سورة فصّلت
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
حمٓ (1)
حم.
تَنزيلٌ مِنَ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ (2)
این کتابی است که از سوی خداوند رحمن و رحیم نازل شده است.
كِتٰبٌ فُصِّلَت ءايٰتُهۥ قُرءانًا عَرَبِيًّا لِقَومٍ يَعلَمونَ (3)
کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده است، فصیح و گویا برای جمعیتی که آگاهند.
بَشيرًا وَ نَذيرًاؗ فَاَعرَضَ اَكثَرُهُم فَهُم لايَسمَعونَ (4)
قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است، ولی اکثر آنان رویگردان شدند، لذا چیزی نمیشنوند.
وَ قالوا قُلوبُنا فيٓ اَكِنَّةٍ مِمّا تَدعونآ اِلَيهِ وَ فيٓ ءاذانِنا وَقرٌ وَ مِن بَينِنا وَ بَينِكَ حِجابٌ فَاعمَل اِنَّنا عٰمِلونَ (5)
آنها گفتند: قلبهای ما در پوششهائی قرار گرفته، و گوشهای ما سنگین است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد، حالا که چنین است تو به دنبال عمل خود باش ما هم برای خود عمل میکنیم.
قُل اِنَّمآ اَنَا بَشَرٌ مِثلُكُم يوحيٰٓ اِلَيَّ اَنَّمآ اِلـٰهُكُم اِلٰهٌ واحِدٌ فَاستَقيموٓا اِلَيهِ وَ استَغفِروهُؕ وَ وَيلٌ لِلمُشرِكينَ (6)
بگو من فقط انسانی مثل شما هستم که این حقیقت بر من وحی میشود که معبود شما تنها یکی است، پس تمام توجه خویش را به او کنید، و از وی آمرزش طلبید، وای بر مشرکان!
اؘلَّذينَ لايُؤتونَ الزَّكوٰةَ وَ هُم بِالأخِرَةِ هُم كٰفِرونَ (7)
همانها که زکات را ادا نمیکنند، و آخرت را منکرند.
اِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَهُم اَجرٌ غَيرُ مَمنونٍ (8)
اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند پاداشی جاودانی دارند.
قُل اَئِنَّكُم لَتَكفُرونَ بِالَّذي خَلَقَ الاَرضَ في يَومَينِ وَ تَجعَلونَ لَهٓۥ اَندادًاۚ ذٰلِكَ رَبُّ العٰلَمينَ (9)
بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟ و برای او همانندهائی قائل میشوید؟ او پروردگار جهانیان است.
وَ جَعَلَ فيها رَواسِيَ مِن فَوقِها وَ بٰرَكَ فيها وَ قَدَّرَ فيهآ اَقواتَها فيٓ اَربَعَةِ اَيّامٍ سَوآءً لِلسّآئِلينَ (10)
او در زمین کوههائی قرار داد، و برکاتی در آن آفرید، و مواد غذائی مختلف آن را مقدر فرمود، اینها همه در چهار روز بود، درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان!
ثُمَّ استَويٰٓ اِلَي السَّمآءِ وَ هِيَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلاَرضِ ائتِيا طَوعًا اَو كَرهًاؗ قالَتآ اَتَينا طآئِعينَ (11)
سپس اراده آفرینش آسمان فرمود در حالی که به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد به وجود آئید و شکل گیرید، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه! آنها گفتند: ما از روی طاعت میآئیم!
فَقَضیــٰهُنَّ سَبعَ سَمٰواتٍ في يَومَينِ وَ اَوحيٰ في كُلِّ سَمآءٍ اَمرَهاۚ وَزَيَّنَّا السَّمآءَ الدُّنيا بِمَصابيحَ وَ حِفظًاۚ ذٰلِكَ تَقديرُ العَزيزِ العَليمِ (12)
در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و آنچه را میخواست در هر آسمانی مقدر فرمود، و آسمان پائین را با چراغهای (ستارگان) زینت بخشیدیم و (با شهابها) از استراق سمع شیاطین حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند دانا.
فَاِن اَعرَضوا فَقُل اَنذَرتُكُم صاعِقَةً مِثلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمودَ (13)
اگر آنها رویگردان شوند بگو: من شما را به صاعقه ای همانند صاعقه عاد و ثمود تهدید میکنم!
اِذ جآءَتهُمُ الرُّسُلُ مِن بَينِ اَيديهِم وَ مِن خَلفِهِم اَلّا تَعبُدوٓا اِلَّا اللهَ ؗقالوا لَو شآءَ رَبُّنا لَاَنزَلَ مَلٰٓئِكَةً فَاِنّا بِمآ اُرسِلتُم بِهٖ كٰفِرونَ (14)
در آن هنگام که رسولان آنها از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند و آنها را به پرستش خدای یگانه دعوت کردند آنها گفتند: اگر پروردگار ما میخواست فرشتگانی نازل میکرد، لذا ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم!
فَاَمّا عادٌ فَاستَكبَروا فِي الاَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَ قالوا مَن اَشَدُّ مِنّا قُوَّةً ؗ اَوَلَم يَرَوا اَنَّ اللهَ الَّذي خَلَقَهُم هُوَاَشَدُّ مِنهُم قُوَّةً ۚ وَكانوا بِئئايٰتِنا يَجحَدونَ (15)
اما قوم عاد به ناحق در زمین تکبر ورزیدند، و گفتند چه کسی از ما نیرومندتر است ؟ آیا آنها نمیدانستند خداوندی که آنها را آفریده از آنها قویتر است، آنها (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار میکردند.
فَاَرسَلنا عَلَيهِم ريحًا صَرصَرًا فيٓ اَيّامٍ نَحِساتٍ لِنُذيقَهُم عَذابَ الخِزيِ فِي الحَيوٰةِ الدُّنيا ؗ وَلَعَذابُ الأخِرَةِ اَخزيٰ وَ هُم لايُنصَرونَ (16)
سرانجام تند بادی شدید و هول انگیز و سرد و سخت در روزهائی شوم و پر غبار بر آنها فرستادیم، تا عذاب خوار کننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم، و عذاب آخرت از آن هم خوار کننده تر است و (از هیچ سو) یاری نمیشوند.
وَ اَمّا ثَمودُ فَهَدَينٰهُم فَاستَحَبُّوا العَميٰ عَلَي الهُديٰ فَاَخَذَتهُم صاعِقَةُ العَذابِ الهونِ بِما كانوا يَكسِبونَ (17)
اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینائی را بر هدایت ترجیح دادند، لذا صاعقه، آن عذاب خوار کننده، به خاطر اعمالی که انجام میدادند آنها را فرو گرفت.
وَ نَجَّينَا الَّذينَ ءامَنوا وَ كانوا يَتَّقونَ (18)
و کسانی را که ایمان آوردند و تقوا را پیشه داشتند نجات بخشیدیم.
وَ يَومَ يُحشَرُ اَعدآءُ اللهِ اِلَي النّارِ فَهُم يوزَعونَ (19)
به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ میبرند، و صفوف پیشین را نگه میدارند تا صفهای بعد به آنها ملحق بشوند!
حَتّيٰٓ اِذا ما جآءوها شَهِدَ عَلَيهِم سَمعُهُم وَ اَبصارُهُم وَ جُلودُهُم بِما كانوا يَعمَلونَ (20)
وقتی به آن میرسند گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به اعمال آنها گواهی میدهد!
وَ قالوا لِجُلودِهِم لِمَ شَهِدتُم عَلَينا ؗ قالوٓا اَنطَقَنَا اللهُ الَّذيٓ اَنطَقَ كُلَّ شَيءٍ وَ هُوَخَلَقَكُم اَوَّلَ مَرَّةٍ وَ اِلَيهِ تُرجَعونَ (21)
آنها به پوستهای تن خود میگویند: چرا بر ضد ما گواهی دادید؟ آنها جواب میدهند: همان خدائی که هر موجودی را به نطق در آورده ما را گویا ساخته، و او شما را در آغاز آفرید و بازگشتتان به سوی او است.
وَ ما كُنتُم تَستَتِرونَ اَن يَشهَدَ عَلَيكُم سَمعُكُم وَ لآ اَبصارُكُم وَ لاجُلودُكُم وَ لٰكِن ظَنَنتُم اَنَّ اللهَ لايَعلَمُ كَثيرًا مِمّا تَعمَلونَ (22)
شما اگر گناهانتان را مخفی میکردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان میکردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام میدهید نمیداند!
وَ ذٰلِكُم ظَنُّكُمُ الَّذي ظَنَنتُم بِرَبِّكُم اَردیــٰكُم فَاَصبَحتُم مِنَ الخٰسِرينَ (23)
آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید، و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید.
فَاِن يَصبِروا فَالنّارُ مَثوًي لَهُم ؗ وَ اِن يَستَعتِبوا فَما هُم مِنَ المُعتَبينَ (24)
اگر آنها صبر کنند (یا نکنند) به هر حال دوزخ جایگاه آنهاست، و اگر تقاضای عفو نمایند مورد عفو قرار نمیگیرند!
وَ قَيَّضنا لَهُم قُرَنآءَ فَزَيَّنوا لَهُم ما بَينَ اَيديهِم وَ ما خَلفَهُم وَ حَقَّ عَلَيهِمُ القَولُ فيٓ اُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِهِم مِنَ الجِنِّ وَ الاِنسِ ؗ اِنَّهُم كانوا خٰسِرينَ (25)
ما برای آنها همنشینان (زشت سیرتی) قرار دادیم، و آنها زشتیها را از پیش رو و پشت سر در نظرشان جلوه دادند، و فرمان الهی درباره آنها تحقق یافت، و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند، آنها مسلما زیانکار بودند.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا لاتَسمَعوا لِهٰذَا القُرءانِ وَ الغَوا فيهِ لَعَلَّكُم تَغلِبونَ (26)
کافران گفتند: گوش به این قرآن فرا ندهید، و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید تا پیروز شوید!
فَلَنُذيقَنَّ الَّذينَ كَفَروا عَذابًا شَديدًا وَ لَنَجزِيَنَّهُم اَسوَاَ الَّذي كانوا يَعمَلونَ (27)
به طور مسلم به کافران عذاب شدیدی میچشانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام میدادند جزا میدهیم.
ذٰلِكَ جَزآءُ اَعدآءِ اللهِ النّارُ ؗ لَهُم فيها دارُ الخُلدِ ؗ جَزآءً بِما كانوا بِئئايٰتِنا يَجحَدونَ (28)
کیفر دشمنان خدا آتش است که در آن سرای جاویدشان است، جزائی است در مقابل اینکه آیات ما را انکار میکردند.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَروا رَبَّنآ اَرِنَا الَّذَينِ اَضَلّانا مِنَ الجِنِّ وَ الاِنسِ نَجعَلهُما تَحتَ اَقدامِنا لِيَكونا مِنَ الاَسفَلينَ (29)
کافران گفتند: پروردگارا! آنهائی را که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود بگذاریم (و لگدمالشان کنیم) تا از پستترین مردم باشند!
اِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلٰٓئِكَةُ اَلّا تَخافوا وَ لاتَحزَنوا وَ اَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتي كُنتُم توعَدونَ (30)
کسانی که گفتند پروردگار ما خداوند یگانه است سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنها نازل میشوند که نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است.
نَحنُ اَولِيآؤُكُم فِي الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ فِي الأخِرَةِۚ وَلَكُم فيها ما تَشتَهيٓ اَنفُسُكُم وَ لَكُم فيها ما تَدَّعونَ (31)
ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و در آخرت هستیم و برای شما هر چه بخواهید در بهشت فراهم است و هر چه طلب کنید به شما داده میشود.
نُزُلًا مِن غَفورٍ رَحيمٍ (32)
اینها به عنوان پذیرائی از سوی خداوند غفور و رحیم است.
وَ مَن اَحسَنُ قَولًا مِمَّن دَعآ اِلَي اللهِ وَ عَمِلَ صٰلِحًا وَ قالَ اِنَّني مِنَ المُسلِمينَ (33)
گفتار چه کسی بهتر است از آنکس که دعوت به سوی خدا میکند و عمل صالح انجام میدهد و میگوید: من از مسلمین هستم.
وَ لاتَستَوِي الحَسَنَةُ وَ لَاالسَّيِّئَةُۚ اؚدفَع بِالَّتي هِيَ اَحسَنُ فَاِذَا الَّذي بَينَكَ وَ بَينَهۥ عَداوَةٌ كَاَنَّهۥ وَلِيٌّ حَميمٌ (34)
هرگز نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان گرم و صمیمی شوند!
وَ ما يُلَقّیــٰهآ اِلَّا الَّذينَ صَبَروا وَ ما يُلَقّیــٰهآ اِلّا ذو حَظٍّ عَظيمٍ (35)
اما به این مرحله جز کسانی که دارای صبر و استقامتند نمیرسند، و جز کسانی که بهره عظیمی از ایمان و تقوا دارند به آن نائل نمیگردند.
وَ اِمّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيطٰنِ نَزغٌ فَاستَعِذ بِاللهِ ؗ اِنَّهۥ هُوَالسَّميعُ العَليمُ (36)
و هر گاه وسوسه هائی از شیطان متوجه تو گردد از خدا پناه طلب که او شنونده و آگاه است.
وَ مِن ءايٰتِهِ الَّيلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمسُ وَ القَمَرُۚ لاتَسجُدوا لِلشَّمسِ وَ لالِلقَمَرِ وَ اسجُدوا لِله الَّذي خَلَقَهُنَّ اِن كُنتُم اِيّاهُ تَعبُدونَ ۩ (37)
از نشانه های او شب و روز و خورشید و ماه است، برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدائی که آفریننده آنهاست سجده کنید، اگر میخواهید او را عبادت نمائید.
فَاِنِ استَكبَروا فَالَّذينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحونَ لَهۥ بِالَّيلِ وَ النَّهارِ وَ هُم لايَسئئَمونَ (38)
هر گاه (از عبادت پروردگار) تکبر کنند کسانی که نزد پروردگار تواند شب و روز برای او تسبیح میگویند، و خسته نمیشوند
وَ مِن ءايٰتِهٖٓ اَنَّكَ تَرَي الاَرضَ خاشِعَةً فَاِذآ اَنزَلنا عَلَيهَا المآءَ اهتَزَّت وَ رَبَتۚ اِنَّ الَّذيٓ اَحياها لَمُحيِ المَوتيٰٓ ؗ اِنَّهۥ عَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (39)
از آیات او این است که زمین را خشک و خاضع میبینی، اما هنگامی که آب بر آن میفرستیم به جنبش در میآید و نمو میکند، همان کس که آنرا زنده کرد مردگان را نیز زنده میکند، او بر هر چیز تواناست.
اِنَّ الَّذينَ يُلحِدونَ فيٓ ءايٰتِنا لايَخفَونَ عَلَينآۚ اَفَمَن يُلقيٰ فِي النّارِ خَيرٌ اَم مَن يَأتيٓ ءامِنًا يَومَ القِيٰمَةِۚ اؚعمَلوا ما شِئتُم ؗ اِنَّهۥ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (40)
کسانی که آیات ما را تحریف میکنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده میشود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر میآید، هر چه میخواهید انجام دهید، او به آنچه انجام میدهید بیناست!
اِنَّ الَّذينَ كَفَروا بِالذِّكرِ لَـمّا جآءَهُم ؗ وَ اِنَّهۥ لَكِتٰبٌ عَزيزٌ (41)
کسانی که به این ذکر (قرآن) هنگامی که به سراغ آنها آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهند ماند) و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر.
لايَأتيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ لا مِن خَلفِهٖ ؗ تَنزيلٌ مِن حَكيمٍ حَميدٍ (42)
که هیچگونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمیآید، چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است.
ما يُقالُ لَكَ اِلّا ما قَد قيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبلِكَۚ اِنَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ وَ ذو عِقابٍ اَليمٍ (43)
نسبتهای ناروائی که به تو میدهند همان است که به پیامبران قبل از تو نیز داده شده، پروردگار تو دارای مغفرت و مجازات دردناکی است.
وَ لَو جَعَلنٰهُ قُرءانًا اَعجَمِيًّا لَقالوا لَولا فُصِّلَت ءايٰتُهٓۥ ؗءَاَعجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّۚ قُل هُوَلِلَّذينَ ءامَنوا هُدًي وَ شِفآءٌۚ وَ الَّذينَ لايُؤمِنونَ فيٓ ءاذانِهِم وَقرٌ وَ هُوَعَلَيهِم عَمًيۚ اُولئِكَ يُنادَونَ مِن مَكانٍ بَعيدٍ (44)
هر گاه آن را قرآنی عجمی قرار میدادیم حتما میگفتند: چرا آیاتش روشن نیست ؟ آیا قرآن عجمی از پیغمبری عربی درست است ؟ بگو: این برای کسانی که ایمان آورده اند هدایت و درمان است، ولی کسانی که ایمان نمیآورند گوشهایشان سنگین است، گوئی نابینا هستند و آن را نمیبینند، آنها همچون کسانی هستند که از راه دور صدا زده میشوند.
وَ لَقَد ءاتَينا موسَي الكِتٰبَ فَاختُلِفَ فيهِۚ وَلَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ لَقُضِيَ بَينَهُمۚ وَ اِنَّهُم لَفي شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ (45)
ما به موسی کتاب آسمانی دادیم، سپس در آن اختلاف شد، و اگر فرمانی از ناحیه پروردگار تو در این زمینه صادر نشده بود (که باید به آنها مهلت داد تا اتمام حجت شود) در میان آنها داوری میشد (و مشمول عذاب الهی میگشتند) ولی آنها هنوز در کتاب تو شک و تردید دارند.
مَن عَمِلَ صٰلِحًا فَلِنَفسِهٖ ؗ وَ مَن اَسآءَ فَعَلَيهاۚ وَما رَبُّكَ بِظَلّامٍ لِلعَبيدِ (46)
کسی که عمل صالحی بجا آورد نفعش برای خود او است و هر کس بدی کند به خویشتن بدی کرده، و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمیکند.
اِلَيهِ يُـرَدُّ عِلمُ السّاعَةِۚ وَ ما تَخرُجُ مِن ثَمَرٰتٍ مِن اَكمامِها وَما تَحمِلُ مِن اُنثيٰ وَ لا تَضَعُ اِلّا بِعِلمِهٖۚ وَ يَومَ يُناديهِم اَينَ شُرَكآءي قالوٓا ءاذَنّٰـكَ ما مِنّا مِن شَهيدٍ (47)
اسرار قیامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا میداند، هیچ میوه ای از غلاف خود خارج نمیشود و هیچ مؤ نثی باردار نمیگردد و وضع حمل نمیکند مگر به علم و آگاهی او، و آن روز که آنها را ندا میدهد کجا هستند شریکانی که برای من میپنداشتید؟ آنها میگویند:پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم!
وَ ضَلَّ عَنهُم ما كانوا يَدعونَ مِن قَبلُ وَظَنّوا مالَهُم مِن مَحيصٍ (48)
و همه معبودانی را که قبلا میخواندند محو و گم میشود، و میدانند هیچ پناهگاهی ندارند.
لا يَسئئَمُ الاِنسانُ مِن دُعآءِ الخَيرِ ؗ وَاِن مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئئوسٌ قَنوطٌ (49)
انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمیشود، و هر گاه شر و بدی به او رسد ماءیوس و نومید میگردد.
وَلَئِن اَذَقنٰهُ رَحمَةً مِنّا مِن بَعدِ ضَرّآءَ مَسَّتهُ لَيَقولَنَّ هٰذالي ۙ وَمآ اَظُنُّ السّاعَةَ قآئِمَةً وَلَئِن رُجِعتُ اِليٰ رَبّيٓ اِنَّ لي عِندَهۥ لَلحُسنيٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذينَ كَفَروا بِما عَمِلوا وَلَنُذيقَنَّهُم مِن عَذابٍ غَليظٍ (50)
و هر گاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی بچشانیم میگوید: این به خاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمیکنم قیامت برپا شود (و به فرض که قیامتی باشد) هر گاه به سوی پروردگارم بازگردم برای من نزد او پاداشهای نیک است! ما کافران را از اعمالی که انجام داده اند (به زودی) آگاه خواهیم کرد، و از عذاب شدید به آنها میچشانیم.
وَاِذآ اَنعَمنا عَلَي الاِنسانِ اَعرَضَ وَنَئئا بِجانِبِهٖؗ وَاِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذو دُعآءٍ عَريضٍ (51)
و هر گاه نعمتی به انسان دهیم روی میگرداند، و با حال تکبر از حق دور میشود، ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد تقاضای فراوان و مستمر (برای برطرف شدن آن) دارد.
قُل اَرَءَيتُم اِن كانَ مِن عِندِ اللهِ ثُمَّ كَفَرتُم بِهٖ مَن اَضَلُّ مِمَّن هُوَفي شِقاقٍ بَعيدٍ (52)
بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید چه کسی گمراه تر خواهد بود از کسی که با آن مخالفت میکند؟!
سَنُريهِم ءايٰتِنا فِي الأفاقِ وَفيٓ اَنفُسِهِم حَتّيٰ يَتَبَيَّنَ لَهُم اَنَّهُ الحَقُّۚ اَوَلَم يَكفِ بِرَبِّكَ اَنَّهۥ عَليٰ كُلِّ شَيءٍ شَهيدٌ (53)
به زودی نشانه های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان میدهیم تا آشکار گردد که او حق است، آیا کافی نیست که او بر همه چیز شاهد و گواه است.
اَلآ اِنَّهُم في مِريَةٍ مِن لِقآءِ رَبِّهِمؕ اَلآ اِنَّهۥ بِكُلِّ شَيءٍ مُحيطٌ (54)
آگاه باشید: آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند، ولی خداوند به همه چیز احاطه دارد.