا عَلَيهِم سَيلَ العَرِمِ وَ بَدَّلنٰهُم بِجَنَّتَيهِم جَنَّتَينِ ذَواتَي اُكُـلٍ خَمطٍ وَ اَثلٍ وَ شَيءٍ مِن سِدرٍ قَليلٍ (16)
اما آنها (از خدا) روی گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنها فرستادیم و دو باغ (پر برکت)شان را به دو باغ (بی ارزش) با میوه های تلخ، و درختان شوره گز، و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم!
ذٰلِكَ جَزَينٰهُم بِما كَفَروا ؗ وَ هَل نُجٰزيٓ اِلَّا الكَفورَ (17)
این را بخاطر کفرشان به آنها جزا دادیم، و آیا جز کفران کننده را به چنین مجازاتی کیفر میدهیم؟!
وَ جَعَلنا بَينَهُم وَ بَينَ القُرَي الَّتي بٰرَكنا فيها قُرًي ظاهِرَةً وَ قَدَّرنا فيهَا السَّيرَ ؗ سيروا فيها لَيالِيَ وَ اَيّامًا ءامِنينَ (18)
میان آنها و سرزمینهائی که برکت داده بودیم شهرها و آبادیهای آشکار قرار دادیم، و فاصله های متناسب و نزدیک مقرر داشتیم (و به آنها گفتیم) شبها و روزها در این آبادیها در امنیت کامل مسافرت کنید.
فَقالوا رَبَّنا بٰعِد بَينَ اَسفارِنا وَ ظَلَموٓا اَنفُسَهُم فَجَعَلنٰهُم اَحاديثَ وَ مَزَّقنٰهُم كُلَّ مُمَزَّقٍۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (19)
ولی (این ناسپاس مردم) گفتند: پروردگارا! میان سفره ای ما دوری بیفکن (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم کردند و ما آنها را اخبار و داستانی (برای دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشی ساختیم، در این ماجرا آیات و نشانه های عبرتی است برای هر صابر شکرگزار.
وَ لَقَد صَدَّقَ عَلَيهِم اِبليسُ ظَنَّهۥ فَاتَّبَعوهُ اِلّا فَريقًا مِنَ المُؤمِنينَ (20)
(آری) به یقین ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت که همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مومنان!
وَ ما كانَ لَهۥ عَلَيهِم مِن سُلطٰنٍ اِلّا لِنَعلَمَ مَن يُؤمِنُ بِالأخِرَةِ مِمَّن هُوَمِنها في شَكٍّؕ وَ رَبُّكَ عَليٰ كُلِّ شَيءٍ حَفيظٌ (21)
او سلطه بر آنها نداشت (و آنها را بر پیروی خود مجبور نساخت) و هدف از آزادی شیطان در وسوسه هایش این بود که مومنان به آخرت از آنها که در شک هستند شناخته شوند و پروردگار تو حافظ و نگاهبان همه چیز است.
قُلِ ادعُوا الَّذينَ زَعَمتُم مِن دونِ اللهِ ؗ لا يَملِكونَ مِثقالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمٰوٰتِ وَ لا فِي الاَرضِ وَ مالَهُم فيهِما مِن شِركٍ وَ مالَهۥ مِنهُم مِن ظَهيرٍ (22)
بگو کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) میپندارید، بخوانید (آنها هرگز گرهی از کار شما نمیگشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره ای در آسمانها و زمین مالک نیستند و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بوده اند.
وَ لاتَنفَعُ الشَّفاعَةُ عِندَهٓۥ اِلّا لِمَن اَذِنَ لَهۥۚ حَتّيٰٓ اِذا فُزِّعَ عَن قُلوبِهِم قالوا ماذا قالَ رَبُّكُم ؗ قالُوا الحَقَّۚ وَ هُوَالعَلِيُّ الكَبيرُ (23)
هیچ شفاعتی نزد او جز برای کسانی که اذن داده سودی ندارد، (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنها زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود، در این هنگام مجرمان به شفیعان) میگویند: پروردگارتان چه دستوری داده ؟ میگویند: حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد) و او است بلند مقام و بزرگ مرتبه.
قُل مَن يَرزُقُكُم مِنَ السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضِ ؗ قُلِ اللهُ ؗوَ اِنّآ اَو اِيّاكُم لَعَليٰ هُدًي اَو في ضَلٰلٍ مُبينٍ (24)
بگو: چه کسی شما را از آسمانها و زمین روزی میدهد؟ بگو الله، و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشکاری هستیم.
قُل لاتُسئئَلونَ عَمّآ اَجرَمنا وَ لانُسئئَلُ عَمّا تَعمَلونَ (25)
بگو شما از گناهی که ما کرده ایم سئوال نخواهید شد (همانگونه که) ما در برابر اعمال شما مسئول نیستیم.
قُل يَجمَعُ بَينَنا رَبُّنا ثُمَّ يَفتَحُ بَينَنا بِالحَقِّؗ وَ هُوَالفَتّاحُ العَليمُ (26)
بگو: پروردگار ما همه ما را جمع میکند سپس در میان ما به حق داوری مینماید (و صفوف مجرمان را از نیکوکاران جدا میسازد) و او است داور (و جدا کننده) آگاه.
قُل اَرونِيَ الَّذينَ اَلحَقتُم بِهٖ شُرَكآءَ ؗ كَلّاۚ بَل هُوَاللهُ العَزيزُ الحَكيمُ (27)
بگو: کسانی را که به عنوان شریک به او ملحق ساخته اید به من نشان دهید، هرگز چنین نیست، (او شریک و شبیهی ندارد) بلکه او خداوند عزیز و حکیم است.
وَ مآ اَرسَلنٰكَ اِلّا كآفَّةً لِلنّاسِ بَشيرًا وَ نَذيرًا وَ لٰكِنَّ اَكثَرَ النّاسِ لايَعلَمونَ (28)
ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی، ولی اکثر مردم نمیدانند.
وَ يَقولونَ مَتيٰ هٰذَا الوَعدُ اِن كُنتُم صٰدِقينَ (29)
می گویند: اگر راست میگوئید این وعده (رستاخیز) کی خواهد بود.
قُل لَكُم ميعادُ يَومٍ لاتَستَأخِرونَ عَنهُ ساعَةً وَ لاتَستَقدِمونَ (30)
بگو: وعده شما روزی خواهد بود که نه ساعتی از آن تاخیر میکنید و نه (بر آن) پیشی خواهید گرفت.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لَن نُؤمِنَ بِهٰذَا القُرءانِ وَ لا بِالَّذي بَينَ يَدَيهِؕ وَ لَو تَريٰٓ اِذِ الظٰلِمونَ مَوقوفونَ عِندَ رَبِّهِم يَرجِعُ بَعضُهُم اِليٰ بَعضِ ࣙ القَولَ ࣕ يَقولُ الَّذينَ استُضعِفوا لِلَّذينَ استَكبَروا لَولآ اَنتُم لَكُنّا مُؤمِنينَ (31)
کافران گفتند: ما هرگز به این قرآن و کتب دیگر که قبل از آن بوده ایمان نخواهیم آورد، اگر ببینی هنگامی که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان (برای حساب و جزا) بازداشت شده اند (از وضع آنها تعجب میکنی) در حالی که هر کدام گناه خود را به گردن دیگری میاندازد، مستضعفان به مستکبران میگویند: اگر شما نبودید ما مومن بودیم!
قالَ الَّذينَ استَكبَروا لِلَّذينَ استُضعِفوٓا اَنَحنُ صَدَدنٰكُم عَنِ الهُديٰ بَعدَ اِذ جآءَكُم ؗ بَل كُنتُم مُجرِمينَ (32)
(اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ میدهند: آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آن که به سراغ شما آمد (و آنرا به خوبی در یافتید) بلکه شما خود مجرم بودید!
وَ قالَ الَّذينَ استُضعِفوا لِلَّذينَ استَكبَروا بَل مَكرُ الَّيلِ وَ النَّهارِ اِذ تَأمُرونَنآ اَن نَكفُرَ بِاللهِ وَ نَجعَلَ لَهٓۥ اَندادًاۚ وَ اَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمّا رَاَوُا العَذابَۚ وَ جَعَلنَا الاَغلٰلَ فيٓ اَعناقِ الَّذينَ كَفَرواۚ هَل يُجزَونَ اِلّا ما كانوا يَعمَلونَ (33)
مستضعفان به مستکبران میگویند وسوسه های فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهی ما شد) هنگامی که به ما دستور میدادید که به خداوند کافر شویم و شریکهائی برای او قرار دهیم آنها هنگامی که عذاب (الهی) را میبینند ندامت خود را کتمان میکنند (مبادا بیشتر رسوا شوند) و ما غل و زنجیر در گردن کافران مینهیم آیا جز آنچه عمل میکردند به آنها جزا داده میشود؟!
وَ مآ اَرسَلنا في قَريَةٍ مِن نَذيرٍ اِلّا قالَ مُترَفوهآ اِنّا بِمآ اُرسِلتُم بِهٖ كٰفِرونَ (34)
ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری انذار کننده نفرستادیم مگر اینکه مترفین آنها (همانها که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: ما به آنچه شما فرستاده شده اید.
وَ قالوا نَحنُ اَكثَرُ اَموالًا وَ اَولادًا وَ ما نَحنُ بِمُعَذَّبينَ (35)
و گفتند: اموال و اولاد ما (از همه) بیشتر است (و این نشانه علاقه خدا به ماست) و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!
قُل اِنَّ رَبّي يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ وَ يَقدِرُ وَ لٰكِنَّ اَكثَرَ النّاسِ لايَعلَمونَ (36)
بگو: پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ میکند (این ارتباطی به قرب در درگاه او ندارد) ولی اکثر مردم نمیدانند.
وَ مآ اَموالُكُم وَ لآ اَولادُكُم بِالَّتي تُقَرِّبُكُم عِندَنا زُلفيٰٓ اِلّا مَن ءامَنَ وَ عَمِلَ صٰلِحًاؗ فَاُولئِكَ لَهُم جَزآءُ الضِّعفِ بِما عَمِلوا وَ هُم فِي الغُرُفٰتِ ءامِنونَ (37)
اموال و فرزندان شما هرگز شما را نزد ما مقرب نمیسازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند که برای آنها پاداش مضاعف در برابر اعمالی است که انجام داده اند، و آنها در غرفه های (بهشتی) در (نهایت) امنیت خواهند بود.
وَ الَّذينَ يَسعَونَ فيٓ ءايٰتِنا مُعٰجِزينَ اُولئِكَ فِي العَذابِ مُحضَرونَ (38)
و آنها که برای انکار و ابطال آیات ما تلاش میکنند و میپندارند از چنگال قدرت ما فرار خواهند کرد در عذاب (الهی) احضار میشوند.
قُل اِنَّ رَبّي يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ مِن عِبادِهٖ وَ يَقدِرُ لَهۥۚ وَ مآ اَنفَقتُم مِن شَيءٍ فَهُوَيُخلِفُهۥ وَ هُوَخَيرُ الرّٰزِقينَ (39)
بگو: پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد توسعه میدهد و برای هر کس بخواهد تنگ (و محدود) میسازد، و هر چیزی را (در راه او) انفاق کنید جای آن را پر میکند و او بهترین روزی دهندگان است.
وَ يَومَ يَحشُرُهُم جَميعًا ثُمَّ يَقولُ لِلمَلٰٓئِكَةِ اَهٰٓؤُلآءِ اِيّاكُم كانوا يَعبُدونَ (40)
به خاطر بیاور روزی را که خداوند همه آنها را محشور میکند، سپس به فرشتگان میگوید: آیا اینها شما را پرستش میکردند؟!
قالوا سُبحٰنَكَ اَنتَ وَلِيُّنا مِن دونِهِمۚ بَل كانوا يَعبُدونَ الجِنَّ ؗ اَكثَرُهُم بِهِم مُؤمِنونَ (41)
آنها میگویند: منزهی (از این نسبتهای ناروا) تنها تو ولی ما هستی نه آنها، (آنان ما را نمیپرستیدند) بلکه جن را پرستش میکردند، و اکثرشان به آنها ایمان داشتند!
فَاليَومَ لايَملِكُ بَعضُكُم لِبَعضٍ نَفعًا وَ لاضَرًّاؗ وَ نَقولُ لِلَّذينَ ظَلَموا ذوقوا عَذابَ النّارِ الَّتي كُنتُم بِها تُكَذِّبونَ (42)
امروز هیچیک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست و به ظالمان میگوئیم بچشید عذاب آتشی را که تکذیب میکردید!
وَ اِذا تُتليٰ عَلَيهِم ءايٰتُنا بَيِّنٰتٍ قالوا ما هٰذآ اِلّا رَجُلٌ يُريدُ اَن يَصُدَّكُم عَمّا كانَ يَعبُدُ ءابآؤُکُم وَ قالوا ما هٰذآ اِلّآ اِفكٌ مُفتَرًيۚ وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلحَقِّ لَمّا جآءَهُم اِن هٰذآ اِلّا سِحرٌ مُبينٌ (43)
هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنها خوانده شود میگویند او فقط مردی است که میخواهد شما را از آنچه پدرانتان پرستش میکردند باز دارد، و میگویند: این جز دروغ بزرگی که (به خدا) بسته شده چیز دیگری نیست، و کافران هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند: این فقط یک سحر آشکار است!
