سورة الزّخرف
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
حمٓ (1)
حم.
وَالكِتٰبِ المُبينِ (2)
سوگند به این کتابی که حقایقش آشکار است.
اِنّا جَعَلنٰهُ قُرءانًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُم تَعقِلونَ (3)
که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم تا شما آن را درک کنید.
وَاِنَّهۥ فيٓ اُمِّ الكِتٰبِ لَدَينا لَعَلِيٌّ حَكيمٌ (4)
و آن در کتاب اصلی (لوح محفوظ) نزد ما است که بلند پایه و حکمت آموز است.
اَفَنَضرِبُ عَنكُمُ الذِّكرَ صَفحًا اَن كُنتُم قَومًا مُسرِفينَ (5)
آیا این ذکر(قرآن) را از شما بازگیریم به خاطر اینکه قومی اسرافکارید؟
وَكَم اَرسَلنا مِن نَبِيٍّ فِي الاَوَّلينَ (6)
چه بسیار از پیامبران را که (برای هدایت) در اقوام پیشین فرستادیم.
وَما يَأتيهِم مِن نَبِيٍّ اِلّا كانوا بِهٖ يَستَهزِءونَ (7)
ولی هیچ پیامبری به سراغشان نمیآمد مگر اینکه او را استهزا میکردند.
فَاَهلَكنآ اَشَدَّ مِنهُم بَطشًا وَمَضيٰ مَثَلُ الاَوَّلينَ (8)
ما کسانی را که نیرومندتر از اینها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان قبلا گذشت.
وَلَئِن سَاَلتَهُم مَن خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضَ لَيَقولُنَّ خَلَقَهُنَّ العَزيزُ العَليمُ (9)
هرگاه از آنها سؤ ال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده ؟ مسلما میگویند: خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است.
اؘلَّذي جَعَلَ لَكُمُ الاَرضَ مَهدًا وَجَعَلَ لَكُم فيها سُبُلًا لَعَلَّكُم تَهتَدونَ (10)
همان کسی که زمین را گاهواره و محل آرامش شما قرار داد و برای شما در آن راههائی آفرید تا هدایت شوید (و به مقصد رسید).
وَالَّذي نَزَّلَ مِنَ السَّمآءِ مآءً بِقَدَرٍ فَاَنشَرنا بِهٖ بَلدَةً مَيتًا ؗ كَذٰلِكَ تُخرَجونَ (11)
و آن کسی که از آسمان آبی فرستاد به مقدار معین، و به وسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم، و همینگونه در قیامت زنده میشوید!
وَالَّذي خَلَقَ الاَزواجَ كُلَّها وَجَعَلَ لَكُم مِنَ الفُلكِ وَالاَنعامِ ما تَركَبونَ (12)
و همان کسی که همه زوجها را آفرید، و برای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهائی قرار داد که بر آن سوار شوید.
لِتَستَو ۥا عَليٰ ظُهورِهٖ ثُمَّ تَذكُروا نِعمَةَ رَبِّكُم اِذَا استَوَيتُم عَلَيهِ وَتَقولوا سُبحٰنَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هٰذا وَما كُنّا لَهۥ مُقرِنينَ (13)
تا بر پشت آنها به خوبی قرار گیرید، سپس نعمت پروردگارتان را هنگامی که بر آنها سوار شدید متذکر شوید، و بگوئید پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت و گرنه ما توانائی آن را نداشتیم.
وَاِنّآ اِليٰ رَبِّنا لَمُنقَلِبونَ (14)
و ما به سوی پروردگارمان باز میگردیم.
وَجَعَلوا لَهۥ مِن عِبادِهٖ جُزءًاۚ اِنَّ الاِنسانَ لَكَفورٌ مُبينٌ (15)
آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند) انسان کفران کننده آشکاری است!
اَمِ اتَّخَذَ مِمّا يَخلُقُ بَناتٍ وَاَصفیــٰكُم بِالبَنينَ (16)
آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده، و پسران را برای شما؟!
وَاِذا بُشِّرَ اَحَدُهُم بِما ضَرَبَ لِلرَّحمٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجهُهۥ مُسوَدًّا وَهُوَكَظيمٌ (17)
در حالی که هر گاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمن شبیه قرار داده (به تولد دختر) بشارت دهند صورتش از فرط ناراحتی سیاه میشود، و مملو از خشم میگردد!
اَوَمَن يُنَشَّؤُا فِي الحِليَةِ وَهُوَفِي الخِصامِ غَيرُ مُبينٍ (18)
آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش مییابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا میخوانید)؟!
وَجَعَلُوا المَلٰٓئِكَةَ الَّذينَ هُم عِبٰدُ الرَّحمٰنِ اِناثًاۚ اَشَهِدوا خَلقَهُمۚ سَتُكتَبُ شَهادَتُهُم وَيُسئئَلونَ (19)
آنها فرشتگان را که بندگان خدایند مؤ نث پنداشتند، آیا به هنگام آفرینش آنها شاهد و حاضر بودند؟ این گواهی آنها نوشته میشود و از آن بازخواست خواهند شد!
وَقالوا لَو شآءَ الرَّحمٰنُ ما عَبَدنٰهُمۚ مالَهُم بِذٰلِكَ مِن عِلمٍ ؗ اِن هُم اِلّا يَخرُصونَ (20)
آنان گفتند اگر خدا میخواست ما آنها را پرستش نمیکردیم، ولی به این امر یقین ندارند، و جز دروغ چیزی نمیگویند.
اَم ءاتَينٰهُم كِتٰبًا مِن قَبلِهٖ فَهُم بِهٖ مُستَمسِكونَ (21)
یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنها داده ایم و آنها به آن تمسک میجویند؟
بَل قالوٓا اِنّا وَجَدنآ ءابآءَنا عَليٰٓ اُمَّةٍ وَاِنّا عَليٰٓ ءاثارِهِم مُهتَدونَ (22)
بلکه آنها میگویند ما نیاکان خود را بر مذهبی یافتیم و ما نیز به آثار آنها هدایت شده ایم.
وَكَذٰلِكَ مآ اَرسَلنا مِن قَبلِكَ في قَريَةٍ مِن نَذيرٍ اِلّا قالَ مُترَفوهآ اِنّا وَجَدنآ ءابآءَنا عَليٰٓ اُمَّةٍ وَاِنّا عَليٰٓ ءاثارِهِم مُقتَدونَ (23)
همین گونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبری انذارکننده نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور گفتند ما پدران خود را بر مذهبی یافتیم و به آثار آنها اقتدا میکنیم.
قٰلَ اَوَلَو جِئتُكُم بِاَهديٰ مِمّا وَجَدتُم عَلَيهِ ءابآءَكُم ؗ قالوٓا اِنّا بِمآ اُرسِلتُم بِهٖ كٰفِرونَ (24)
(پیامبرشان) گفت: آیا اگر من آئینی هدایت بخش تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار میکنید؟!) گفتند (آری) ما به آنچه شما به آن مبعوث شده اید کافریم!
فَانتَقَمنا مِنهُم ؗ فَانظُركَيفَ كانَ عاقِبَةُ المُكَذِّبينَ (25)
لذا ما از آنها انتقام گرفتیم بنگر پایان کار تکذیب کنندگان چگونه بود.
وَاِذ قالَ اِبرٰهيمُ لِاَبيهِ وَقَومِهٖٓ اِنَّني بَرآءٌ مِمّا تَعبُدونَ (26)
به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش (عمویش آذر) و قومش گفت من از آنچه شما میپرستید بیزارم!
اِلَّا الَّذي فَطَرَني فَاِنَّهۥ سَيَهدينِ (27)
مگر آن خدائی که مرا آفریده که او هدایتم خواهد کرد.
وَجَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً في عَقِبِهٖ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (28)
او کلمه توحید را کلمه باقیه در اعقاب خود قرار داد تا به سوی خدا بازگردند.
بَل مَتَّعتُ هٰٓؤُلآءِ وَءابآءَهُم حَتّيٰ جآءَهُمُ الحَقُّ وَرَسولٌ مُبينٌ (29)
ولی ما این گروه و پدران آنها را از مواهب دنیا بهره مند ساختیم تا حق و فرستاده آشکار الهی به سراغشان آمد.
