سورة المعارج
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
سَاَلَ سآئِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (1)
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد!
لِلكٰفِرينَ ؗ لَيسَ لَهۥ دافِعٌ (2)
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند.
مِنَ اللهِ ذِي المَعارِجِ (3)
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند).
تَعرُجُ المَلٰٓئِكَةُ وَ الرّوحُ اِلَيهِ في يَومٍ كانَ مِقدارُهۥ خَمسينَ اَلفَ سَنَةٍ (4)
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.
فَاصبِر صَبرًا جَميلًا (5)
بنابراین صبر جمیل پیشه کن.
اِنَّهُم يَرَونَهۥ بَعيدًا (6)
زیرا آنها آن روز را دور میبینند.
وَ نَریــٰهُ قَريبًا (7)
و ما آن را نزدیک میبینیم!
يَومَ تَكونُ السَّمآءُ كَالمُهلِ (8)
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود.
وَ تَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ (9)
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود.
وَ لايَسئئَلُ حَميمٌ حَميمًا (10)
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد!
يُبَصَّرونَهُمۚ يَوَدُّ المُجرِمُ لَو يَفتَدي مِن عَذابِ يَومِئِذٍ بِبَنيهِ (11)
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند.
وَ صاحِبَتِهٖ وَ اَخيهِ (12)
و همسر و برادرش را.
وَ فَصيلَتِهِ الَّتي تُئئويهِ (13)
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند.
وَ مَن فِي الاَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِ (14)
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود.
كَلّآ ؗ اِنَّها لَظيٰ (15)
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است.
نَزّاعَةً لِلشَّويٰ (16)
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد.
تَدعوا مَن اَدبَرَ وَ تَوَلّيٰ (17)
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند.
وَ جَمَعَ فَاَوعيٰٓ (18)
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند.
اِنَّ الاِنسانَ خُلِقَ هَلوعًا (19)
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده.
اِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (20)
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند.
وَ اِذا مَسَّهُ الخَيرُ مَنوعًا (21)
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود.
اِلَّا المُصَلّينَ (22)
مگر نمازگزاران.
اؘلَّذينَ هُم عَليٰ صَلاتِهِم دآئِمونَ (23)
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند.
وَ الَّذينَ فيٓ اَموالِهِم حَقٌّ مَعلومٌ (24)
و آنها که در اموالشان حق معلومی است.
لِلسّآئِلِ وَ المَحرومِ (25)
برای تقاضا کنندگان و محرومان.
وَ الَّذينَ يُصَدِّقونَ بِيَومِ الدّينِ (26)
و آنها که به روز جزا ایمان دارند.
وَ الَّذينَ هُم مِن عَذابِ رَبِّهِم مُشفِقونَ (27)
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند.
اِنَّ عَذابَ رَبِّهِم غَيرُ مَأمونٍ (28)
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند.
وَ الَّذينَ هُم لِفُروجِهِم حٰفِظونَ (29)
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند.
اِلّاعَليٰٓ اَزواجِهِم اَو ما مَلَكَت اَيمٰنُهُم فَاِنَّهُم غَيرُ مَلومينَ (30)
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود.
فَمَنِ ابتَغيٰ وَرآءَ ذٰلِكَ فَاُولئِكَ هُمُ العادونَ (31)
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است.
وَ الَّذينَ هُم لِاَمٰنٰتِهِم وَ عَهدِهِم رٰعونَ (32)
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند.
وَ الَّذينَ هُم بِشَهٰدٰتِهِم قآئِمونَ (33)
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند.
وَ الَّذينَ هُم عَليٰ صَلاتِهِم يُحافِظونَ (34)
و آنها که بر نماز مواظبت دارند.
اُولئِكَ في جَنّٰتٍ مُكرَمونَ (35)
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند.
فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعينَ (36)
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند.
عَنِ اليَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزينَ (37)
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)!
اَيَطمَعُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم اَن يُدخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ (38)
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟
كَلّآۚ اِنّا خَلَقنٰهُم مِمّا يَعلَمونَ (39)
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم!
فَلآ اُقسِمُ بِرَبِّ المَشٰرِقِ وَ المَغٰرِبِ اِنّا لَقٰدِرونَ ۙ (40)
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم.
عَليٰٓ اَن نُبَدِّلَ خَيرًا مِنهُم ؗ وَ ما نَحنُ بِمَسبوقينَ (41)
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد.
فَذَرهُم يَخوضوا وَ يَلعَبوا حَتّيٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذي يوعَدونَ (42)
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند.
يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الاَجداثِ سِراعًا كَاَنَّهُم اِليٰ نُصُبٍ يوفِضونَ (43)
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند!
خاشِعَةً اَبصارُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌۚ ذٰلِكَ اليَومُ الَّذي كانوا يوعَدونَ (44)
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد.