سورة الملک
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
تَبٰرَكَ الَّذي بِيَدِهِ المُلكُ وَ هُوَعَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (1)
پربرکت و زوال ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست او است، و بر همه چیز قادر است.
اؘلَّذي خَلَقَ المَوتَ وَ الحَيوٰةَ لِيَبلُوَكُم اَيُّكُم اَحسَنُ عَمَلًاۚ وَ هُوَالعَزيزُ الغَفورُ (2)
همان کسی که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک بهتر عمل میکنید و او شکست ناپذیر و بخشنده است.
اؘلَّذي خَلَقَ سَبعَ سَمٰوٰتٍ طِباقًا ؗ ما تَريٰ في خَلقِ الرَّحمٰنِ مِن تَفٰـوُتٍ ؗ فَارجِعِ البَصَرَ هَل تَريٰ مِن فُطورٍ (3)
همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمیبینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده میکنی ؟
ثُمَّ ارجِعِ البَصَرَ كَرَّتَينِ يَنقَلِب اِلَيكَ البَصَرُ خاسِئًا وَ هُوَحَسيرٌ (4)
بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز میگردد در حالی که خسته و ناتوان است.
وَ لَقَد زَيَّنَّا السَّمآءَ الدُّنيا بِمَصابيحَ وَ جَعَلنٰها رُجومًا لِلشَّيٰطينِ ؗ وَ اَعتَدنا لَهُم عَذابَ السَّعيرِ (5)
ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم.
وَ لِلَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِم عَذابُ جَهَنَّمَ ؗ وَ بِئسَ المَصيرُ (6)
و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد جایگاهی است.
اِذآ اُلقوا فيها سَمِعوا لَها شَهيقًا وَ هِيَ تَفورُ (7)
هنگامی که در آن افکنده میشوند صدای وحشتناکی از آن میشنوند و این در حالی است که پیوسته میجوشد.
تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الغَيظِ ؗ كُلَّمآ اُلقِيَ فيها فَوجٌ سَاَلَهُم خَزَنَتُهآ اَلَم يَأتِكُم نَذيرٌ (8)
نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده میشوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال میکنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد!
قالوا بَليٰ قَد جآءَنا نَذيرٌ فَكَذَّبنا وَ قُلنا ما نَزَّلَ اللهُ مِن شَيءٍ اِن اَنتُم اِلّا في ضَلٰلٍ كَبيرٍ (9)
می گویند: آری، انذارکننده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید!
وَ قالوا لَو كُنّا نَسمَعُ اَو نَعقِلُ ما كُنّا فيٓ اَصحٰبِ السَّعيرِ (10)
و میگویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم، یا تعقل میکردیم، جزء دوزخیان نبودیم.
فَاعتَرَفوا بِذَنبِهِم ؗ فَسُحقًا لِاَصحٰبِ السَّعيرِ (11)
اینجاست که به گناه خود اعتراف میکنند، دور باشند دوزخیان از رحمت خدا!
اِنَّ الَّذينَ يَخشَونَ رَبَّهُم بِالغَيبِ لَهُم مَغفِرَةٌ وَ اَجرٌ كَبيرٌ (12)
کسانی که از پروردگارشان در نهان میترسند آمرزش و اجر بزرگی دارند.
وَ اَسِرّوا قَولَكُم اَوِاجهَروا بِهٖٓ ؗ اِنَّهۥ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (13)
گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمیکند) او به آنچه در دلها است آگاه است.
اَلا يَعلَمُ مَن خَلَقَ وَ هُوَاللَّطيفُ الخَبيرُ (14)
آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست ؟ در حالی که او از اسرار دقیق با خبر، و نسبت به همه چیز عالم است.
هُوَالَّذي جَعَلَ لَكُمُ الاَرضَ ذَلولًا فَامشوا في مَناكِبِها وَ كُلوا مِن رِزقِهٖ ؗ وَ اِلَيهِ النُّشورُ (15)
او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه های آن راه بروید، و از روزیهای خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوی او است.
