سورة الشّوریٰ
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
حمٓ (1)
حم.
عٓسٓقٓ (2)
عسق.
كَذٰلِكَ يوحيٓ اِلَيكَ وَاِلَي الَّذينَ مِن قَبلِكَ اللهُ العَزيزُ الحَكيمُ (3)
اینگونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که قبل از تو بودند وحی میکند،
لَهۥ ما فِي السَّمٰوٰتِ وَما فِي الاَرضِ ؗ وَهُوَالعَلِيُّ العَظيمُ (4)
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، و او بلند مرتبه و بزرگ است.
تَكادُ السَّمٰوٰتُ يَتَفَطَّرنَ مِن فَوقِهِنَّۚ وَ المَلٰٓئِكَةُ يُسَبِّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَيَستَغفِرونَ لِمَن فِي الاَرضِؕ اَلآ اِنَّ اللهَ هُوَالغَفورُ الرَّحيمُ (5)
نزدیک است آسمانها (به خاطر نسبتهای ناروای مشرکان) از بالا متلاشی شوند، فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگار خود را بجا میآورند، و برای کسانی که در زمین هستند استغفار میکنند، آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است.
وَالَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِهٖٓ اَولِيآءَ اللهُ حَفيظٌ عَلَيهِم وَمآ اَنتَ عَلَيهِم بِوَكيلٍ (6)
کسانی که غیر خدا را ولی خود انتخاب کردند خداوند حساب همه اعمال آنها را نگهمیدارد، و تو مامور نیستی که آنها را مجبور به قبول حق کنی.
وَكَذٰلِكَ اَوحَينآ اِلَيكَ قُرءانًا عَرَبِيًّا لِتُنذِرَ اُمَّ القُريٰ وَمَن حَولَها وَتُنذِرَ يَومَ الجَمعِ لارَيبَ فيهِۚ فَريقٌ فِي الجَنَّةِ وَفَريقٌ فِي السَّعيرِ (7)
و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع میشوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش!
وَلَو شآءَ اللهُ لَجَعَلَهُم اُمَّةً واحِدَةً وَلٰكِن يُدخِلُ مَن يَشآءُ في رَحمَتِهٖۚ وَ الظٰلِمونَ ما لَهُم مِن وَلِيٍّ وَلانَصيرٍ (8)
و اگر خدا میخواست همه آنها را امت واحدی قرار میداد (و اجبارا هدایت میکرد، ولی هدایت اجباری فایده ای ندارد) اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد میکند و برای ظالمان ولی و یاوری نیست.
اَمِ اتَّخَذوا مِن دونِهٖٓ اَولِيآءَ ؗ فَاللهُ هُوَالوَلِيُّ وَهُوَيُحيِ المَوتيٰ وَهُوَعَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (9)
آیا آنها غیر خدا را ولی خود برگزیدند در حالی که ولی تنها خداوند است، و او است که مردگان را زنده میکند، و او است که بر هر چیزی توانا است.
وَمَا اختَلَفتُم فيهِ مِن شَيءٍ فَحُكمُهۥٓ اِلَي اللهِۚ ذٰلِكُمُ اللهُ رَبّي عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَاِلَيهِ اُنيبُ (10)
در هر چیز اختلاف کنید داوریش با خدا است، این است خداوند پروردگار من، بر او توکل کرده ام، و به سوی او باز میگردم:
فاطِرُ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِۚ جَعَلَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزواجًا وَمِنَ الاَنعامِ اَزواجًا يَذرَؤُكُم فيهِۚ لَيسَ كَمِثلِهٖ شَيءٌ ؗ وَهُوَالسَّميعُ البَصيرُ (11)
او آفریننده آسمانها و زمین است،و از جنس شما همسرانی برای شما قرار داد، و جفتهائی از چهارپایان آفرید، و شما را به این وسیله (به وسیله همسران) تکثیر میکند، همانند او چیزی نیست، و او شنوا و بینا است:
لَهۥ مَقاليدُ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِ ؗ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشآءُ وَيَقدِرُ ؗ اِنَّهۥ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (12)
کلیدهای آسمان و زمین از آن او است، روزی را برای هر کس بخواهد گسترش میدهد و برای هر کس بخواهد محدود میسازد، او از همه چیز آگاه است.
