سورة الانفال
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
يَسئئَلونَكَ عَنِالاَنفالِ ؗ قُلِ الاَنفالُ لِله وَالرَّسولِ ؗ فَاتَّقُوا اللهَ وَاَصلِحوا ذاتَ بَينِكُم وَاَطيعُوا اللهَ وَرَسولَهٓۥ اِن كُنتُم مُؤمِنينَ (1)
از تو درباره انفال (غنائم و هر گونه مال بدون مالک مشخص) سؤ ال میکنند بگو: انفال مخصوص خدا و پیامبر است، پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید و میان برادرانی را که با هم ستیزه دارند آشتی دهید و اطاعت خدا و پیامبرش را کنید اگر ایمان دارید.
اِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ اِذا ذُكِرَ اللهُ وَجِلَت قُلوبُهُم وَاِذا تُلِيَت عَلَيهِم ءايٰتُهۥ زادَتهُم ايمانًا وَعَليٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (2)
مؤ منان تنها کسانی هستند که هر وقت نام خدا برده شود دلهاشان ترسان میگردد، و هنگامی که آیات او بر آنها خوانده میشود ایمانشان افزون میگردد و تنها بر پروردگارشان توکل دارند.
اؘلَّذينَ يُقيمونَ الصَّلوٰةَ وَ مِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (3)
آنها که نماز را بر پا میدارند و از آنچه به آنها روزی داده ایم انفاق میکنند.
اُولئِكَهُمُالمُؤمِنونَ حَقًّا ؗ لَهُم دَرَجٰتٌ عِندَ رَبِّهِم وَمَغفِرَةٌ وَرِزقٌ كَريمٌ (4)
مؤ منان حقیقی آنها هستند، برای آنان درجات (فوقالعاده ای) نزد پروردگارشان است و برای آنها آمرزش و روزی بینقص و عیب
كَمآ اَخرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيتِكَ بِالحَقِّ وَاِنَّ فَريقًا مِنَ المُؤمِنينَ لَكٰرِهونَ (5)
(ناخشنودی پاره ای از شما از چگونگی تقسیم غنائم بدر) همانند آن است که خداوند تو را از خانه ات به حق بیرون فرستاد (به سوی میدان بدر) در حالی که جمعی از مؤ منان کراهت داشتند (ولی سرانجامش پیروزی آشکار بود).
يُجادِلونَكَ فِي الحَقِّ بَعدَ ما تَبَيَّنَ كَاَنَّما يُساقونَ اِلَي المَوتِ وَهُم يَنظُرونَ (6)
آنها با اینکه میدانستند این فرمان خدا است باز با تو مجادله میکردند (و آنچنان) ترس و وحشت آنها را فرا گرفته بود که) گوئی به سوی مرگ رانده میشوند و (آن را با چشم خود) مینگرند.
وَاِذ يَعِدُكُمُ اللهُ اِحدَي الطّآئِفَتَينِ اَنَّها لَكُم وَتَوَدّونَ اَنَّ غَيرَ ذاتِ الشَّوكَةِ تَكونُ لَكُم ࣕ وَيُريدُ اللهُ اَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهٖ وَيَقطَعَ دابِرَ الكٰفِرينَ (7)
و (به یاد بیاورید) هنگامی را که خداوند به شما وعده داد که یکی از دو گروه (کاروان تجاری قریش یا لشکر آنها) برای شما خواهد بود اما شما دوست میداشتید که کاروان برای شما باشد (و بر آن پیروز شوید) ولی خداوند میخواهد حق را با کلمات خود تقویت و ریشه کافران را قطع کند (لذا شما را با لشگر قریش درگیر ساخت).
لِيُحِقَّ الحَقَّ وَ يُبطِلَ الباطِلَ وَ لَوكَرِهَ المُجرِمونَ (8)
تا حق تثبیت شود و باطل از میان برود هر چند مجرمان کراهت داشته باشند.
اِذ تَستَغيثونَ رَبَّكُم فَاستَجابَ لَكُم اَنّي مُمِدُّكُم بِاَلفٍ مِنَ المَلٰٓئِكَةِ مُردِفينَ (9)
(به خاطر بیاورید) زمانی را (که از شدت ناراحتی در میدان بدر) از پروردگارتان تقاضای کمک میکردید و او تقاضای شما را پذیرفت (و گفت) من شما را با یک هزار از فرشتگان که پشت سر هم فرود میآیند یاری میکنم.
وَما جَعَلَهُ اللهُ اِلّا بُشريٰ وَلِتَطمَئِنَّ بِهٖ قُلوبُكُمۚ وَمَا النَّصرُ اِلّا مِن عِندِ اللهِۚ اِنَّ اللهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (10)
ولی خداوند این را تنها برای شادی و اطمینان قلب شما قرار داد وگرنه پیروزی جز از طرف خدا نیست خداوند توانا و حکیم است.
اِذ يُغَشّيكُمُ النُّعاسَ اَمَنَةً مِنهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيكُم مِنَالسَّمآءِ مآءً لِيُطَهِّرَكُم بِهٖ وَيُذهِبَ عَنكُم رِجزَ الشَّيطٰنِ وَلِيَربِطَ عَليٰ قُلوبِكُم وَيُثَبِّتَ بِهِالاَقدامَ (11)
(به خاطر بیاورید) هنگامی را که خواب سبکی که مایه آرامش از ناحیه خدا بود شما را فرو گرفت و آبی از آسمان برای شما فرو فرستاد تا با آن شما را پاک و پلیدی شیطان را از شما دور سازد و دلهای شما را محکم و گامها را با آن ثابت دارد.
اِذ يوحي رَبُّكَ اِلَي المَلٰٓئِكَةِ اَنّي مَعَكُم فَثَبِّتُوا الَّذينَ ءامَنوا ؗ سَاُلقي في قُلوبِ الَّذينَ كَفَرُواالرُّعبَ ؗ فَاضرِبوا فَوقَ الاَعناقِ وَاضرِبوا مِنهُمكُلَّ بَنانٍ (12)
(به خاطر بیاورید) موقعی را که پروردگارت به فرشتگانی وحی کرد من با شما هستم کسانی را که ایمان آورده اند ثابت قدم بدارید. بزودی در دلهای کافران ترس و وحشت میافکنم ضربه ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهای دشمنان) فرود آرید و دست و پای آنها را از کار بیندازید.
ذٰلِكَ بِاَنَّهُم شآقُّوا اللهَ وَرَسولَهۥۚ وَمَن يُشاقِقِ اللهَ وَرَسولَهۥ فَاِنَّ اللهَ شَديدُ العِقابِ (13)
این به خاطر آنست که آنها با خدا و پیامبرش (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) دشمنی ورزی خدا و پیامبرش دشمنی کند (کیفر شدیدی میبیند) خداوند شدید العقاب است.
ذٰلِكُم فَذوقوهُ وَاَنَّ لِلكٰفِرينَ عَذابَ النّارِ (14)
این (مجازات دنیا) را بچشید و برای کافران مجازات آتش (در جهان دیگر) خواهد بود.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوٓا اِذا لَقيتُمُ الَّذينَ كَفَروا زَحفًا فَلا تُوَلّوهُمُ الاَدبارَ (15)
ای کسانی که ایمان آورده اید هنگامی که با انبوه کافران در میدان نبرد روبرو شوید به آنها پشت نکنید.
وَمَن يُوَلِّهِم يَومَئِذٍ دُبُرَهٓۥ اِلّامُتَحَرِّفًا لِقِتالٍ اَومُتَحَيِّزًا اِليٰ فِئَةٍ فَقَد بآءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللهِ وَمَأویــٰهُ جَهَنَّمُ ؗ وَبِئسَ المَصيرُ (16)
و هر کس در آن هنگام به آنها پشت کند – مگر در صورتی که هدفش کناره گیری از میدان برای حمله مجدد و یا به قصد پیوستن به گروهی (از مجاهدان) بوده باشد – (چنین کسی) گرفتار غضب پروردگار خواهد شد و ماوای او جهنم و چه بد جایگاهی است.
فَلَم تَقتُلوهُم وَلٰكِنَّ اللهَ قَتَلَهُم ؗ وَما رَمَيتَ اِذ رَمَيتَ وَ لٰكِنَّ اللهَ رَميٰۚ وَ لِيُبلِيَ المُؤمِنينَ مِنهُ بَلآءً حَسَنًاۚ اِنَّ اللهَ سَميعٌ عَليمٌ (17)
این شما نبودید که آنها را کشتید بلکه خداوند آنها را کشت و این تو نبودی (ای پیامبر که خاک و ریگ به صورت آنها) پاشیدی بلکه خدا پاشید و خدا میخواست مؤ منان را به این وسیله به خوبی بیازماید، خداوند شنوا و دانا است.
ذٰلِكُم وَاَنَّ اللهَ موهِنُ كَيدِ الكٰفِرينَ (18)
سرنوشت مؤ منان و کافران همان بود که دیدید و خداوند نقشه های کافران را
اِن تَستَفتِحوا فَقَد جآءَكُمُ الفَتحُ ؗ وَاِن تَنتَهوا فَهُوَ خَيرٌ لَكُم ؗ وَاِن تَعودوا نَعُد ؗ وَلَن تُغنِيَ عَنكُم فِئَتُكُم شَيئئًا وَلَو كَثُرَت ؗ وَاَنَّ اللهَ مَعَ المُؤمِنينَ (19)
اگر شما خواهان فتح و پیروزی هستید به سراغ شما آمد و اگر (از مخالفت) خودداری کنید برای شما بهتر است و اگر باز گردید ما هم باز خواهیم گشت (اگر به مخالفتهای خود ادامه دهید ما شما را گرفتار دشمن خواهیم کرد) و جمعیت شما هر چند زیاد باشند شما را بینیاز (از یاری خدا) نخواهد کرد و خداوند با مؤ منان است.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوٓا اَطيعُوا اللهَ وَرَسولَهۥ وَلاتَوَلَّوا عَنهُ وَاَنتُم تَسمَعونَ (20)
ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت خدا و پیامبرش را کنید و سرپیچی ننمائید در حالی که سخنان او را میشنوید.
وَلاتَكونوا كَالَّذينَ قالوا سَمِعنا وَهُم لايَسمَعونَ (21)
و همانند کسانی نباشید که میگفتند: شنیدیم ولی در حقیقت نمیشنیدند.
اِنَّ شَرَّ الدَّوآبِّ عِندَ اللهِ الصُّمُّ البُكمُ الَّذينَ لا يَعقِلونَ (22)
بدترین جنبندگان نزد خدا افراد کر و لالی هستند که اندیشه نمیکنند.
وَلَوعَلِمَ اللهُ فيهِم خَيرًا لَاَسمَعَهُم ؗ وَلَواَسمَعَهُم لَتَوَلَّوا وَهُم مُعرِضونَ (23)
و اگر خداوند خیری در آنها میدانست (حرف حق را) به گوش آنها میرسانید ولی (با این حالی که دارند) اگر حق را به گوش آنها برساند سرپیچی کرده و روگردان میشوند.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا استَجيبوا لِله وَ لِلرَّسولِ اِذا دَعاكُم لِما يُحييكُم ؗ وَاعلَموٓا اَنَّ اللهَ يَحولُ بَينَ المَرءِ وَقَلبِهٖ وَاَنَّهٓۥ اِلَيهِ تُحشَرونَ (24)
ای کسانی که ایمان آورده اید دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی میخواند که مایه حیاتتان است و بدانید خداوند میان انسان و قلب او حائل میشود و اینکه همه شما نزد او (در قیامت) اجتماع خواهید کرد.
وَاتَّقوا فِتنَةً لاتُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَموا مِنكُم خآصَّةً ؗ وَاعلَموٓا اَنَّ اللهَ شَديدُ العِقابِ (25)
و از فتنه ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمیرسد (بلکه همه را فرا خواهد گرفت چرا که دیگران سکوت اختیار کرده اند) و بدانید خداوند کیفر شدید دارد.
وَاذكُروٓا اِذ اَنتُم قَليلٌمُستَضعَفونَ فِي الاَرضِ تَخافونَ اَن يَتَخَطَّفَكُمُ النّاسُ فَئئاویــٰكُم وَاَيـَّدَكُم بِنَصرِهٖ وَرَزَقَكُم مِنَ الطَّيِّبٰتِ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ (26)
و به خاطر بیاورید هنگامی که شما گروهی کوچک و اندک و ضعیف در روی زمین بودید آنچنان که میترسیدید مردم شما را بربایند ولی او شما را پناه داد و یاری کرد و از روزیهای پاکیزه بهره مند ساخت تا شکر نعمتش را به جا آورید.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لاتَخونُوا اللهَ وَالرَّسولَ وَتَخونوٓا اَمٰنٰتِكُم وَاَنتُم تَعلَمونَ (27)
ای کسانی که ایمان آورده اید به خدا و پیامبر خیانت نکنید و (نیز) در امانات خود خیانت روا مدارید در حالی که متوجهید و میدانید.
وَاعلَموٓا اَنَّمآ اَموالُكُم وَاَولادُكُـم فِتنَةٌ وَاَنَّ اللهَ عِندَهٓۥ اَجرٌ عَظيمٌ (28)
و بدانید اموال و اولاد شما وسیله آزمایش است و پاداش عظیم (برای آنها که از عهده امتحان برآیند) نزد خدا است.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوٓا اِن تَتَّقُوا اللهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا وَيُكَفِّرعَنكُم سَيِّئئاتِكُم وَيَغفِرلَكُمؕ وَاللهُ ذُوالفَضلِ العَظيمِ (29)
ای کسانی که ایمان آورده اید اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید برای شما وسیله ای برای جدائی حق از باطل قرار میدهد (و روشن بینی خاصی که در پرتو آن حق را از باطل خواهید شناخت) و گناهان شما را میپوشاند و شما را میآمرزد و خداوند فضل و بخشش عظیم دارد.
وَاِذ يَمكُرُ بِكَ الَّذينَ كَفَروا لِيُثبِتوكَ اَو يَقتُلوكَ اَو يُخرِجوكَۚ وَيَمكُرونَ وَ يَمكُرُ اللهُ ؗ وَاللهُ خَيرُ المٰكِرينَ (30)
(به خاطر بیاور) هنگامی را که کافران نقشه میکشیدند که تو را به زندان بیفکنند، یا به قتل برسانند، و یا (از مکه) خارج سازند، آنها چاره میاندیشیدند (و تدبیر میکردند) و خداوند هم تدبیر میکرد و خدا بهترین چاره جویان (و مدیران) است.
وَاِذا تُتليٰ عَلَيهِم ءايٰتُنا قالوا قَد سَمِعنا لَو نَشآءُ لَقُلنا مِثلَ هٰذآ اِن هٰذآ اِلّآ اَساطيرُ الاَوَّلينَ (31)
و هنگامی که آیات ما بر آنها خوانده میشود میگویند شنیدیم (چیز مهمی نیست!) ما هم اگر بخواهیم مثل آن را میگوئیم اینها افسانه های پیشینیان است (ولی دروغ می گویند و هرگز مثل آن را نمیآورند).
وَاِذ قالُوا اللّٰهُمَّ اِن كانَ هٰذا هُوَ الحَقَّ مِن عِندِكَ فَاَمطِرعَلَينا حِجارَةً مِنَ السَّمآءِ اَوِ ائتِنا بِعَذابٍ اَليمٍ (32)
و (به خاطر بیاور) زمانی را که گفتند: پروردگارا! اگر این حق است و از طرف تو است بارانی از سنگ از آسمان بر ما فرود آر، یا عذاب دردناکی برای ما بفرست.
وَما كانَ اللهُ لِيُعَذِّبَهُم وَاَنتَ فيهِمۚ وَما كانَ اللهُ مُعَذِّبَهُم وَ هُم يَستَغفِرونَ (33)
ولی خداوند، تا تو در میان آنها هستی آنها را مجازات نخواهد کرد، و (نیز) تا استغفار میکنند خدا عذابشان نمیکند.
وَما لَهُم اَلّا يُعَذِّبَهُمُ اللهُ وَهُم يَصُدّونَ عَنِ المَسجِدِ الحَرامِ وَما كانوٓا اَولِيآءَهٓۥۚ اِن اَولِيآؤُهٓۥ اِلَّا المُتَّقونَ وَلٰكِنَّ اَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ (34)
چرا خدا آنها را مجازات نکند با اینکه از (عبادت موحدان در کنار) مسجد الحرام جلوگیری میکنند در حالی که سرپرست آن نیستند، سرپرست آن فقط پرهیزکارانند ولی بیشتر آنها نمیدانند.
وَ ما كانَ صَلاتُهُم عِندَ البَيتِ اِلّا مُكآءً وَتَصدِيَةً ؗ فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ (35)
نماز آنها (که مدعی هستند ما هم نماز داریم) نزد خانه (خدا) چیزی جز «صوت کشیدن» و «کف زدن» نبود، پس بچشد عذاب (الهی) را به خاطر کفرتان!
اِنَّ الَّذينَ كَفَروا يُنفِقونَ اَموالَهُم لِيَصُدّوا عَن سَبيلِ اللهِۚ فَسَيُنفِقونَها ثُمَّ تَكونُ عَلَيهِم حَسرَةً ثُمَّ يُغلَبونَۚ وَالَّذينَ كَفَروٓا اِليٰ جَهَنَّمَ يُحشَرونَ (36)
آنها که کافر شدند اموالشان را برای بازداشتن مردم از راه خدا انفاق میکنند، آنها این اموال را (که برای بدست آوردن آن زحمت کشیده اند در این راه) انفاق مینمایند اما مایه حسرت و اندوهشان خواهد شد و سپس شکست خواهند خورد. و (در جهان دیگر این) کافران همگی به سوی دوزخ میروند.
لِيَميزَ اللهُ الخَبيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ يَجعَلَ الخَبيثَ بَعضَهۥ عَليٰ بَعضٍ فَيَركُمَهۥ جَميعًا فَيَجعَلَهۥ في جَهَنَّمَۚ اُولئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (37)
(اینها همه) به خاطر آن است که خداوند (می خواهد) ناپاک را از پاک جدا سازد و ناپاکها را روی هم بگذارد و متراکم سازد و یکجا در دوزخ قرار دهد و اینها هستند زیانکاران.
قُل لِلَّذينَ كَفَروٓا اِن يَنتَهوا يُغفَر لَهُم ما قَد سَلَفَ وَاِن يَعودوا فَقَد مَضَت سُنَّتُ الاَوَّلينَ (38)
بکسانیکه کافر شدند بگو: چنانچه از مخالفت باز ایستند (و ایمان آورند) گذشته آنها بخشوده خواهد شد و اگر به اعمال سابق باز گردند سنت خداوند در گذشتگان درباره آنها جاری میشود.
وَقاتِلوهُم حَتّيٰ لاتَكونَ فِتنَةٌ وَيَكونَ الدّينُ كُلُّهۥ لِلهۚ فَاِنِ انتَهَوا فَاِنَّ اللهَ بِما يَعمَلونَ بَصيرٌ (39)
و با آنها پیکار کنید تا فتنه (شرک و سلب آزادی) برچیده شود و دین (و پرستش) همه مخصوص خدا باشد و اگر آنها (از راه شرک و فساد باز گردند و از اعمال نادرست) خودداری کنند (خداوند آنها را میپذیرد) خدا به آنچه انجام میدهند بیناست.
وَاِن تَوَلَّوا فَاعلَموٓا اَنَّ اللهَ مَولیــٰكُمۚ نِعمَ المَوليٰ وَ نِعمَ النَّصيرُ (40)
و اگر سرپیچی کنند بدانید (ضرری به شما نمیزنند) خداوند سرپرست شماست، او بهترین سرپرست و بهترین یاور است.
