سورة القلم
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
نٓؕ وَ القَلَمِ وَ ما يَسطُرونَ (1)
ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم مینویسند
مآ اَنتَ بِنِعمَةِ رَبِّكَ بِمَجنونٍ (2)
به برکت نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی.
وَ اِنَّ لَكَ لَاَجرًا غَيرَ مَمنونٍ (3)
و برای تو اجر و پاداشی عظیم و همیشگی است.
وَ اِنَّكَ لَعَليٰ خُلُقٍ عَظيمٍ (4)
و تو اخلاق عظیم و برجسته ای داری.
فَسَتُبصِرُ وَ يُبصِرونَ (5)
و به زودی تو میبینی و آنها نیز میبینند.
بِاَييِكُمُ المَفتونُ (6)
که کدامیک از شما مجنون هستید.
اِنَّ رَبَّكَ هُوَاَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهٖ وَ هُوَاَعلَمُ بِالمُهتَدينَ (7)
پروردگار تو بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت یافتگان را نیز بهتر میشناسد.
فَلاتُطِعِ المُكَذِّبينَ (8)
حال که چنین است از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.
وَدّوا لَو تُدهِنُ فَيُدهِنونَ (9)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشی تواءم با انحراف از مسیر حق).
وَ لاتُطِع كُلَّ حَلّافٍ مَهينٍ (10)
و اطاعت از کسی که بسیار سوگند یاد میکند و پست است مکن
هَمّازٍ مَشّآءٍ بِنَميمٍ (11)
کسی که بسیار عیبجو و سخن چین است.
مَنّاعٍ لِلخَيرِ مُعتَدٍ اَثيمٍ (12)
و بسیار مانع کار خیر. و تجاوزگر، و گناهکار است.
عُتُلٍّ بَعدَ ذٰلِكَ زَنيمٍ (13)
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است.
اَن كانَ ذا مالٍ وَ بَنينَ (14)
مبادا به خاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پیروی کنی.
اِذا تُتليٰ عَلَيهِ ءايٰتُنا قالَ اَساطيرُ الاَوَّلينَ (15)
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید اینها افسانه های خرافی پیشینیان است.
سَنَسِمُهۥۥ عَلَي الخُرطومِ (16)
به زودی ما بر بینی او علامت و داغ ننگ مینهیم.
اِنّا بَلَونٰهُم كَما بَلَونآ اَصحٰبَ الجَنَّةِ اِذ اَقسَموا لَيَصرِمُنَّها مُصبِحينَ (17)
ما آنها را آزمودیم همانگونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه های باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچینند.
وَ لايَستَثنونَ (18)
و هیچ از آن استثنا نکنند.
فَطافَ عَلَيها طآئِفٌ مِن رَبِّكَ وَ هُم نآئِمونَ (19)
اما عذابی فراگیر (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند.
فَاَصبَحَت كَالصَّريمِ (20)
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد.
فَتَنادَوا مُصبِحينَ (21)
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند.
اَنِ اغدوا عَليٰ حَرثِكُم اِن كُنتُم صٰرِمينَ (22)
که به سوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه ها را دارید.
فَانطَلَقوا وَ هُم يَتَخافَتونَ (23)
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم میگفتند.
اَن لايَدخُلَنَّهَا اليَومَ عَلَيكُم مِسكينٌ (24)
مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!
وَ غَدَوا عَليٰ حَردٍ قٰدِرينَ (25)
آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند.
فَلَمّا رَاَوها قالوٓا اِنّا لَضآلّونَ (26)
هنگامی که (وارد باغ شدند، و) آن را دیدند گفتند: ما راه را گم کرده ایم!
بَل نَحنُ مَحرومونَ (27)
(آری همه چیز به طور کامل از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم.
قالَ اَوسَطُهُم اَلَم اَقُل لَكُم لَولا تُسَبِّحونَ (28)
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمیگوئید؟
قالوا سُبحٰنَ رَبِّنآ اِنّا كُنّا ظٰلِمينَ (29)
گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم.
فَاَقبَلَ بَعضُهُم عَليٰ بَعضٍ يَتَلاوَمونَ (30)
سپس آنها رو به هم کردند و به ملامت یکدیگر پرداختند.
قالوا يٰوَيلَنآ اِنّا كُنّا طٰغينَ (31)
(و فریادشان بلند شد) گفتند: وای بر ما که طغیانگر بودیم.
عَسيٰ رَبُّنآ اَن يُبدِلَنا خَيرًا مِنهآ اِنّآ اِليٰ رَبِّنا رٰغِبونَ (32)
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجای آن به ما بدهد، چرا که ما به او دل بسته ایم.
