سورة ق
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
قٓؕ وَ القُرءانِ المَجيدِ (1)
ق – سوگند به قرآن مجید.
بَل عَجِبوٓا اَن جآءَهُم مُنذِرٌ مِنهُم فَقالَ الكٰفِرونَ هٰذا شَيءٌ عَجيبٌ (2)
آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده، و کافران گفتند: این چیز عجیب است!
اَءِذا مِتنا وَ كُنّا تُرابًا ؗ ذٰلِكَ رَجعٌ بَعيدٌ (3)
آیا هنگامی که ما مردیم و خاک شدیم دو باره به زندگی باز میگردیم ؟ این بازگشتی است بعید!
قَد عَلِمنا ما تَنقُصُ الاَرضُ مِنهُم ؗ وَ عِندَنا كِتٰبٌ حَفيظٌ (4)
ولی ما میدانیم آنچه را زمین از بدن آنها میکاهد، و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است.
بَل كَذَّبوا بِالحَقِّ لَمّا جآءَهُم فَهُم فيٓ اَمرٍ مَريجٍ (5)
آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند لذا پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند!
اَفَلَم يَنظُروٓا اِلَي السَّمآءِ فَوقَهُم كَيفَ بَنَينٰها وَ زَيَّنّٰها وَ ما لَها مِن فُروجٍ (6)
آیا آنها به آسمانی که بالای سرشان است نگاه نکردند که چگونه ما آنرا بنا کرده ایم ؟ و چگونه به وسیله ستارگان زینت بخشیده ایم ؟ و هیچ شکاف و ناموزونی در آن نیست!
وَ الاَرضَ مَدَدنٰها وَ اَلقَينا فيها رَواسِيَ وَ اَنبَتنا فيها مِن كُلِّ زَوجٍ بَهيجٍ (7)
و زمین را گسترش دادیم، و در آن کوههای عظیمی افکندیم، و از هر نوع گیاه بهجتانگیز رویاندیم.
تَبصِرَةً وَ ذِكريٰ لِكُلِّ عَبدٍ مُنيبٍ (8)
تا وسیله بینائی و بیداری برای هر بنده توبه کاری باشد.
وَ نَزَّلنا مِنَ السَّمآءِ مآءً مُبٰرَكًا فَاَنبَتنا بِهٖ جَنّٰتٍ وَ حَبَّ الحَصيدِ (9)
و از آسمان آبی پر برکت فرستادیم و به وسیله آن باغها و دانه هائی را که درو میکنند رویاندیم.
وَ النَّخلَ باسِقٰتٍ لَها طَلعٌ نَضيدٌ (10)
و نخلهای بلند قامت که میوههای متراکم دارند.
رِزقًا لِلعِبادِ ؗ وَ اَحيَينا بِهٖ بَلدَةً مَيتًاۚ كَذٰلِكَ الخُروجُ (11)
همه اینها به منظور بخشیدن روزی به بندگان است، و به وسیله باران زمین مرده را زنده کردیم، آری زنده شدن مردگان نیز همین گونه است.
كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وَ اَصحٰبُ الرَّسِّ وَ ثَمودُ (12)
پیش از آنها قوم نوح و اصحاب الرس (قومی که در یمامه زندگی میکردند و پیامبری بنام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند.
وَ عادٌ وَ فِرعَونُ وَ اِخوانُ لوطٍ (13)
و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط.
وَ اَصحٰبُ الاَيكَةِ وَ قَومُ تُبَّعٍۚ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعيدِ (14)
و اصحاب الایکه (قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگی میکردند) هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق یافت.
اَفَعَيينا بِالخَلقِ الاَوَّلِۚ بَل هُم في لَبسٍ مِن خَلقٍ جَديدٍ (15)
آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم) ولی آنها (با این همه دلائل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند.
وَ لَقَد خَلَقنَا الاِنسانَ وَ نَعلَمُ ما تُوَسوِسُ بِهٖ نَفسُهۥ وَ نَحنُ اَقرَبُ اِلَيهِ مِن حَبلِ الوَريدِ (16)
ما انسان را آفریدیم و وسوسه های نفس او را میدانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم!
اِذ يَتَلَقَّي المُتَلَقِّيانِ عَنِ اليَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ (17)
به خاطر بیاورید هنگامی که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسان هستند اعمال او را دریافت میدارند.
ما يَلفِظُ مِن قَولٍ اِلّا لَدَيهِ رَقيبٌ عَتيدٌ (18)
هیچ سخنی را انسان تلفظ نمیکند مگر اینکه نزد آن فرشته ای مراقب و آماده برای انجام ماموریت است.
وَ جآءَت سَكرَةُ المَوتِ بِالحَقِّ ؗ ذٰلِكَ ما كُنتَ مِنهُ تَحيدُ (19)
و سرانجام سکرات مرگ به حق فرا میرسد (و به انسان گفته میشود) این همان چیزی است که از آن میگریختی!
وَ نُفِخَ فِي الصّورِ ؗ ذٰلِكَ يَومُ الوَعيدِ (20)
و در صور دمیده میشود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است.
وَ جآءَت كُلُّ نَفسٍ مَعَها سآئِقٌ وَ شَهيدٌ (21)
و هر انسانی وارد محشر میگردد در حالی که همراه او سوق دهنده و گواهی است.
لَقَد كُنتَ في غَفلَةٍ مِن هٰذا فَكَشَفنا عَنكَ غِطآءَكَ فَبَصَرُكَ اليَومَ حَديدٌ (22)
(به او خطاب میشود) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی، و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیز بین است!