وَاعلَموٓا اَنَّما غَنِمتُم مِن شَيءٍ فَاَنَّ لِله خُمُسَهۥ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذِي القُربيٰ وَ اليَتٰميٰ وَ المَسٰكينِ وَ ابنِ السَّبيلِ ࣕ اِن كُنتُم ءامَنتُم بِاللهِ وَ مآ اَنزَلنا عَليٰ عَبدِنا يَومَ الفُرقانِ يَومَ التَقَي الجَمعانِؕ وَ اللهُ عَليٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (41)
و بدانید هر گونه غنیمتی به شما رسد خمس آن برای خدا و برای پیامبر و برای ذی القربی و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه است، اگر شما به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدائی حق از باطل، روز درگیری دو گروه (با ایمان و بیایمان یعنی روز جنگ بدر) نازل کردیم، ایمان آورده اید، و خداوند بر هر چیزی قادر است.
اِذ اَنتُم بِالعُدوَةِ الدُّنيا وَ هُم بِالعُدوَةِ القُصويٰ وَ الرَّكبُ اَسفَلَ مِنكُمۚ وَ لَو تَواعَدتُم لَاختَلَفتُم فِي الميعٰدِ وَ لٰكِن لِيَقضِيَ اللهُ اَمرًا كانَ مَفعولًا لِيَهلِكَ مَن هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَ يَحييٰ مَن حَيَّ عَن بَيِّنَةٍؕ وَ اِنَّ اللهَ لَسَميعٌ عَليمٌ (42)
در آن هنگام شما در طرف پائین بودید و آنها در طرف بالا (و از این نظر دشمن بر شما برتری داشت و کاروان (قریش) پائینتر از شما بود (و دسترسی به آنها ممکن نبود، و ظاهرا وضع چنان سخت بود که) اگر با یکدیگر وعده میگذاشتند (که در میدان نبرد حاضر شوید) در انجام وعده خود اختلاف میکردید، ولی (همه این مقدمات) برای آن بود که خداوند کاری را که میبایست انجام شود تحقق بخشد تا آنها که هلاک (و گمراه) میشوند از روی اتمام حجت باشد، و آنها که زنده میشوند (و هدایت مییابند) از روی دلیل روشن باشد و خداوند شنوا و دانا است.
اِذ يُريكَهُمُ اللهُ في مَنامِكَ قَليلًا ؗ وَ لَواَریــٰكَهُم كَثيرًا لَفَشِلتُم وَ لَتَنازَعتُم فِي الاَمرِ وَ لٰكِنَّ اللهَ سَلَّمَۚ اِنَّهۥ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (43)
در آن موقع خداوند تعداد آنها را در خواب به تو کم نشان داد، و اگر فراوان نشان میداد مسلماء سست میشدید و (درباره شروع به جنگ بآنها) کارتان به اختلاف میکشید، ولی خداوند (شما را از همه اینها) سالم نگهداشت، خداوند به آنچه درون سینه هاست دانا است.
وَ اِذ يُريكُموهُم اِذِ التَقَيتُم فيٓ اَعيُنِكُم قَليلًا وَ يُقَلِّلُكُم فيٓ اَعيُنِهِم لِيَقضِيَ اللهُ اَمرًا كانَ مَفعولًاؕ وَ اِلَي اللهِ تُرجَعُ الاُمورُ (44)
و در آن هنگام که با هم (در میدان نبرد) روبرو شدید آنها را به چشم شما کم نشان میداد، و شما را (نیز) به چشم آنها کم مینمود تا خداوند کاری را که میبایست انجام گیرد، صورت بخشد، (شما نترسید و اقدام به جنگ کنید آنها هم وحشت نکنند و حاضر به جنگ شوند و سرانجام شکست بخورند) و همه کارها به خداوند باز میگردد.
يٰٓـاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوٓا اِذا لَقيتُم فِئَةً فَاثبُتوا وَ اذكُرُوا اللهَ كَثيرًا لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (45)
ای کسانی که ایمان آورده اید هنگامی که با گروهی (در میدان نبرد) روبرو میشوید ثابت قدم باشید و خدا را فراوان یاد کنید تا رستگار شوید.
وَ اَطيعُوا اللهَ وَ رَسولَهۥ وَ لاتَنازَعوا فَتَفشَلوا وَ تَذهَبَ ريحُكُم وَ اصبِروٓا ؗ اِنَّ اللهَ مَعَ الصّٰبِرينَ (46)
و اطاعت (فرمان) خدا و پیامبرش نمائید و نزاع (و کشمکش) مکنید تا سست نشوند و قدرت (و شوکت و هیبت) شما از میان نرود و استقامت نمائید که خداوند با استقامت کنندگان است.
وَ لاتَكونوا كَالَّذينَ خَرَجوا مِن دِيارِهِم بَطَرًا وَ رِئآءَ النّاسِ وَ يَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللهِۚ وَ اللهُ بِما يَعمَلونَ مُحيطٌ (47)
و مانند کسانی نباشید که از سرزمین خود از روی هوا پرستی و غرور و خودنمائی کردن در برابر مردم (به سوی میدان بدر) بیرون آمدند و (مردم را) از راه خدا باز میداشتند (و سرانجام کارشان شکست و نابودی شد) و خداوند به آنچه عمل میکنند احاطه (و آگاهی) دارد.
وَ اِذ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيطٰنُ اَعمالَهُم وَ قالَ لاغالِبَ لَكُمُ اليَومَ مِنَ النّاسِ وَ اِنّي جارٌ لَكُم ؗ فَلَمّا تَرآءَتِ الفِئَتانِ نَكَصَ عَليٰ عَقِبَيهِ وَ قالَ اِنّي بَريٓءٌ مِنكُم اِنّيٓ اَريٰ ما لاتَرَونَ اِنّيٓ اَخافُ اللهَۚ وَ اللهُ شَديدُ العِقابِ (48)
و (به یاد آور) هنگامی را که شیطان اعمال آنها (مشرکان) را در نظرشان جلوه داد، و گفت هیچکس از مردم بر شما پیروز نمیگردد و من همسایه (و پناه دهنده) شمایم، اما هنگامی که دو گروه (جنگجویان و حمایت فرشتگان از مومنان) را دید به عقب بازگشت و گفت من از شما (دوستان و پیروانم) بیزارم! من چیزی را میبینم که شما نمیبینید، من از خدا میترسم و خداوند شدید العقاب است!
اِذ يَقولُ المُنٰفِقونَ وَ الَّذينَ في قُلوبِهِم مَرَضٌ غَرَّ هٰٓؤُلآءِ دينُهُمؕ وَ مَن يَتَوَكَّل عَلَي اللهِ فَاِنَّ اللهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (49)
به هنگامی که منافقان و آنها که در دلهایشان بیماری بود میگفتند این گروه (مسلمانان) را دینشان مغرور ساخته و هر کس بر خدا توکل کند (پیروز میگردد) خداوند عزیز و حکیم است.
وَ لَو تَريٰٓ اِذ يَتَوَفَّي الَّذينَ كَفَرُواۙ المَلٰٓئِكَةُ يَضرِبونَ وُجوهَهُم وَ اَدبٰرَهُم ؗ وَ ذوقوا عَذابَ الحَريقِ (50)
و اگر ببینی کافران را به هنگامی که فرشتگان (مرگ) جان آنها را میگیرند و و پشت آنها میزنند و (می گویند) بچشید عذاب سوزنده را (به حال آنها تاسف خواهی خورد).
ذٰلِكَ بِما قَدَّمَت اَيديكُم وَ اَنَّ اللهَ لَيسَ بِظَلّامٍ لِلعَبيدِ (51)
این در مقابل کارهائی است که از پیش فرستاده اید و خداوند نسبت به بندگانش هرگز ستم روا نمیدارد.
كَدَأبِ ءالِ فِرعَونَ وَ الَّذينَ مِن قَبلِهِمۚ كَفَروا بِئئايٰتِ اللهِ فَاَخَذَهُمُ اللهُ بِذُنوبِهِمۚ اِنَّ اللهَ قَوِيٌّ شَديدُ العِقابِ (52)
(حال این گروه مشرکان) همانند حال نزدیکان فرعون و کسانی است که پیش از آنها بودند، آنها آیات خدا را انکار کردند خداوند هم آنان را به گناهانشان کیفر داد، خداوند قوی و کیفرش شدید است.
ذٰلِكَ بِاَنَّ اللهَ لَم يَكُ مُغَيِّرًا نِعمَةً اَنعَمَها عَليٰ قَومٍ حَتّيٰ يُغَيِّروا ما بِاَنفُسِهِم ࣕ وَ اَنَّ اللهَ سَميعٌ عَليمٌ (53)
این به خاطر آن است که خداوند هیچ نعمتی را که به گروهی داده تغییر نمیدهد جز آنکه آنها خودشان را تغییر دهند، و خداوند شنوا و داناست.
كَدَأبِ ءالِ فِرعَونَ وَ الَّذينَ مِن قَبلِهِمۚ كَذَّبوا بِئئايٰتِ رَبِّهِم فَاَهلَكنٰهُم بِذُنوبِهِم وَ اَغرَقنآ ءالَ فِرعَونَۚ وَ كُلٌّ كانوا ظٰلِمينَ (54)
این (درست) به حال فرعونیان و کسانی که پیش از آنها بودند میماند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند و ما هم به خاطر گناهانشان آنها را هلاک نمودیم فرعونیان را غرق کردیم و همه این گروهها ظالم (و ستمگر) بودند.
اِنَّ شَرَّ الدَّوآبِّ عِندَ اللهِ الَّذينَ كَفَروا فَهُم لايُؤمِنونَ (55)
بدترین جنبندگان نزد خدا کسانی هستند که راه کفر پیش گرفتند و ایمان نمیآورند.
اؘلَّذينَ عاهَدتَ مِنهُم ثُمَّ يَنقُضونَ عَهدَهُم في كُلِّ مَرَّةٍ وَ هُم لايَتَّقونَ (56)
کسانی که با آنها پیمان بستی سپس هر بار عهد خود را میشکنند و (از پیمان شکنی و خیانت) پرهیز ندارند.
فَاِمّا تَثقَفَنَّهُم فِي الحَربِ فَشَرِّد بِهِم مَن خَلفَهُم لَعَلَّهُم يَذَّكَّرونَ (57)
اگر آنها را در (میدان) جنگ بیابی آنچنان به آنها حمله کن که جمعیتهائی که پشت سر آنها هستند پراکنده شوند، شاید متذکر گردند (و عبرت گیرند).
وَ اِمّا تَخافَنَّ مِن قَومٍ خِيانَةً فَانبِذ اِلَيهِم عَليٰ سَوآءٍۚ اِنَّ اللهَ لايُحِبُّ الخآئِنينَ (58)
و هر گاه (با ظهور نشانه هائی) از خیانت گروهی بیم داشته باشی (که عهد خود را شکسته حمله غافلگیرانه کنند) به طور عادلانه به آنها اعلام کن (که پیمانشان لغو شده است) زیرا خداوند خائنان را دوست نمیدارد.
وَ لايَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا سَبَقوٓا ؗ اِنَّهُم لايُعجِزونَ (59)
و آنها که راه کفر پیش گرفتند تصور نکنند (با این اعمال) پیروز میشوند (و از قلمرو کیفر ما بیرون میروند) آنها هرگز ما را عاجز نخو
وَ اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَيلِ تُرهِبونَ بِه عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّكُم وَ ءاخَرينَ مِن دونِهِم لاتَعلَمونَهُمُؗ اؘللهُ يَعلَمُهُمۚ وَ ما تُنفِقوا مِن شَيءٍ في سَبيلِ اللهِ يُوَفَّ اِلَيكُم وَ اَنتُم لاتُظلَمونَ (60)
در برابر آنها (دشمنان) آنچه توانائی دارید از نیرو آماده سازید (و همچنین) اسبهای ورزیده (برای میدان نبرد) تا به وسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید و (همچنین) گروه دیگری غیر از اینها را که شما نمیشناسید و خدا میشناسد و هر چه در راه خدا (و تقویت بنیه دفاعی اسلام) انفاق کنید. به شما باز گردانده میشود و به شما ستم نخواهد شد.
وَ اِن جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها وَ تَوَكَّل عَلَي اللهِۚ اِنَّهۥ هُوَالسَّميعُ العَليمُ (61)
و اگر تمایل به صلح نشان دهند، تو نیز از در صلح درا، و بر خدا تکیه کن که او شنوا و داناست.
وَ اِن يُريدوٓا اَن يَخدَعوكَ فَاِنَّ حَسبَكَ اللهُۚ هُوَالَّذيٓ اَيَّدَكَ بِنَصرِه وَ بِالمُؤمِنينَ (62)
و اگر بخواهند تو را فریب دهند خدا برای تو کافی است او همان کسی است که تو را با یاری خود و مومنان تقویت کرد.
وَ اَلَّفَ بَينَ قُلوبِهِمۚ لَواَنفَقتَ ما فِي الاَرضِ جَميعًا مآ اَلَّفتَ بَينَ قُلوبِهِم وَ لٰكِنَّ اللهَ اَلَّفَ بَينَهُمۚ اِنَّهۥ عَزيزٌ حَكيمٌ (63)
و در میان دلهای آنها الفت ایجاد نمود، اگر تمام آنچه روی زمین است صرف میکردی که در میدان دلهای آنها الفت بیفکنی نمیتوانستی ولی خداوند در میان آنها الفت ایجاد کرد او توانا و حکیم است.
يٰٓـاَيُّهَا النَّبِيُّ حَسبُكَ اللهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ المُؤمِنينَ (64)
ای پیامبر، خداوند و مؤ منانی که از تو پیروی میکنند برای حمایت تو کافی است (؛ فقط بر آنها تکیه کن)!
يٰٓـاَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ المُؤمِنينَ عَلَي القِتالِۚ اِن يَكُن مِنكُم عِشرونَ صٰبِرونَ يَغلِبوا مِائَتَينِؗ وَ اِن يَكُن مِنكُم مِائَةٌ يَغلِبوٓا اَلفًا مِنَ الَّذينَ كَفَروا بِاَنَّهُم قَومٌ لايَفقَهونَ (65)
ای پیامبر! مومنان را تحریک به جنگ (با دشمن) کن، هر گاه بیست نفر با استقامت از شما باشند بر دویست نفر غلبه میکنند و اگر صد نفر باشند بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند پیروز میگردند چرا که آنها گروهی هستند که نمیفهمند!
اؘلئئـٰنَ خَفَّفَ اللهُ عَنكُم وَ عَلِمَ اَنَّ فيكُم ضَعفًاۚ فَاِن يَكُن مِنكُم مِائَةٌ صابِرَةٌ يَغلِبوا مِائَتَينِؗ وَ اِن يَكُن مِنكُم اَلفٌ يَغلِبوٓا اَلفَينِ بِاِذنِ اللهِۚ وَ اللهُ مَعَ الصّٰبِرينَ (66)
هم اکنون خداوند از شما تخفیف داد و دانست که در شما ضعفی وجود دارد بنابر این هر گاه یکصد نفر با استقامت از شما باشند بر دویست نفر پیروز میشوند و اگر یکهزار نفر باشند بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند کرد و خدا با صابران است.
ما كانَ لِنَبِيٍّ اَن يَكونَ لَهٓۥ اَسريٰ حَتّيٰ يُثخِنَ فِي الاَرضِۚ تُريدونَ عَرَضَ الدُّنيا وَ اللهُ يُريدُ الأخِرَةَؕ وَ اللهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (67)
هیچ پیامبری حق ندارد اسیرانی (از دشمن) بگیرد تا کاملا بر آنها پیروز گردد (و جای پای خود را در زمین محکم کند) شما متاع ناپایدار دنیا را میخواهید (و مایلید اسیران بیشتری بگیرید و در برابر گرفتن مالی آزاد کنید) ولی خداوند سرای دیگر را (برای شما) میخواهد و خداوند قادر و حکیم است.
لَولا كِتٰبٌ مِنَ اللهِ سَبَقَ لَمَسَّكُم فيمآ اَخَذتُم عَذابٌ عَظيمٌ (68)
اگر فرمان سابق خدا نبود (که بدون ابلاغ، امتی را کیفر ندهد) مجازات بزرگی به خاطر چیزی که (از اسیران) گرفتید به شما میرسید.
فَكُلوا مِمّا غَنِمتُم حَلٰلًا طَيِّبًاؗ وَ اتَّقُوا اللهَۚ اِنَّ اللهَ غَفورٌ رَحيمٌ (69)
اکنون از آنچه غنیمت گرفته اید حلال و پاکیزه بخورید و از خدا بپرهیزید، خداوند آمرزنده و مهربان است.
يٰٓـاَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِمَن فيٓ اَيديكُم مِنَ الاَسريٰٓ اِن يَعلَمِ اللهُ في قُلوبِكُم خَيرًا يُؤتِكُم خَيرًا مِمّآ اُخِذَ مِنكُم وَ يَغفِرلَكُمۚ وَ اللهُ غَفورٌ رَحيمٌ (70)
ای پیامبر! به اسیرانی که در دست شما هستند بگو اگر خداوند خیری در دلهای شما بداند (و نیات نیک و پاکی داشته باشید) بهتر از آنچه از شما گرفته به شما میدهد، و شما را میبخشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است.
وَ اِن يُريدوا خِيانَتَكَ فَقَدخانُوا اللهَ مِن قَبلُ فَاَمكَنَ مِنهُمؕ وَ اللهُ عَليمٌ حَكيمٌ (71)
اما اگر بخواهند با تو خیانت کنند (موضوع تازه ای نیست) آنها پیش از این (نیز) به خدا خیانت کردند و خداوند (شما را) بر آنها پیروز کرد و خداوند دانا و حکیم است.
اِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا بِاَموالِهِم وَ اَنفُسِهِم في سَبيلِ اللهِ وَ الَّذينَ ءاوَوا وَ نَصَروٓا اُولئِكَ بَعضُهُم اَولِيآءُ بَعضٍۚ وَ الَّذينَ ءامَنوا وَ لَم يُهاجِروا مالَكُم مِن وَلايَتِهِم مِن شَيءٍ حَتّيٰ يُهاجِرواۚ وَ اِنِ استَنصَروكُم فِي الدّينِ فَعَلَيكُمُ النَّصرُ اِلّا عَليٰ قَومٍ بَينَكُم وَ بَينَهُم ميثاقٌؕ وَ اللهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (72)
آنها که ایمان آوردند و مهاجرت نمودند و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کردند و آنها که پناه دادند و یاری نمودند، اولیاء (یاران و مسئولان و مدافعان) یکدیگرند، و آنها که ایمان آوردند و مهاجرت نکردند هیچگونه ولایت (و تعهد و مسئولیت) در برابر آنها ندارید تا هجرت کنند و (تنها) اگر از شما در (حفظ) دین (خود) یاری طلبند بر شما است که آنها را یاری کنید جز برضد گروهی که میان شما و آنها پیمان (ترک مخاصمه) است و خداوند به آنچه عمل میکنید بینا است.
وَ الَّذينَ كَفَروا بَعضُهُم اَولِيآءُ بَعضٍۚ اِلّا تَفعَلوهُ تَكُن فِتنَةٌ فِي الاَرضِ وَ فَسادٌ كَبيرٌ (73)
و آنها که کافر شدند اولیاء (و یاران و مدافعان) یکدیگرند، اگر (این دستور را) انجام ندهید فتنه و فساد عظیمی در زمین روی میدهد.
وَ الَّذينَ ءامَنوا وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا في سَبيلِ اللهِ وَ الَّذينَ ءاوَوا وَ نَصَروٓا اُولئِكَ هُمُ المُؤمِنونَ حَقًّا ؗ لَهُم مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ كَريمٌ (74)
و آنها که ایمان آوردند و هجرت نمودند و جهاد در راه خدا کردند، و آنها که پناه دادند و یاری کردند، آنان مؤ منان حقیقی اند، برای آنها آمرزش (و رحمت خدا) و روزی شایسته ای است.
وَ الَّذينَ ءامَنوا مِن بَعدُ وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا مَعَكُم فَاُولئِكَ مِنكُمؕ وَ اُولُوا الاَرحامِ بَعضُهُم اَوليٰ بِبَعضٍ في كِتٰبِ اللهِؕ اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (75)
و آنها که بعدا ایمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند از شما هستند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر (از دیگران) در احکامی که خدا مقرر داشته سزوارترند خداوند به همه چیز دانا است.