سورة الانسان
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
هَل اَتيٰ عَلَي الاِنسانِ حينٌ مِنَ الدَّهرِ لَم يَكُن شَيئئًا مَذكورًا (1)
آیا چنین نیست که زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود؟!
اِنّا خَلَقنَا الاِنسانَ مِن نُطفَةٍ اَمشاجٍ نَبتَليهِ فَجَعَلنٰهُ سَميعًا بَصيرًا (2)
ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را میآزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم.
اِنّا هَدَينٰهُ السَّبيلَ اِمّا شاكِرًا وَ اِمّا كَفورًا (3)
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا کفران کند.
اِنّآ اَعتَدنا لِلكٰفِرينَ سَلٰسِلَا وَ اَغلٰلًا وَ سَعيرًا (4)
ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله های سوزان آماده کرده ایم.
اِنَّ الاَبرارَ يَشرَبونَ مِن كَأسٍ كانَ مِزاجُها كافورًا (5)
ابرار (نیکان) از جامی مینوشند که با عطر خوشی آمیخته است.
عَينًا يَشرَبُ بِها عِبادُ اللهِ يُفَجِّرونَها تَفجيرًا (6)
از چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن مینوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری میسازند!
يوفونَ بِالنَّذرِ وَ يَخافونَ يَومًا كانَ شَرُّهۥ مُستَطيرًا (7)
آنها به نذر خود وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند.
وَ يُطعِمونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهٖ مِسكينًا وَ يَتيمًا وَ اَسيرًا (8)
و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند به مسکین و یتیم و اسیر میدهند.
اِنَّما نُطعِمُكُم لِوَجهِ اللهِ لانُريدُ مِنكُم جَزآءً وَ لاشُكورًا (9)
(و میگویند) ما شما را برای خدا اطعام میکنیم و، هیچ پاداش و تشکری از شما نمیخواهیم.
اِنّا نَخافُ مِن رَبِّنا يَومًا عَبوسًا قَمطَريرًا (10)
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که عبوس و شدید است.
فَوَقیــٰهُمُ اللهُ شَرَّ ذٰلِكَ اليَومِ وَ لَقّیــٰهُم نَضرَةً وَ سُرورًا (11)
از این رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه میدارد و از آنها استقبال میکند در حالی که شادمان و مسرورند.
وَ جَزیــٰهُم بِما صَبَروا جَنَّةً وَ حَريرًا (12)
خداوند در برابر شکیبائی آنان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش میدهد.
مُتَّكِئئينَ فيها عَلَي الاَرآئِكِ لايَرَونَ فيها شَمسًا وَ لازَمهَريرًا (13)
این در حالی است که بر تختهای زیبا تکیه کرده اند، نه آفتاب را در آنجا میبینند، نه سرما را.
وَ دانِيَةً عَلَيهِم ظِلٰلُها وَ ذُلِّلَت قُطوفُها تَذليلًا (14)
و در حالی است که سایه های آن (درختان بهشتی) بر آنها فرو افتاده، و چیدن میوه هایش بسیار آسان است.
وَ يُطافُ عَلَيهِم بِئئانِيَةٍ مِن فِضَّةٍ وَ اَكوابٍ كانَت قَواريرَا (15)
و در گرداگرد آنها ظرفهائی از نقره، و قدحهائی بلورین میگردانند (مملو از بهترین غذاها و نوشیدنی ها)
قَواريرَا مِن فِضَّةٍ قَدَّروها تَقديرًا (16)
ظرفهای بلورینی از نقره! که آنها را به اندازه لازم آماده کرده اند.
وَ يُسقَونَ فيها كَأسًا كانَ مِزاجُها زَنجَبيلًا (17)
و در آنجا از جامهائی سیراب میشوند که لبریز از شراب طهوری است که با زنجبیل آمیخته است.
عَينًا فيها تُسَمّيٰ سَلسَبيلًا (18)
از چشمه ای در بهشت که نامش سلسبیل است.
وَ يَطوفُ عَلَيهِم وِلدانٌ مُخَلَّدونَ اِذا رَاَيتَهُم حَسِبتَهُم لُؤلُؤًا مَنثورًا (19)
و بر گرد آنها نوجوانانی جاودانی (برای پذیرائی) میگردند که هر گاه آنها را ببینی گمان میکنی مروارید پراکنده اند!
وَ اِذا رَاَيتَ ثَمَّ رَاَيتَ نَعيمًا وَ مُلكًا كَبيرًا (20)
و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را میبینی!
عٰلِيَهُم ثِيابُ سُندُسٍ خُضرٌ وَ اِستَبرَقٌ ؗ وَ حُلّوٓا اَساوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقیــٰهُم رَبُّهُم شَرابًا طَهورًا (21)
بر اندام آنها (بهشتیان) لباسهائی است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیبای ضخیم و با دستبندهائی از نقره تزیین شده اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مینوشاند!
اِنَّ هٰذا كانَ لَكُم جَزآءً وَ كانَ سَعيُكُم مَشكورًا (22)
این جزای شما است و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است.
اِنّا نَحنُ نَزَّلنا عَلَيكَ القُرءانَ تَنزيلًا (23)
مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم.
فَاصبِر لِحُكمِ رَبِّكَ وَ لاتُطِع مِنهُم ءاثِمًا اَو كَفورًا (24)
پس در (تبلیغ و اجرای) حکم پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار و کافری از آنان اطاعت مکن.
وَ اذكُرِ اسمَ رَبِّكَ بُكرَةً وَ اَصيلًا (25)
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور.
وَ مِنَ الَّيلِ فَاسجُد لَهۥ وَ سَبِّحهُ لَيلًا طَويلًا (26)
و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی.
اِنَّ هٰٓؤُلآءِ يُحِبّونَ العاجِلَةَ وَ يَذَرونَ وَرآءَهُم يَومًا ثَقيلًا (27)
آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند در حالی که پشت سر خود روز سخت و سنگینی را رها میکنند.
نَحنُ خَلَقنٰهُم وَ شَدَدنآ اَسرَهُم ؗ وَ اِذا شِئنا بَدَّلنآ اَمثالَهُم تَبديلًا (28)
ما آنها را آفریدیم و پیوندهای وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به گروه دیگری میدهیم.
اِنَّ هٰذِهٖ تَذكِرَةٌ ؗ فَمَن شآءَ اتَّخَذَ اِليٰ رَبِّهٖ سَبيلًا (29)
این یک تذکر و یاد آوری است و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهی به سوی پروردگارش انتخاب میکند.
وَ ما تَشآءونَ اِلّآ اَن يَشآءَ اللهُۚ اِنَّ اللهَ كانَ عَليمًا حَكيمًا (30)
و شما چیزی را نمیخواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند عالم و حکیم است.
يُدخِلُ مَن يَشآءُ في رَحمَتِهٖ ؗ وَ الظٰلِمينَ اَعَدَّ لَهُم عَذابًا اَليمًا (31)
هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند) در رحمت خود وارد میکند، و برای ظالمان عذاب دردناکی فراهم ساخته است.