سورة النّجم
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
وَالنَّجمِ اِذا هَويٰ (1)
سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند.
ما ضَلَّ صاحِبُكُم وَ ما غَويٰ (2)
که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است.
وَ ما يَنطِقُ عَنِ الهَويٰٓ (3)
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید.
اِن هُوَاِلّا وَحيٌ يوحيٰ (4)
آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است.
عَلَّمَهۥ شَديدُ القُويٰ (5)
آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده.
ذومِرَّةٍ ؗ فَاستَويٰ (6)
همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد.
وَ هُوَبِالاُفُقِ الاَعليٰ (7)
در حالی که در افق اعلی قرار داشت.
ثُمَّ دَنا فَتَدَلّيٰ (8)
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد.
فَكانَ قابَ قَوسَينِ اَو اَدنيٰ (9)
تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود.
فَاَوحيٰٓ اِليٰ عَبدِهٖ مآ اَوحيٰ (10)
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی نمود.
ما كَذَبَ الفُؤادُ مارَايٰٓ (11)
قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمیگفت.
اَفَتُمـٰرونَهۥ عَليٰ ما يَريٰ (12)
آیا با او درباره آنچه دیده مجادله میکنید.
وَ لَقَد رَءاهُ نَزلَةً اُخريٰ (13)
و بار دیگر او را مشاهده کرد.
عِندَ سِدرَةِ المُنتَهيٰ (14)
نزد سدرة المنتهی!
عِندَها جَنَّةُ المَأويٰٓ (15)
که جنت الماءوی در آنجا است.
اِذ يَغشَي السِّدرَةَ ما يَغشيٰ (16)
در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود.
ما زاغَ البَصَرُ وَ ما طَغيٰ (17)
و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود.
لَقَد رَايٰ مِن ءايٰتِ رَبِّهِ الكُبريٰٓ (18)
او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد.
اَفَرَءَيتُمُ اللّٰتَ وَ العُزّيٰ (19)
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»…
وَ مَنوٰةَ الثّالِثَةَ الاُخريٰٓ (20)
و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟!
اَلَكُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الاُنثيٰ (21)
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند).
تِلكَ اِذًا قِسمَةٌ ضيزيٰٓ (22)
در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه!
اِن هِيَ اِلّآ اَسمآءٌ سَمَّيتُموهآ اَنتُم وَ ءابآؤُكُم مآ اَنزَلَ اللهُ بِها مِن سُلطٰنٍۚ اِن يَتَّبِعونَ اِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهوَي الاَنفُسُ ؗ وَ لَقَد جآءَهُم مِن رَبِّهِمُ الهُديٰٓ (23)
اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است.
اَم لِلاِنسانِ ما تَمَنّيٰ (24)
آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟
فَلِلّٰهِ الأخِرَةُ وَ الاوليٰ (25)
در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است.
وَ كَم مِن مَلَكٍ فِي السَّمٰوٰتِ لاتُغني شَفاعَتُهُم شَيئئًا اِلّا مِن بَعدِ اَن يَأذَنَ اللهُ لِمَن يَشآءُ وَ يَرضيٰٓ (26)
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد.
اِنَّ الَّذينَ لايُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ لَيُسَمّونَ المَلٰٓئِكَةَ تَسمِيَةَ الاُنثيٰ (27)
کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند.
وَ ما لَهُم بِهٖ مِن عِلمٍ ؗ اِن يَتَّبِعونَ اِلَّا الظَّنَّ وَ اِنَّ الظَّنَّ لايُغني مِنَ الحَقِّ شَيئئًا (28)
آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی مینمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمیکند.
فَاَعرِض عَن مَن تَوَلّيٰ عَن ذِكرِنا وَ لَم يُرِد اِلَّا الحَيوٰةَ الدُّنيا (29)
حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی میگردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبند، اعراض کن.
ذٰلِكَ مَبلَغُهُم مِنَ العِلمِۚ اِنَّ رَبَّكَ هُوَاَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهٖ وَ هُوَاَعلَمُ بِمَنِ اهتَديٰ (30)
این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده اند به خوبی میشناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر میداند.
وَ لِله ما فِي السَّمٰوٰتِ وَ ما فِي الاَرضِ لِيَجزِيَ الَّذينَ اَسآءوا بِما عَمِلوا وَ يَجزِيَ الَّذينَ اَحسَنوا بِالحُسنَي (31)
برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش.
اؘلَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰٓئِرَ الاِثمِ وَ الفَواحِشَ اِلَّا اللَّمَمَۚ اِنَّ رَبَّكَ واسِعُ المَغفِرَةِۚ هُوَاَعلَمُ بِكُم اِذ اَنشَاَكُم مِنَ الاَرضِ وَ اِذ اَنتُم اَجِنَّةٌ في بُطونِ اُمَّهٰتِكُم ؗ فَلا تُزَكّوٓا اَنفُسَكُم ؗ هُوَاَعلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰٓ (32)
همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد.
اَفَرَءَيتَ الَّذي تَوَلّيٰ (33)
آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟!
وَ اَعطيٰ قَليلًا وَ اَكديٰٓ (34)
و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود.
اَعِندَهۥ عِلمُ الغَيبِ فَهُوَيَريٰٓ (35)
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند).
اَم لَم يُنَبَّأ بِما في صُحُفِ موسيٰ (36)
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟
وَ اِبرٰهيمَ الَّذي وَفّيٰٓ (37)
و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد.
اَلّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ اُخريٰ (38)
که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد.
وَ اَن لَيسَ لِلاِنسانِ اِلّا ما سَعيٰ (39)
و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست.
وَ اَنَّ سَعيَهۥ سَوفَ يُريٰ (40)
و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد).
ثُمَّ يُجزیــٰهُ الجَزآءَ الاَوفيٰ (41)
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد.
وَ اَنَّ اِليٰ رَبِّكَ المُنتَهيٰ (42)
(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز میگردد؟
وَ اَنَّهۥ هُوَاَضحَكَ وَ اَبكيٰ (43)
و اینکه او است که میخنداند و میگریاند!
وَ اَنَّهۥ هُوَاَماتَ وَ اَحيا (44)
و او است که میمیراند و زنده میکند.
وَ اَنَّهۥ خَلَقَ الزَّوجَينِ الذَّكَرَ وَ الاُنثيٰ (45)
و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را میآفریند،
مِن نُطفَةٍ اِذا تُمنيٰ (46)
از نطفه ای که خارج میشود (و در رحم میریزد).
وَ اَنَّ عَلَيهِ النَّشاَةَ الاُخريٰ (47)
و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد).
وَ اَنَّهۥ هُوَاَغنيٰ وَ اَقنيٰ (48)
و اینکه او است که بینیاز میکند، و سرمایه باقی میبخشد.
وَ اَنَّهۥ هُوَرَبُّ الشِّعريٰ (49)
و اینکه او است پروردگار ستاره شعری.
وَ اَنَّهۥٓ اَهلَكَ عادَ ا ࣙ الاوليٰ (50)
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟
وَ ثَمودَا فَمآ اَبقيٰ (51)
و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد.
وَ قَومَ نوحٍ مِن قَبلُ ؗ اِنَّهُم كانوا هُم اَظلَمَ وَ اَطغيٰ (52)
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند.
وَ المُؤتَفِكَةَ اَهويٰ (53)
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید.
فَغَشّیــٰها ما غَشّيٰ (54)
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید!
فَبِاَيِّ ءالآءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ (55)
(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟!
هٰذا نَذيرٌ مِنَ النُّذُرِ الاوليٰٓ (56)
این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است.
اَزِفَتِ الأزِفَةُ (57)
آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا میرسد).
لَيسَ لَها مِن دونِ اللهِ كاشِفَةٌ (58)
و هیچکس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد.
اَفَمِن هٰذَا الحَديثِ تَعجَبونَ (59)
آیا از این سخن تعجب میکنید؟
وَ تَضحَكونَ وَ لاتَبكونَ (60)
و میخندید و نمیگریید؟
وَ اَنتُم سٰمِدونَ (61)
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟
فَاسجُدوا لِله وَ اعبُدوا ۩ (62)
حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش نمائید.