شَرَعَ لَكُم مِنَ الدّينِ ما وَصّيٰ بِهٖ نوحًا وَالَّذيٓ اَوحَينآ اِلَيكَ وَما وَصَّينا بِهٖٓ اِبرٰهيمَ وَموسيٰ وَعيسيٰٓ ࣕ اَن اَقيمُوا الدّينَ وَلاتَتَفَرَّقوا فيهِۚ كَبُرَ عَلَي المُشرِكينَ ما تَدعوهُم اِلَيهِۚ اؘللهُ يَجتَبيٓ اِلَيهِ مَن يَشآءُ وَيَهديٓ اِلَيهِ مَن يُنيبُ (13)
آئینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود، و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید. خداوند هر کس را بخواهد بر میگزیند، و کسی را که به سوی او باز گردد هدایت میکند.
وَما تَفَرَّقوٓا اِلّا مِن بَعدِ ما جآءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم ؗ وَلَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ اِليٰٓ اَجَلٍ مُسَمًّي لَقُضِيَ بَينَهُمۚ وَاِنَّ الَّذينَ اورِثُوا الكِتٰبَ مِن بَعدِهِم لَفي شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ (14)
آنها پراکنده نشدند مگر بعد از علم و آگاهی، و این تفرقه جوئی بخاطر انحراف از حق بود (و عداوت و حسد) و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری میکرد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند از آن در شک و تردیدند، شکی تواءم با بدبینی و سوء ظن.
فَلِذٰلِكَ فَادعُ ؗ وَاستَقِم كَمآ اُمِرتَ ؗ وَلاتَتَّبِع اَهوآءَهُمۚ وَقُل ءامَنتُ بِمآ اَنزَلَ اللهُ مِن كِتٰبٍ ؗ وَاُمِرتُ لِاَعدِلَ بَينَكُمُۚ اؘللهُ رَبُّنا وَرَبُّكُم ؗ لَنآ اَعمالُنا وَلَكُم اَعمالُكُم ؗ لاحُجَّةَ بَينَنا وَبَينَكُمُۚ اؘللهُ يَجمَعُ بَينَنا ؗ وَاِلَيهِ المَصيرُ (15)
تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی دعوت کن، و آنچنان که مامور شده ای استقامت نما، و از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: به هر کتابی که از سوی خدا نازل شده ایمان آورده ام، و مامورم در میان شما عدالت کنم، خداوند پروردگار ما و شما است، نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست، و خداوند ما و شما را در یکجا جمع میکند، و بازگشت همه به سوی او است.
وَالَّذينَ يُحآجّونَ فِي اللهِ مِن بَعدِ مَا استُجيبَ لَهۥ حُجَّتُهُم داحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِم وَعَلَيهِم غَضَبٌ وَلَهُم عَذابٌ شَديدٌ (16)
آنها که درباره خدا بعد از پذیرفتن دعوت او، محاجه میکنند دلیل آنها نزد پروردگارشان باطل و بیاساس است و غضب بر آنها است و عذاب شدید از آن آنها.
اؘللهُ الَّذيٓ اَنزَلَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ وَالميزانَۚ وَما يُدريكَ لَعَلَّ السّاعَةَ قَريبٌ (17)
خداوند کسی است که کتاب را به حق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل) را، اما تو چه میدانی شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد.
يَستَعجِلُ بِهَا الَّذينَ لايُؤمِنونَ بِها ؗ وَالَّذينَ ءامَنوا مُشفِقونَ مِنها وَيَعلَمونَ اَنَّهَا الحَقُّؕ اَلآ اِنَّ الَّذينَ يُمارونَ فِي السّاعَةِ لَفي ضَلٰلٍ بَعيدٍ (18)
آنها که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب میکنند، ولی آنها که ایمان آورده اند پیوسته با خوف و هراس مراقب آن هستند، و میدانند آن حق است آگاه باشید آنها که در قیامت تردید میکنند در گمراهی عمیقی هستند.
اؘللهُ لَطيفٌ بِعِبادِهٖ يَرزُقُ مَن يَشآءُ ؗ وَهُوَالقَوِيُّ العَزيزُ (19)
خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هر کس را بخواهد روزی میدهد، و او قوی و شکست ناپذیر است.
مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الأخِرَةِ نَزِد لَهۥ في حَرثِهٖ ؗ وَمَن كانَ يُريدُ حَرثَ الدُّنيا نُؤتِهٖ مِنها وَما لَهۥ فِي الأخِرَةِ مِن نَصيبٍ (20)
کسی که زراعت آخرت را بخواهد به او برکت میدهیم، و بر محصولش میافزائیم، و آنها که فقط کشت دنیا را میطلبند کمی از آن به آنها میدهیم اما در آخرت هیچ نصیبی ندارند!
اَم لَهُم شُرَكٰٓؤُا شَرَعوا لَهُم مِنَ الدّينِ مالَم يَأذَن بِهِ اللهُ ؗ وَلَولا كَلِمَةُ الفَصلِ لَقُضِيَ بَينَهُمۚ وَ اِنَّ الظٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ اَليمٌ (21)
آیا معبودانی دارند که آئینی برای آنها بیاذن خداوند تشریع کرده اند؟ اگر مهلت مقرری برای آنها نبود در میانشان داوری میشد (و دستور عذاب صادر میگشت) و برای ظالمان عذاب دردناکی است.
تَرَي الظٰلِمينَ مُشفِقينَ مِمّا كَسَبوا وَهُوَواقِعٌ بِهِمؕ وَ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ في رَوضاتِ الجَنّاتِ ؗ لَهُم ما يَشآءونَ عِندَ رَبِّهِمۚ ذٰلِكَ هُوَالفَضلُ الكَبيرُ (22)
در آن روز ستمگران را میبینی که از اعمالی که انجام داده اند سخت بیمناکند، اما آنها را فرو میگیرد، اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در بهترین باغهای بهشتند، و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است این است فضل بزرگ.
ذٰلِكَ الَّذي يُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِؕ قُل لآاَسئئَلُكُم عَلَيهِ اَجرًا اِلَّا المَوَدَّةَ فِي القُربيٰؕ وَمَن يَقتَرِف حَسَنَةً نَزِد لَهۥ فيها حُسنًاۚ اِنَّ اللهَ غَفورٌ شَكورٌ (23)
این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند به آن نوید میدهد، بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمیکنم جز دوست داشتن نزدیکانم و هر کس عمل نیکی انجام دهد بر نیکی اش میافزائیم، چرا که خداوند آمرزنده و شکرگزار است.
اَم يَقولونَ افتَريٰ عَلَي اللهِ كَذِبًاۚ فَاِن يَشَاِ اللهُ يَختِم عَليٰ قَلبِكَؕ وَيَمحُ اللهُ الباطِلَ وَيُحِقُّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهٖٓۚ اِنَّهۥ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (24)
آنها میگویند، او بر خدا دروغ بسته، ولی اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مینهد (و قدرت اظهار این آیات را از تو میگیرد) و باطل را محو میکند و حق را به فرمانش پابرجا میسازد، چرا که او به آنچه در درون دلها است آگاه است.
وَهُوَالَّذي يَقبَلُ التَّوبَةَ عَن عِبادِهٖ وَيَعفوا عَنِ السَّيِّئئاتِ وَيَعلَمُ ما تَفعَلونَ (25)
او کسی است که توبه را از بندگانش میپذیرد، و گناهان را میبخشد و آنچه را انجام میدهید میداند.
وَيَستَجيبُ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَيَزيدُهُم مِن فَضلِهٖۚ وَالكٰفِرونَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ (26)
و درخواست کسانی را که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند اجابت میکند، و از فضلش بر آنها میافزاید، اما برای کافران عذاب شدیدی است.
وَلَو بَسَطَ اللهُ الرِّزقَ لِعِبادِهٖ لَبَغَوا فِي الاَرضِ وَلٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشآءُ ؗ اِنَّهۥ بِعِبادِهٖ خَبيرٌ بَصيرٌ (27)
هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد در زمین طغیان و ستم میکنند، لذا به مقداری که میخواهد نازل میکند که او نسبت به بندگانش آگاه و بینا است.
وَهُوَالَّذي يُنَزِّلُ الغَيثَ مِن بَعدِ ما قَنَطوا وَيَنشُرُ رَحمَتَهۥۚ وَهُوَالوَلِيُّ الحَميدُ (28)
او کسی است که باران نافع را بعد از آنکه ماءیوس شدند نازل میکند، و دامنه رحمت خویش را میگستراند، و او ولی و حمید است.
وَمِن ءايٰتِهٖ خَلقُ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِ وَما بَثَّ فيهِما مِن دآبَّةٍ ؗ وَهُوَعَليٰ جَمعِهِم اِذا يَشآءُ قَديرٌ (29)
و از آیات او است آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها خلق و منتشر نموده، و او هرگاه بخواهد قادر بر جمع آنها است.
وَمآ اَصابَكُم مِن مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَت اَيديكُم وَيَعفوا عَن كَثيرٍ (30)
هر مصیبتی به شما رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده اید، و بسیاری را نیز عفو میکند.
وَمآ اَنتُم بِمُعجِزينَ فِي الاَرضِ ؗ وَما لَكُم مِن دونِ اللهِ مِن وَلِيٍّ وَلانَصيرٍ (31)
و شما هرگز نمیتوانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید، و غیر از خدا هیچ ولی و یاوری برای شما نیست!
وَمِن ءايٰتِهِ الجَوارِ فِي البَحرِ كَالاَعلامِ (32)
از نشانه های او کشتیهائی است همچون کوهها که در دریا در حرکت است.
اِن يَشَأ يُسكِنِ الرّيحَ فَيَظلَلنَ رَواكِدَ عَليٰ ظَهرِهٖٓۚ اِنَّ في ذٰلِكَ لَأيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (33)
اگر اراده کند باد را ساکن میسازد تا آنها بر پشت دریا متوقف شوند، در این نشانه هائی است برای هر صبر کننده شکرگزار.
اَو يوبِقهُنَّ بِما كَسَبوا وَيَعفُ عَن كَثيرٍ (34)
یا اگر بخواهد آنها را به خاطر اعمالی که سرنشینانش مرتکب شده اند نابود میسازد، و در عین حال بسیاری را میبخشد.
وَيَعلَمَ الَّذينَ يُجادِلونَ فيٓ ءايٰتِنا مالَهُم مِن مَحيصٍ (35)
تا کسانی که در آیات ما مجادله میکنند بدانند هیچ پناهگاهی ندارند.
فَمآ اوتيتُم مِن شَيءٍ فَمَتاعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا ؗ وَما عِندَ اللهِ خَيرٌ وَاَبقيٰ لِلَّذينَ ءامَنوا وَعَليٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (36)
آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیا است، و آنچه نزد خدا است برای کسانی که ایمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل میکنند، بهتر و پایدارتر است.
وَالَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰٓئِرَ الاِثمِ وَالفَواحِشَ وَاِذا ما غَضِبوا هُم يَغفِرونَ (37)
همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب میورزند و هنگامی که خشمگین میشوند عفو میکنند.
وَالَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِم وَاَقامُوا الصَّلوٰةَ وَاَمرُهُم شوريٰ بَينَهُم وَمِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (38)
و آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده، و نماز را برپا داشته، و کارهایشان به طریق مشورت در میان آنها صورت میگیرد، و از آنچه به آنها روزی داده ایم انفاق میکنند.
وَالَّذينَ اِذآ اَصابَهُمُ البَغيُ هُم يَنتَصِرونَ (39)
و آنها که هر گاه ستمی به آنها رسد (تسلیم ظلم نمیشوند) و یاری میطلبند.
وَجَزٰٓؤُا سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثلُها ؗ فَمَن عَفا وَاَصلَحَ فَاَجرُهۥ عَلَي اللهِۚ اِنَّهۥ لايُحِبُّ الظٰلِمينَ (40)
و کیفر بدی مجازاتی همانند آن است، و هر کس عفو و اصلاح کند اجر و پاداش او با خدا است خداوند ظالمان را دوست ندارد.
وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعدَ ظُلمِهٖ فَاُولئِكَ ما عَلَيهِم مِن سَبيلٍ (41)
و کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد ایرادی بر او نیست.
اِنَّمَا السَّبيلُ عَلَي الَّذينَ يَظلِمونَ النّاسَ وَيَبغونَ فِي الاَرضِ بِغَيرِ الحَقِّۚ اُولئِكَ لَهُم عَذابٌ اَليمٌ (42)
ایراد و مجازات بر کسانی است که به مردم ستم میکنند و در زمین به ناحق ظلم روا میدارند. برای آنها عذاب دردناکی است.
وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ اِنَّ ذٰلِكَ لَمِن عَزمِ الاُمورِ (43)
اما کسانی که شکیبائی و عفو کنند این از کارهای پر ارزش است.
وَمَن يُضلِلِ اللهُ فَمالَهۥ مِن وَلِيٍّ مِن بَعدِهٖؕ وَتَرَي الظٰلمينَ لَمّا رَاَوُا العَذابَ يَقولونَ هَل اِليٰ مَرَدٍّ مِن سَبيلٍ (44)
کسی را که خدا گمراه کند ولی و یاوری بعد از او نخواهد داشت، و ظالمان را (روز قیامت) میبینی که وقتی عذاب الهی را مشاهده میکنند، میگویند: آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!
وَتَریــٰهُم يُعرَضونَ عَلَيها خٰشِعينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرونَ مِن طَرفٍ خَفِيٍّؕ وَقالَ الَّذينَ ءامَنوٓا اِنَّ الخٰسِرينَ الَّذينَ خَسِروٓا اَنفُسَهُم وَاَهليهِم يَومَ القِيٰمَةِؕ اَلآ اِنَّ الظٰلِمينَ في عَذابٍ مُقيمٍ (45)
و آنها را میبینی که بر آتش عرضه میشوند در حالی که از شدت مذلت خاشعند، و زیر چشمی (به آن) نگاه میکنند، و کسانی که ایمان آورده اند میگویند زیان کاران واقعی آنها هستند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده اند آگاه باشید که ظالمان (امروز) در عذاب دائمند.
وَما كانَ لَهُم مِن اَولِيآءَ يَنصُرونَهُم مِن دونِ اللهِۚ وَمَن يُضلِلِ اللهُ فَما لَهۥ مِن سَبيلٍ (46)
آنها جز خدا اولیاء و یاورانی ندارند که یاریشان کند، و هر کس را خدا گمراه سازد راه نجاتی برای او نیست.
اؚستَجيبوا لِرَبِّكُم مِن قَبلِ اَن يَأتِيَ يَومٌ لامَرَدَّ لَهۥ مِنَ اللهِۚ ما لَكُم مِن مَلجَاٍ يَومَئِذٍ وَما لَكُم مِن نَكيرٍ (47)
اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزی فرا رسد که دیگر بازگشتی برای آن در برابر اراده خدا نیست، و در آن روز نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی.
فَاِن اَعرَضوا فَمآ اَرسَلنٰكَ عَلَيهِم حَفيظًا ؗ اِن عَلَيكَ اِلَّا البَلٰغُؕ وَاِنّآ اِذآ اَذَقنَا الاِنسانَ مِنّا رَحمَةً فَرِحَ بِها ؗ وَاِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت اَيديهِم فَاِنَّ الاِنسانَ كَفورٌ (48)
و اگر آنها روی گردان شوند (غمگین مباش) ما تو را حافظ آنها قرار نداده ایم، وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است، و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان میچشانیم مغرور و غافل میشود. و اگر بلائی به خاطر اعمالی که انجام داده اند به آنها رسد به کفران میپردازند.
لِله مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِۚ يَخلُقُ ما يَشآءُ ؗ يَهَبُ لِمَن يَشآءُ اِناثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشآءُ الذُّكورَ (49)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خدا است، هر چه را بخواهد میآفریند و به هر کس اراده کند دختر میبخشد و به هر کس بخواهد پسر.
اَو يُزَوِّجُهُم ذُكرانًا وَاِناثًا ؗ وَيَجعَلُ مَن يَشآءُ عَقيمًاۚ اِنَّهۥ عَليمٌ قَديرٌ (50)
یا اگر اراده کند پسر و دختر هر دو به آنها میدهد و هر کس را بخواهد عقیم میگذارد!
وَما كانَ لِبَشَرٍ اَن يُكَـلِّمَهُ اللهُ اِلّا وَحيًا اَو مِن وَرآئِ حِجابٍ اَو يُرسِلَ رَسولًا فَيوحِيَ بِـاِذنِهٖ ما يَشآءُۚ اِنَّهۥ عَلِىٌّ حَكيمٌ (51)
شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن بگوید، مگر از طریق وحی، یا از وراء حجاب، یا رسولی میفرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی میکند، چرا که او بلند مقام و حکیم است.
وَكَذٰلِكَ اَوحَينآ اِلَيكَ روحًا مِن اَمرِنا ؗ ما كُنتَ تَدري مَا الكِتٰبُ وَلَا الايمانُ وَلٰكِن جَعَلنٰهُ نورًا نَهدي بِهٖ مَن نَشآءُ مِن عِبادِناۚ وَاِنَّكَ لَتَهديٓ اِليٰ صِراطٍ مُستَقيمٍ (52)
همانگونه که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم، تو پیش از این نمیدانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی) ولی ما آنرا نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت میکنیم، و تو مسلما به سوی راه مستقیم هدایت میکنی.
صِراطِ اللهِ الَّذي لَهۥ ما فِي السَّمٰوٰتِ وَما فِي الاَرضِؕ اَلآ اِلَي اللهِ تَصيرُ الاُمورُ (53)
راه خداوندی که تمام آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، آگاه باشید بازگشت همه چیز به سوی خدا است.