وَ مآ ءاتَينٰهُم مِن كُتُبٍ يَدرُسونَها ؗ وَ مآ اَرسَلنآ اِلَيهِم قَبلَكَ مِن نَذيرٍ (44)
ما (قبلا) چیزی از کتب آسمانی را به آنها نداده ایم که آن را بخوانند (و به اتکای آن سخنان تو را تکذیب کنند) و قبل از تو هیچ پیامبری (نیز) برای آنها نفرست.
وَ كَذَّبَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَ ما بَلَغوا مِعشارَ مآ ءاتَينٰهُم فَكَذَّبوا رُسُلي ؗ فَكَيفَ كانَ نَكيرِ (45)
کسانی که پیش از آنها بودند (نیز آیات الهی را) تکذیب کردند در حالی که اینها به یکدهم (از قدرت و نیروی آنان) نمیرسند، (آری) آنها رسولان مرا تکذیب کردند و ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود؟!
قُل اِنَّمآ اَعِظُكُم بِواحِدَةٍ ؗ اَن تَقوموا لِله مَثنيٰ وَ فُراديٰ ثُمَّ تَتَفَكَّروا ما بِصاحِبِكُم مِن جِنَّةٍۚ اِن هُوَ اِلّا نَذيرٌ لَكُم بَينَ يَدَي عَذابٍ شَديدٍ (46)
بگو: تنها شما را به یک چیز اندرز میدهم و آن اینکه دو نفر دو نفر، یا یکنفر یکنفر برای خدا قیام کنید، سپس فکر خود را به کار گیرید، این دوست و همنشین شما (محمد) هیچگونه جنون ندارد، او فقط بیم دهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است.
قُل ما سَاَلتُكُم مِن اَجرٍ فَهُوَلَكُم ؗ اِن اَجرِيَ اِلّا عَلَي اللهِ ؗ وَ هُوَعَليٰ كُلِّ شَيءٍ شَهيدٌ (47)
بگو هر اجر و پاداشی از شما خواسته ام برای خود شماست، اجر من تنها بر خداوند است و او گواه بر هر چیزی است.
قُل اِنَّ رَبّي يَقذِفُ بِالحَقِّ عَلّامُ الغُيوبِ (48)
بگو: پروردگار من حق را (بر دل پیامبران خود) میافکند که او علام الغیوب (و از تمام اسرار نهان آگاه) است.
قُل جآءَ الحَقُّ وَ ما يُبدِئُ الباطِلُ وَ ما يُعيدُ (49)
بگو: حق آمد و باطل (کاری از آن ساخته نیست) نمیتواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدید کننده آن.
قُل اِن ضَلَلتُ فَاِنَّمآ اَضِلُّ عَليٰ نَفسي ؗ وَ اِنِ اهتَدَيتُ فَبِما يوحيٓ اِلَيَّ رَبّيٓۚ اِنَّهۥ سَميعٌ قَريبٌ (50)
بگو: اگر من گمراه شوم از ناحیه خود گمراه میشوم، و اگر هدایت یابم به وسیله آنچه پروردگارم به من وحی میکند هدایت مییابم، او شنوا و نزدیک است.
وَ لَو تَريٰٓ اِذ فَزِعوا فَلا فَوتَ وَ اُخِذوا مِن مَكانٍ قَريبٍ (51)
اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند میشود، اما نمیتوانند (از چنگال عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از مکان نزدیکی (از آنجا که حتی انتظارش را ندارند) میگیرند (از درماندگی آنها تعجب خواهی کرد).
وَ قالوٓا ءامَنّا بِهٖؗ وَ اَنّيٰ لَهُمُ التَّناوُشُ مِن مَكانٍ بَعيدٍ (52)
و (در آن حال) میگویند ایمان آوردیم، ولی چگونه میتوانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند؟!
وَ قَد كَفَروا بِهٖ مِن قَبلُ وَ يَقذِفونَ بِالغَيبِ مِن مَكانٍ بَعيدٍ (53)
آنها پیش از این (که در نهایت آزادی بودند) به آن کافر شدند (و نسبتهای ناروا به آن میدادند) و از مکان دور دستی به جهان غیب پرتاب میشدند (بی مطالعه در باره آن قضاوت میکردند).
وَ حيلَ بَينَهُم وَ بَينَ ما يَشتَهونَ كَما فُعِلَ بِاَشياعِهِم مِن قَبلُۚ اِنَّهُم كانوا في شَكٍّ مُريبٍ (54)
(سرانجام) میان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائی افکنده شد، همانگونه که به پیروان (و هم مسلکان) آنها از قبل عمل گردید چرا که آنها در شک و تردید بودند.