وَلَمّا جآءَهُمُ الحَقُّ قالوا هٰذا سِحرٌ وَاِنّا بِهٖ كٰفِرونَ (30)
اما هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند این سحر است و ما نسبت به آن کافریم!
وَقالوا لَولا نُزِّلَ هٰذَا القُرءانُ عَليٰ رَجُلٍ مِنَ القَريَتَينِ عَظيمٍ (31)
و گفتند چرا این قرآن بر مرد بزرگی (مرد ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) نازل نشده است؟!
اَهُم يَقسِمونَ رَحمَتَ رَبِّكَۚ نَحنُ قَسَمنا بَينَهُم مَعيشَتَهُم فِي الحَيوٰةِ الدُّنيا وَرَفَعنا بَعضَهُم فَوقَ بَعضٍ دَرَجٰتٍ لِيَتَّخِذَ بَعضُهُم بَعضًا سُخرِيًّاۚ وَرَحمَتُ رَبِّكَ خَيرٌ مِمّا يَجمَعونَ (32)
آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم میکنند؟ ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میان آنان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را تسخیر و با هم تعاون کنند، و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع آوری میکنند بهتر است.
وَلَولآ اَن يَكونَ النّاسُ اُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلنا لِمَن يَكفُرُ بِالرَّحمٰنِ لِبُيوتِهِم سُقُفًا مِن فِضَّةٍ وَمَعارِجَ عَلَيها يَظهَرونَ (33)
اگر تمکن کفار از مواهب مادی سبب نمیشد که همه مردم امت واحد گمراهی شوند ما برای کسانی که کافر میشدند خانه هائی قرار میدادیم با سقفهائی از نقره و نردبانهائی که از آن بالا روند!
وَلِبُيوتِهِم اَبوابًا وَسُرُرًا عَلَيها يَتَّكِئئونَ (34)
و برای خانه های آنها درها و تختهائی (زیبا و نقره گون) قرار میدادیم که بر آن تکیه کنند.
وَزُخرُفًاۚ وَاِن كُلُّ ذٰلِكَ لَمّا مَتاعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا ؗ وَالأخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلمُتَّقينَ (35)
و انواع وسائل تجملی، ولی تمام اینها متاع زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است.
وَمَن يَعشُ عَن ذِكرِ الرَّحمٰنِ نُقَيِّض لَهۥ شَيطٰنًا فَهُوَلَهۥ قَرينٌ (36)
هر کس از یاد خدا رویگردان شود شیطانی را به سراغ او میفرستیم و همواره قرین او باشد.
وَاِنَّهُم لَيَصُدّونَهُم عَنِ السَّبيلِ وَيَحسَبونَ اَنَّهُم مُهتَدونَ (37)
و آنها (شیاطین) این گروه را از راه خدا باز میدارند، در حالی که گمان میکنند هدایت یافتگان حقیقی آنها هستند.
حَتّيٰٓ اِذا جآءَنا قالَ يٰلَيتَ بَيني وَبَينَكَ بُعدَ المَشرِقَينِ فَبِئسَ القَرينُ (38)
تا زمانی که نزد ما حاضر شود میگوید: ایکاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد همنشینی هستی تو!
وَلَن يَنفَعَكُمُ اليَومَ اِذ ظَلَمتُم اَنَّكُم فِي العَذابِ مُشتَرِكونَ (39)
هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید، و همه در عذاب مشترکید.
اَفَاَنتَ تُسمِعُ الصُّمَّ اَو تَهدِي العُميَ وَمَن كانَ في ضَلٰلٍ مُبينٍ (40)
آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش کران برسانی یا کوران و کسانی را که در ضلال مبین هستند هدایت کنی.
فَاِمّا نَذهَبَنَّ بِكَ فَاِنّا مِنهُم مُنتَقِمونَ (41)
هر گاه تو را از میان آنها ببریم حتما آنها را مجازات خواهیم کرد.
اَو نُرِيَنَّكَ الَّذي وَعَدنٰهُم فَاِنّا عَلَيهِم مُقتَدِرونَ (42)
یا اگر زنده بمانی و آنچه را از عذاب آنان وعده داده ایم به تو ارائه دهیم باز ما بر آنها مسلطیم.
فَاستَمسِك بِالَّذيٓ اوحِيَ اِلَيكَ ؗ اِنَّكَ عَليٰ صِراطٍ مُستَقيمٍ (43)
آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیم هستی.
وَاِنَّهۥ لَذِكرٌ لَكَ وَلِقَومِكَ ؗ وَسَوفَ تُسئئَلونَ (44)
و این مایه یادآوری تو و قوم تو است و به زودی سؤ ال خواهید شد.
وَسئئَل مَن اَرسَلنا مِن قَبلِكَ مِن رُسُلِنآ اَجَعَلنا مِن دونِ الرَّحمٰنِ ءالِهَةً يُعبَدونَ (45)
از رسولانی که قبل از تو فرستادیم بپرس، آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش آنها قرار دادیم؟!
وَلَقَد اَرسَلنا موسيٰ بِئئايٰتِنآ اِليٰ فِرعَونَ وَمَلَاِیــهٖ فَقالَ اِنّي رَسولُ رَبِّ العٰلَمينَ (46)
ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم (به آنها) گفت: من فرستاده پروردگار عالمیانم.
فَلَمّا جآءَهُم بِئئايٰتِنآ اِذا هُم مِنها يَضحَكونَ (47)
ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد از آن میخندیدند.
وَما نُريهِم مِن ءايَةٍ اِلّا هِيَ اَكبَرُ مِن اُختِها ؗ وَاَخَذنٰهُم بِالعَذابِ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (48)
ما هیچ آیه (و معجزه ای) به آنها نشان نمیدادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود، و آنها را با مجازات هشدار دادیم شاید بازگردند.
وَقالوا يٰٓـاَيُّهَ السّاحِرُ ادعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِندَكَ اِنَّنا لَمُهتَدونَ (49)
(هنگامی که گرفتار بلا شدند) گفتند: ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این درد و رنج برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت.
فَلَمّا كَشَفنا عَنهُمُ العَذابَ اِذا هُم يَنكُثونَ (50)
اما موقعی که عذاب را از آنها بر طرف میساختیم پیمان خود را میشکستند!
وَناديٰ فِرعَونُ في قَومِهٖ قالَ يٰقَومِ اَلَيسَ لي مُلكُ مِصرَ وَهٰذِهِ الاَنهٰرُ تَجري مِن تَحتيٓ ؗ اَفَلا تُبصِرونَ (51)
فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمیبینید؟!
اَم اَنَا خَيرٌ مِن هٰذَا الَّذي هُوَمَهينٌ وَلايَكادُ يُبينُ (52)
من از این مردی که خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمیتواند فصیح سخن بگوید برترم!
فَلَولآ اُلقِيَ عَلَيهِ اَسوِرَةٌ مِن ذَهَبٍ اَو جآءَ مَعَهُ المَلٰٓئِكَةُ مُقتَرِنينَ (53)
اگر راست میگوید چرا دستبندهای طلا به او داده نشده؟! یا اینکه چرا فرشتگان همراه او نیامده اند؟ (تا گفتارش را تاءیید کنند).
فَاستَخَفَّ قَومَهۥ فَاَطاعوهُ ؗ اِنَّهُم كانوا قَومًا فٰسِقينَ (54)
او قوم خود را تحمیق کرد و از وی اطاعت کردند.
فَلَمّآ ءاسَفونَا انتَقَمنا مِنهُم فَاَغرَقنٰهُم اَجمَعينَ (55)
اما هنگامی که ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم.
فَجَعَلنٰهُم سَلَفًا وَمَثَلًا لِلأخِرينَ (56)
و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم.
وَلَمّا ضُرِبَ ابنُ مَريَمَ مَثَلًا اِذا قَومُكَ مِنهُ يَصِدّونَ (57)
و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد قوم تو از آن میخندیدند (و مسخره میکردند).
وَقالوٓا ءَاٰلِهَتُنا خَيرٌ اَم هُوَۚ ما ضَرَبوهُ لَكَ اِلّا جَدَلًاۚ بَل هُم قَومٌ خَصِمونَ (58)
و گفتند آیا خدایان بهترند یا او (مسیح)؟ (اگر معبودان ما در دوزخند مسیح نیز در دوزخ است چرا که معبود واقع شده!) ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند، آنها گروهی کینه توز و پرخاشگرند.
اِن هُوَاِلّا عَبدٌ اَنعَمنا عَلَيهِ وَجَعَلنٰهُ مَثَلًا لِبَنيٓ اِسرآءيلَ (59)
او فقط بنده ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیلش قرار دادیم.
وَلَو نَشآءُ لَجَعَلنا مِنكُم مَلٰٓئِكَةً فِي الاَرضِ يَخلُفونَ (60)
و هر گاه بخواهیم بجای شما در زمین ملائکه ای قرار میدهیم که جانشین (شما) گردند.
وَاِنَّهۥ لَعِلمٌ لِلسّاعَةِ فَلا تَمتَرُنَّ بِها وَاتَّبِعونِ ؗ هٰذا صِراطٌ مُستَقيمٌ (61)
و او سبب آگاهی بر روز قیامت است (نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است) هرگز در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.
وَلايَصُدَّنَّكُمُ الشَّيطٰنُ ؗ اِنَّهۥ لَكُم عَدُوٌّ مُبينٌ (62)
و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد که او دشمن آشکار شما است.
وَلَمّا جآءَ عيسيٰ بِالبَيِّنٰتِ قالَ قَد جِئتُكُم بِالحِكمَةِ وَلِاُبَيِّنَ لَكُم بَعضَ الَّذي تَختَلِفونَ فيهِ ؗ فَاتَّقُوا اللهَ وَاَطيعونِ (63)
هنگامی که عیسی با دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفت من برای شما حکمت آورده ام و آمده ام تا پاره ای از اموری را که در آن اختلاف دارید تبیین کنم، تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمائید.
اِنَّ اللهَ هُوَرَبّي وَرَبُّكُم فَاعبُدوهُ ؗ هٰذا صِراطٌ مُستَقيمٌ (64)
خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، او را پرستش کنید که راه راست همین است.
فَاختَلَفَ الاَحزابُ مِن بَينِهِم ؗ فَوَيلٌ لِلَّذينَ ظَلَموا مِن عَذابِ يَومٍ اَليمٍ (65)
ولی گروههائی از میان آنها ظهور کردند که (درباره مسیح) اختلاف نمودند و بعضی او را خدا پنداشتند وای بر آنها که ستم کردند از عذاب روز دردناک.
هَل يَنظُرونَ اِلَّا السّاعَةَ اَن تَأتِيَهُم بَغتَةً وَهُم لايَشعُرونَ (66)
آنها چه انتظاری میکشند؟ جز اینکه قیامت ناگهان به سراغ آنها آید در حالی که خبر ندارند.
اؘلاَخِلّآءُ يَومَئِذٍ بَعضُهُم لِبَعضٍ عَدُوٌّ اِلَّا المُتَّقينَ (67)
دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند مگر پرهیزگاران.
يٰعِبادِ لاخَوفٌ عَلَيكُمُ اليَومَ وَلآ اَنتُم تَحزَنونَ (68)
ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین میشوید.
اؘلَّذينَ ءامَنوا بِئئايٰتِنا وَكانوا مُسلِمينَ (69)
آنها که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند.
اؙدخُلُوا الجَنَّةَ اَنتُم وَاَزواجُكُم تُحبَرونَ (70)
(به آنها خطاب میشود) وارد بهشت شوید شما و همسرانتان در نهایت شادمانی.
يُطافُ عَلَيهِم بِصِحافٍ مِن ذَهَبٍ وَاَكوابٍ ؗ وَفيها ما تَشتَهيهِ الاَنفُسُ وَتَلَذُّ الاَعيُنُ ؗ وَاَنتُم فيها خٰلِدونَ (71)
ظرفها (ی غذا) و جامها (ی شراب طهور) از طلا گرداگرد آنها میگردانند، و در آن (بهشت) آنچه دل میخواهد و چشم از آن لذت میبرد وجود دارد، و شما در آن همیشه خواهید ماند.
وَتِلكَ الجَنَّةُ الَّتيٓ اورِثتُموها بِما كُنتُم تَعمَلونَ (72)
این بهشتی است که شما وارث آن میشوید به خاطر اعمالی که انجام میدادید.
لَكُم فيها فاكِهَةٌ كَثيرَةٌ مِنها تَأكُلونَ (73)
برای شما در آن میوه های فراوان است که از آن تناول میکنید.
اِنَّ المُجرِمينَ في عَذابِ جَهَنَّمَ خٰلِدونَ (74)
مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه میمانند.
لايُفَتَّرُعَنهُم وَهُم فيهِ مُبلِسونَ (75)
هرگز عذاب از آنها تخفیف نمییابد و آنها در آنجا از همه چیز ماءیوسند.
وَما ظَلَمنٰهُم وَلٰكِن كانوا هُمُ الظٰلِمينَ (76)
ما به آنها ستم نکردیم آنها خود ستمکار بودند.
وَنادَوا يٰمالِكُ لِيَقضِ عَلَينا رَبُّكَ ؗ قالَ اِنَّكُم مٰكِثونَ (77)
آنها فریاد میکشند ای مالک دوزخ! آرزو داریم پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم!) میگوید: شما در اینجا ماندنی هستید!
لَقَد جِئنٰكُم بِالحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكثَرَكُم لِلحَقِّ كٰرِهونَ (78)
ما حق را برای شما آوردیم؛ ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید!
اَم اَبرَموٓا اَمرًا فَاِنّا مُبرِمونَ (79)
بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم.
اَم يَحسَبونَ اَنّا لانَسمَعُ سِرَّهُم وَنَجویــٰهُمۚ بَليٰ وَرُسُلُنا لَدَيهِم يَكتُبونَ (80)
آنها چنین میپندارند که ما اسرار پنهانی و سخنان درگوشی آنها را نمیشنویم آری رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و مینویسند.
قُل اِن كانَ لِلرَّحمٰنِ وَلَدٌ فَاَنَا اَوَّلُ العٰبِدينَ (81)
بگو اگر برای خداوند فرزندی بود من نخستین مطیع او بودم.
سُبحٰنَ رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِ رَبِّ العَرشِ عَمّا يَصِفونَ (82)
منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها میکنند.
فَذَرهُم يَخوضوا وَيَلعَبوا حَتّيٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذي يوعَدونَ (83)
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه ور باشند، و سرگرم بازی، تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند).
وَهُوَالَّذي فِي السَّمآءِ اِلٰهٌ وَفِي الاَرضِ اِلٰهٌ ؗ وَهُوَالحَكيمُ العَليمُ (84)
او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود و او حکیم و علیم است.
وَتَبارَكَ الَّذي لَهۥ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالاَرضِ وَما بَينَهُما وَعِندَهۥ عِلمُ السّاعَةِ وَاِلَيهِ تُرجَعونَ (85)
پر برکت و زوال ناپذیر است کسی که مالک و حاکم آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است میباشد، و آگاهی از قیام قیامت فقط نزد او است و به سوی او باز میگردید.
وَلايَملِكُ الَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهِ الشَّفاعَةَ اِلّا مَن شَهِدَ بِالحَقِّ وَهُم يَعلَمونَ (86)
آنها را که غیر از او میخوانید قادر بر شفاعت نیستند مگر کسانی که شهادت به حق داده اند، و به خوبی آگاهند.
وَلَئِن سَاَلتَهُم مَنخَلَقَهُم لَيَقولُنَّ اللهُ ؗ فَاَنّيٰ يُؤفَكونَ (87)
و اگر از آنها سؤ ال کنی چه کسی آنها را آفریده ؟ قطعا میگویند: خدا، پس چگونه از عبادت او منحرف میشوید؟
وَقيلِهٖ يٰرَبِّ اِنَّ هٰٓؤُلآءِقَومٌ لايُؤمِنونَ (88)
آنها چگونه از شکایت پیامبر که میگوید: پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمیآورند (غافل میشوند؟).
فَاصفَح عَنهُم وَقُل سَلٰمٌ ؗ فَسَوفَ يَعلَمونَ (89)
اکنون که چنین است از آنها روی برگردان و بگو سلام بر شما، اما به زودی خواهند دانست!