وَ قالَ قَرينُهۥ هٰذا مالَدَيَّ عَتيدٌ (23)
فرشته همنشین او میگوید این نامه اعمال او است که نزد من حاضر و آماده است.
اَلقِيا في جَهَنَّمَ كُلَّ كَفّارٍ عَنيدٍ (24)
(خداوند فرمان میدهد:) در جهنم بیفکنید هر کافر متکبر و لجوج را.
مَنّاعٍ لِلخَيرِ مُعتَدٍ مُريبٍ (25)
آن کسی که شدیدا مانع خیر است، متجاوز است، و در شک و تردید (حتی دیگران را به تردید میافکند).
اؘلَّذي جَعَلَ مَعَ اللهِ اِلـٰهًا ءاخَرَ فَاَلقِياهُ فِي العَذابِ الشَّديدِ (26)
آن کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید!
قالَ قَرينُهۥ رَبَّنا مآ اَطغَيتُهۥ وَلـٰكِن كانَ في ضَلٰلٍ بَعيدٍ (27)
و همنشینش از شیاطین میگوید: پروردگارا من او را به طغیان وانداشتم لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود.
قالَ لاتَختَصِموا لَدَيَّ وَ قَد قَدَّمتُ اِلَيكُم بِالوَعيدِ (28)
خداوند میگوید: نزد من جدال و مخاصمه نکنید، من قبلا به شما اتمام حجت کرده ام.
ما يُبَدَّلُ القَولُ لَدَيَّ وَ مآ اَنَا بِظَلّامٍ لِلعَبيدِ (29)
سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگانم ستم نخواهم کرد.
يَومَ نَقولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امتَلَأتِ وَ تَقولُ هَل مِن مَزيدٍ (30)
به خاطر بیاورید روزی را که به جهنم میگوئیم آیا پر شده ای ؟ و او میگوید آیا افزون بر این هم وجود دارد؟!
وَ اُزلِفَتِ الجَنَّةُ لِلمُتَّقينَ غَيرَ بَعيدٍ (31)
(در آن روز) بهشت به پرهیزگاران نزدیک میشود، و فاصله ای از آنها ندارد!
هٰذا ما توعَدونَ لِكُلِّ اَوّابٍ حَفيظٍ (32)
این چیزی است که به شما وعده داده میشود و برای کسانی است که به سوی خدا باز میگردند، و پیمانها و احکام او را حفظ میکنند.
مَن خَشِيَ الرَّحمٰنَ بِالغَيبِ وَ جآءَ بِقَلبٍ مُنيبٍ (33)
آنکس که از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود
اؙدخُلوها بِسَلٰمٍ ؗ ذٰلِكَ يَومُ الخُلودِ (34)
(به آنها میگویند) به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانی است.
لَهُم ما يَشآءونَ فيها وَ لَدَينا مَزيدٌ (35)
هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست و نزد ما نعمتهای اضافی دیگری است (که به فکر هیچکس نمیرسد).
وَ كَم اَهلَكنا قَبلَهُم مِن قَرنٍ هُم اَشَدُّ مِنهُم بَطشًا فَنَقَّبوا فِي البِلادِ ؗهَل مِن مَحيصٍ (36)
چه بسیار اقوامی را که قبل از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنها قویتر بودند، و شهرها (و کشورها) را گشودند، آیا راه فراری وجود دارد؟
اِنَّ في ذٰلِكَ لَذِكريٰ لِمَن كانَ لَهۥ قَلبٌ اَو اَلقَي السَّمعَ وَ هُوَشَهيدٌ (37)
در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش فرادهد و حضور یابد.
وَ لَقَد خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَينَهُما في سِتَّةِ اَيّامٍؗوَ ما مَسَّنا مِن لُغوبٍ (38)
ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز (شش دوران) آفریدیم و هیچگونه رنج و تعبی به ما نرسید (با این حال چگونه زنده کردن مردگان برای ما مشکل است ؟).
فَاصبِر عَليٰ ما يَقولونَ وَ سَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ قَبلَ طُلوعِ الشَّمسِ وَ قَبلَ الغُروبِ (39)
در برابر آنچه آنها میگویند شکیبا باش، و تسبیح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب بجا آور.
وَ مِنَ الَّيلِ فَسَبِّحهُ وَ اَدبارَ السُّجودِ (40)
و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده ها!
وَ استَمِع يَومَ يُنادِ المُنادِ مِن مَكانٍ قَريبٍ (41)
گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکان نزدیک ندا میدهد.
يَومَ يَسمَعونَ الصَّيحَةَ بِالحَقِّۚ ذٰلِكَ يَومُ الخُروجِ (42)
روزی که همگان صیحه رستاخیز را به حق میشنوند، آن روز روز خروج است.
اِنّا نَحنُ نُحيۦ وَ نُميتُ وَ اِلَينَا المَصيرُ (43)
مائیم که زنده میکنیم، و میمیرانیم، و بازگشت تنها به سوی ما است.
يَومَ تَشَقَّقُ الاَرضُ عَنهُم سِراعًاۚ ذٰلِكَ حَشرٌ عَلَينا يَسيرٌ (44)
روزی که زمین از روی آنها شکافته میشود و به سرعت (از قبرها) خارج میگردند، و این جمع کردن برای ما آسان است.
نَحنُ اَعلَمُ بِما يَقولونَ ؗ وَ مآ اَنتَ عَلَيهِم بِجَبّارٍۚ فَذَكِّر بِالقُرءانِ مَن يَخافُ وَعيدِ (45)
ما به آنچه آنها میگویند آگاهتریم و تو ماءمور به اجبار آنها نیستی، بنابراین به وسیله قرآن کسانی را که از عذاب من میترسند متذکر ساز.