سورة الذاریات
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
وَالذّٰرِيٰتِ ذَروًا (1)
سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در میآورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را).
فَالحٰمِلـٰتِ وِقرًا (2)
و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل میکنند.
فَالجٰرِيٰتِ يُسرًا (3)
و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در میآیند.
فَالمُقَسِّمٰتِ اَمرًا (4)
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند.
اِنَّما توعَدونَ لَصادِقٌ (5)
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است.
وَ اِنَّ الدّينَ لَواقِعٌ (6)
و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است.
وَ السَّمآءِ ذاتِ الحُبُكِ (7)
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست!
اِنَّكُـم لَفي قَولٍ مُختَلِفٍ (8)
که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید.
يُؤفَكُ عَنهُ مَن اُفِكَ (9)
کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف میشوند که از قبول حق سر باز میزنند.
قُتِلَ الخَرّٰصونَ (10)
کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!).
اؘلَّذينَ هُم في غَمرَةٍ ساهونَ (11)
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند.
يَسئئَلونَ اَيّانَ يَومُ الدّينِ (12)
و پیوسته سؤ ال میکنند روز جزا چه موقع است؟!
يَومَ هُم عَلَي النّارِ يُفتَنونَ (13)
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش میسوزانند!
ذوقوا فِتنَتَكُمؗ هٰذَا الَّذي كُنتُم بِهٖ تَستَعجِلونَ (14)
بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید!
اِنَّ المُتَّقينَ في جَنّٰتٍ وَ عُيونٍ (15)
پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه ها قرار دارند.
ءاخِذينَ مآ ءاتیــٰهُم رَبُّهُمؗ اِنَّهُم كانوا قَبلَ ذٰلِكَ مُحسِنينَ (16)
و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت میدارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند.
كانوا قَليلًا مِنَ الَّيلِ ما يَهجَعونَ (17)
آنها کمی از شبها را میخوابیدند.
وَ بِالاَسحارِهُم يَستَغفِرونَ (18)
و در سحرگاهان استغفار میکردند.
وَ فيٓ اَموالِهِم حَقٌّ لِلسّآئِلِ وَ المَحرومِ (19)
و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود.
وَ فِي الاَرضِ ءايٰتٌ لِلموقِنينَ ۙ (20)
و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است.
وَ فيٓ اَنفُسِكُمۚ اَفَلا تُبصِرونَ (21)
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمیبینید؟!
وَ فِي السَّمآءِ رِزقُكُم وَ ما توعَدونَ (22)
روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده میشود.
فَوَرَبِّ السَّمآءِ وَ الاَرضِ اِنَّهۥ لَحَقٌّ مِثلَ مآ اَنَّكُم تَنطِقونَ (23)
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن میگوئید!
هَل اَتیــٰكَ حَديثُ ضَيفِ اِبرٰهيمَ المُكرَمينَ (24)
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟
اِذ دَخَلوا عَلَيهِ فَقالوا سَلٰمًاؗ قالَ سَلٰمٌؗ قَومٌ مُنكَرونَ (25)
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته اید!
فَراغَ اِليٰٓ اَهلِهٖ فَجآءَ بِعِجلٍ سَمينٍ (26)
و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد.
فَقَرَّبَهٓۥ اِلَيهِم قالَ اَلا تَأ كُلونَ (27)
و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمیبرند) گفت! آیا شما غذا نمیخورید؟
فَاَوجَسَ مِنهُم خيفَةً ؗ قالوا لاتَخَف ؗ وَ بَشَّروهُ بِغُلٰمٍ عَليمٍ (28)
و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند.
فَاَقبَلَتِ امرَاَتُهۥ في صَرَّةٍ فَصَكَّت وَجهَها وَ قالَت عَجوزٌ عَقيمٌ (29)
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد میکشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!
قالوا كَذٰلِكِ قالَ رَبُّكِؗ اِنَّهۥ هُوَالحَكيمُ العَليمُ (30)
گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست.
قالَ فَما خَطبُكُم اَيُّهَا المُرسَلونَ (31)
(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟
قالوٓا اِنّآ اُرسِلنآ اِليٰ قَومٍ مُجرِمينَ (32)
گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده ایم.
لِنُرسِلَ عَلَيهِم حِجارَةً مِن طينٍ (33)
تا بارانی از سنگ – گل بر آنها بفرستیم.
مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلمُسرِفينَ (34)
سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است!
فَاَخرَجنا مَن كانَ فيها مِنَ المُؤمِنينَ (35)
ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی میکردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم.
فَما وَجَدنا فيها غَيرَ بَيتٍ مِنَ المُسلِمينَ (36)
و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم!
وَ تَرَكنا فيهآ ءايَةً لِلَّذينَ يَخافونَ العَذابَ الاَليمَ (37)
و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک میترسند بجای گذاردیم.
وَ في موسيٰٓ اِذ اَرسَلنٰهُ اِليٰ فِرعَونَ بِسُلطٰنٍ مُبينٍ (38)
در (زندگی) موسی نیز نشانه و درس عبرتی بود، هنگامی که او را به سوی فرعون با دلیل آشکار فرستادیم.
فَتَوَلّيٰ بِرُكنِهٖ وَ قالَ ساحِرٌ اَو مَجنونٌ (39)
اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه!
فَاَخَذنٰهُ وَ جُنودَهۥ فَنَبَذنٰهُم فِي اليَمِّ وَ هُوَمُليمٌ (40)
ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم، در حالی که در خور سرزنش بود.
وَ في عادٍ اِذ اَرسَلنا عَلَيهِمُ الرّيحَ العَقيمَ (41)
همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتی است در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم.
ما تَذَرُ مِن شَيءٍ اَتَت عَلَيهِ اِلّا جَعَلَتهُ كَالرَّميمِ (42)
که از هر چیزی میگذشت آنرا رها نمیکرد تا همچون استخوانهای پوسیده کند!
وَ في ثَمودَ اِذ قيلَ لَهُم تَمَتَّعوا حَتّيٰ حينٍ (43)
و نیز در سرگذشت قوم ثمود عبرتی است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتی کوتاه متمتع باشید (و سپس منتظر عذاب).
فَعَتَوا عَن اَمرِ رَبِّهِم فَاَخَذَتهُمُ الصّٰعِقَةُ وَ هُم يَنظُرونَ (44)
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه میکردند (بی آنکه قدرت بر دفاع داشته باشند).
فَمَا استَطاعوا مِن قِيامٍ وَ ما كانوا مُنتَصِرينَ (45)
آنها چنان بر زمین افتادند که قدرت بر قیام نداشتند، و نتوانستند از کسی یاری طلبند!
وَ قَومَ نوحٍ مِن قَبلُ ؗ اِنَّهُم كانوا قَومًا فٰسِقينَ (46)
همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند.
وَ السَّمآءَ بَنَينٰها بِاَيیــدٍ وَ اِنّا لَموسِعونَ (47)
ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آنرا وسعت میبخشیم!
وَ الاَرضَ فَرَشنٰها فَنِعمَ المٰهِدونَ (48)
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده ایم ؟
وَ مِن كُلِّ شَيءٍ خَلَقنا زَوجَينِ لَعَلَّكُم تَذَكَّرونَ (49)
و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید.
فَفِرّوٓا اِلَي اللهِ ؗ اِنّي لَكُم مِنهُ نَذيرٌ مُبينٌ (50)
پس به سوی خدا بگریزید که من از سوی او برای شما بیم دهنده آشکاری هستم.
وَ لاتَجعَلوا مَعَ اللهِ اِلـٰهًا ءاخَرَ ؗ اِنّي لَكُم مِنهُ نَذيرٌ مُبينٌ (51)
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید که من برای شما از سوی او بیم دهنده آشکاری هستم.
كَذٰلِكَ مآ اَتَي الَّذينَ مِن قَبلِهِم مِن رَسولٍ اِلّا قالوا ساحِرٌ اَو مَجنونٌ (52)
اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه!
اَتَواصَوا بِهٖۚ بَل هُم قَومٌ طاغونَ (53)
آیا یکدیگر را به آن سفارش میکردند (که عموما چنین تهمتی را بزنند) نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند!
فَتَوَلَّ عَنهُم فَمآ اَنتَ بِمَلومٍ (54)
حال که چنین است از آنها روی بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهی بود.
وَ ذَكِّر فَاِنَّ الذِّكريٰ تَنفَعُ المُؤمِنينَ (55)
و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر برای مؤ منان سودمند است.
وَ ما خَلَقتُ الجِنَّ وَ الاِنسَ اِلّا لِيَعبُدونِ (56)
من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند).
مآ اُريدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ مآ اُريدُ اَن يُطعِمونِ (57)
هرگز از آنها نمیخواهم که به من روزی دهند، و نمیخواهم مرا اطعام کنند.
اِنَّ اللهَ هُوَالرَّزّاقُ ذُوالقُوَّةِ المَتينُ (58)
خداوند روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است.
فَاِنَّ لِلَّذينَ ظَلَموا ذَنوبًا مِثلَ ذَنوبِ اَصحٰبِهِم فَلا يَستَعجِلونِ (59)
برای کسانی که ستم کردند سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین) بنابراین عجله نکنند.
فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِن يَومِهِمُ الَّذي يوعَدونَ (60)
وای بر آنها که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده میشود.