كَذٰلِكَ العَذابُ ؗ وَ لَعَذابُ الأخِرَةِ اَكبَرُ ؗ لَو كانوا يَعلَمونَ (33)
اینگونه است عذاب خداوند (در دنیا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر میدانستند.
اِنَّ لِلمُتَّقينَ عِندَ رَبِّهِم جَنّٰتِ النَّعيمِ (34)
برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت بهشت است
اَفَنَجعَلُ المُسلِمينَ كَالمُجرِمينَ (35)
آیا مؤ منان را همچون مجرمان قرار میدهیم ؟
مالَكُم كَيفَ تَحكُمونَ (36)
شما را چه میشود؟ چگونه داوری میکنید؟
اَم لَكُم كِتٰبٌ فيهِ تَدرُسونَ (37)
آیا کتابی دارید که از آن درس میخوانید؟
اِنَّ لَكُم فيهِ لَما تَخَيَّرونَ (38)
که آنچه را شما انتخاب میکنید از آن شما است؟
اَم لَكُم اَيمٰنٌ عَلَينا بالِغَةٌ اِليٰ يَومِ القِيٰمَةِ اِنَّ لَكُم لَما تَحكُمونَ (39)
یا اینکه عهد و پیمان مؤ کد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را به نفع خود اختیار میکنید برای شما قرار میدهد؟
سَلهُم اَيُّهُم بِذٰلِكَ زَعيمٌ (40)
از آنها بپرس کدامیک از آنان چنین چیزی را تضمین میکند؟
اَم لَهُم شُرَكآءُ ؗ فَليَأتوا بِشُرَكآئِهِم اِن كانوا صٰدِقينَ (41)
یا اینکه معبودانی دارند (که آنها را شریک خدا قرار داده اند و برای آنان شفاعت میکنند) اگر راست میگویند معبودان خود را ارائه دهند.
يَومَ يُكشَفُ عَن ساقٍ وَ يُدعَونَ اِلَي السُّجودِ فَلا يَستَطيعونَ (42)
به خاطر بیاورید روزی را که ساق پاها از وحشت برهنه میگردد و دعوت به سجود میشوند اما قادر بر آن نیستند!
خاشِعَةً اَبصارُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ؗ وَقَد كانوا يُدعَونَ اِلَي السُّجودِ وَ هُم سٰلِمونَ (43)
این در حالی است که چشمهای آنها (از شدت ندامت و شرمساری) به زیر افتاده و ذلت و خواری وجود آنها را فرا گرفته، آنها پیش از این دعوت به سجود میشدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانائی آن را ندارند)
فَذَرني وَ مَن يُكَذِّبُ بِهٰذَا الحَديثِۚ سَنَستَدرِجُهُم مِن حَيثُ لايَعلَمونَ (44)
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند رها کن و ما آنها را از آنجا که نمیدانند تدریجا به سوی عذاب پیش میبریم.
وَ اُملي لَهُمۚ اِنَّ كَيدي مَتينٌ (45)
و به آنها مهلت میدهم، چرا که نقشه های من محکم و دقیق است.
اَم تَسئئَلُهُم اَجرًا فَهُم مِن مَغرَمٍ مُثقَلونَ (46)
یا اینکه تو از آنها مطالبه مزدی میکنی که پرداخت آن برای آنها سنگین است؟!
اَم عِندَهُمُ الغَيبُ فَهُم يَكتُبونَ (47)
یا اسرار غیب نزد آنها است، و آن را مینویسند (و به یکدیگر میدهند)؟
فَاصبِرلِحُكمِ رَبِّكَ وَ لاتَكُن كَصاحِبِ الحوتِ اِذ ناديٰ وَ هُوَمَكظومٌ (48)
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهی (یونس) نباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که خدا را خواند در حالی که مملو از اندوه بود.
لَولآ اَن تَدٰرَكَهۥ نِعمَةٌ مِن رَبِّهٖ لَنُبِذَ بِالعَرآءِ وَ هُوَمَذمومٌ (49)
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شکم ماهی) بیرون افکنده میشد در حالی که مذموم بود.
فَاجتَبٰهُ رَبُّهۥ فَجَعَلَهۥ مِنَ الصّٰلِحينَ (50)
ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد.
وَ اِن يَكادُ الَّذينَ كَفَروا لَيُزلِقونَكَ بِاَبصارِهِم لَمّا سَمِعُوا الذِّكرَ وَ يَقولونَ اِنَّهۥ لَمَجنونٌ (51)
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را میشنوند تو را با چشمان خود هلاک کنند و میگویند او دیوانه است!
وَ ما هُوَاِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (52)
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست.