سورة النازعات
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
وَالنّٰزِعٰتِ غَرقًا (1)
سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر میکشند!
وَ النّٰشِطـٰتِ نَشطًا (2)
و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا میسازند.
وَ السّٰبِحٰتِ سَبحًا (3)
و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت میکنند.
فَالسّٰبِقٰتِ سَبقًا (4)
و سپس بر یکدیگر سبقت میگیرند
فَالمُدَبِّرٰتِ اَمرًا (5)
و آنها که امور را تدبیر
يَومَ تَرجُفُ الرّاجِفَةُ (6)
در آن روز که زلزله های وحشتناک همه چیز را به لرزه در میآورند.
تَتبَعُهَا الرّادِفَةُ (7)
و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ میدهد.
قُلوبٌ يَومَئِذٍ واجِفَةٌ (8)
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است.
اَبصارُها خاشِعَةٌ (9)
و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده!
يَقولونَ اَءِنّا لَمَردودونَ فِي الحافِرَةِ (10)
(ولی امروز) میگویند: آیا ما به زندگی مجدد
اَءِذا كُنّا عِظامًا نَخِرَةً (11)
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟).
قالوا تِلكَ اِذًا كَرَّةٌ خاسِرَةٌ (12)
می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار!
فَاِنَّما هِيَ زَجرَةٌ واحِدَةٌ (13)
ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع میشود.
فَاِذا هُم بِالسّاهِرَةِ (14)
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر میشوند.
هَل اَتیــٰكَ حَديثُ موسيٰٓ (15)
آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟
اِذ نادیــٰهُ رَبُّهۥ بِالوادِ المُقَدَّسِ طُوًي (16)
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت:
اؚذهَب اِليٰ فِرعَونَ اِنَّهۥ طَغيٰ (17)
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است
فَقُل هَل لَكَ اِليٰٓ اَن تَزَكّيٰ (18)
و به او بگو: آیا میخواهی پاکیزه شوی ؟
وَ اَهدِيَكَ اِليٰ رَبِّكَ فَتَخشيٰ (19)
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی).
فَاَریــٰهُ الأيَةَ الكُبريٰ (20)
سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد.
فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ (21)
اما او تکذیب کرد و عصیان نمود.
ثُمَّ اَدبَرَ يَسعيٰ (22)
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش نمود.
فَحَشَرَ فَناديٰ (23)
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود.
فَقالَ اَنَا رَبُّكُمُ الاَعليٰ (24)
و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم!
فَاَخَذَهُ اللهُ نَكالَ الأخِرَةِ وَ الاوليٰٓ (25)
لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت.
اِنَّ في ذٰلِكَ لَعِبرَةً لِمَن يَخشيٰٓ (26)
در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند.
ءَاَنتُم اَشَدُّ خَلقًا اَمِ السَّمآءُۚ بَنیــٰها (27)
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟!
رَفَعَ سَمكَها فَسَوّیــٰها (28)
سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت.
وَ اَغطَشَ لَيلَها وَ اَخرَجَ ضُحیــٰها (29)
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود.
وَ الاَرضَ بَعدَ ذٰلِكَ دَحیــٰهآ (30)
و زمین را بعد از آن گسترش داد.
اَخرَجَ مِنها مآءَها وَ مَرعیــٰها (31)
آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت
وَ الجِبالَ اَرسیــٰها (32)
و کوهها را ثابت و محکم نمود.
مَتاعًا لَكُم وَ لِاَنعامِكُم (33)
همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است.
فَاِذا جآءَتِ الطّـآمَّةُ الكُبريٰ (34)
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد.
يَومَ يَتَذَكَّرُ الاِنسانُ ما سَعيٰ (35)
در آن روز انسان به یاد کوششهایش میافتد.
وَ بُرِّزَتِ الجَحيمُ لِمَن يَريٰ (36)
و جهنم برای هر بیننده ای آشکار میگردد.
فَاَمّا مَن طَغيٰ (37)
اما آن کسی که طغیان کرده،
وَ ءاثَرَ الحَيوٰةَ الدُّنيا (38)
و زندگی دنیا را مقدم داشته،
فَاِنَّ الجَحيمَ هِيَ المَأويٰ (39)
مسلما دوزخ جایگاه او است.
وَ اَمّا مَن خافَ مَقامَ رَبِّهٖ وَ نَهَي النَّفسَ عَنِ الهَويٰ (40)
و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته.
فَاِنَّ الجَنَّةَ هِيَ المَأويٰ (41)
بهشت جایگاه او است.
يَسئئَلونَكَ عَنِ السّاعَةِ اَيّانَ مُرسیــٰها (42)
از تو درباره قیامت سؤ ال میکنند که در چه زمانی واقع میشود؟
فيمَ اَنتَ مِن ذِكریــٰهآ (43)
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟
اِليٰ رَبِّكَ مُنتَهیــٰهآ (44)
انتهای آن به سوی پروردگار تو است.
اِنَّمآ اَنتَ مُنذِرُ مَن يَخشیــٰها (45)
کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن میترسند.
كَاَنَّهُم يَومَ يَرَونَها لَم يَلبَثوٓا اِلّا عَشِيَّةً اَوضُحیــٰها (46)
آنها در آن روز که قیام قیامت را میبینند چنین احساس میکنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است.