ءَاَمِنتُم مَن فِي السَّمآءِ اَن يَخسِفَ بِكُمُ الاَرضَ فَاِذا هِيَ تَمورُ (16)
آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان میدانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟
اَم اَمِنتُم مَن فِي السَّمآءِ اَن يُرسِلَ عَلَيكُم حاصِبًاۚ فَسَتَعلَمونَ كَيفَ نَذيرِ (17)
یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان میدانید که تندبادی مملو از سنگریزه بر شما فرستد، و به زودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است ؟
وَ لَقَد كَذَّبَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم فَكَيفَ كانَ نَكيرِ (18)
کسانی که پیش از آنها بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند اما (ببین) مجازات من چگونه بود؟
اَوَلَم يَرَوا اِلَي الطَّيرِ فَوقَهُم صٰٓفّٰتٍ وَ يَقبِضنَۚ ما يُمسِكُهُنَّ اِلَّا الرَّحمٰنُۚ اِنَّهۥ بِكُلِّ شَيءٍ بَصيرٌ (19)
آیا پرندگانی را که بالای سرشان گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع میکنند نگاه نکردند؟ جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمیدارد چرا که او به هر چیز بینا است.
اَمَّن هٰذَا الَّذي هُوَ جُندٌ لَكُم يَنصُرُكُم مِن دونِ الرَّحمٰنِۚ اِنِ الكٰفِرونَ اِلّا في غُرورٍ (20)
آیا کسی که لشکر شما است میتواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، ولی کافران تنها گرفتار غرورند.
اَمَّن هٰذَا الَّذي يَرزُقُكُم اِن اَمسَكَ رِزقَهۥۚ بَل لَجّوا في عُتُوٍّ وَ نُفورٍ (21)
یا آن کسی که شما را روزی میدهد اگر روزیش را باز دارد (چه کسی میتواند نیاز شما را تاءمین کند) ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت میورزند.
اَفَمَن يَمشي مُكِبًّا عَليٰ وَجهِهٖٓ اَهديٰٓ اَمَّن يَمشي سَوِيًّا عَليٰ صِراطٍ مُستَقيمٍ (22)
آیا کسی که به رو افتاده حرکت میکند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست قامت در صراط مستقیم گام برمی دارد؟!
قُل هُوَالَّذيٓ اَنشَاَ كُم وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمعَ وَ الاَبصارَ وَ الاَفئئِدَةَ ؗ قَليلًا ما تَشكُرونَ (23)
بگو او کسی است که شما را آفرید، و برای شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما کمتر سپاسگزاری میکنید.
قُل هُوَالَّذي ذَرَاَ كُم فِي الاَرضِ وَ اِلَيهِ تُحشَرونَ (24)
بگو: او کسی است که شما را در زمین خلق کرد، و به سوی او باز میگردید.
وَ يَقولونَ مَتيٰ هٰذَا الوَعدُ اِن كُنتُم صٰدِقينَ (25)
آنها میگویند: اگر راست میگوئید این وعده قیامت چه زمانی است ؟
قُل اِنَّمَا العِلمُ عِندَ اللهِ وَ اِنَّمآ اَنَا نَذيرٌ مُبينٌ (26)
بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم.
فَلَمّا رَاَوهُ زُلفَةً سيٓئئَت وُجوهُ الَّذينَ كَفَروا وَ قيلَ هٰذَا الَّذي كُنتُم بِهٖ تَدَّعونَ (27)
هنگامی که آن وعده الهی را از نزدیک میبینند صورت کافران زشت و سیاه میگردد و به آنها گفته میشود این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید.
قُل اَرَءَيتُم اِن اَهلَكَنِيَ اللهُ وَ مَن مَعِيَ اَو رَحِمَنا فَمَن يُجيرُ الكٰفِرينَ مِن عَذابٍ اَليمٍ (28)
بگو: اگر خداوند من و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه میدهد؟
قُل هُوَالرَّحمٰنُ ءامَنّا بِهٖ وَ عَلَيهِ تَوَكَّلنا ؗ فَسَتَعلَمونَ مَن هُوَفي ضَلٰلٍ مُبينٍ (29)
بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده ایم، و بر او توکل کرده ایم و به زودی میدانید چه کسی در گمراهی آشکار است ؟
قُل اَرَءَيتُم اِن اَصبَحَ مآؤُكُم غَورًا فَمَن يَأتيكُم بِمآءٍ مَعينٍ (30)
بگو: به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی میتواند آب جاری در دسترس شما قرار دهد؟