سورة التکویر
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
اِذَا الشَّمسُ كُوِّرَت (1)
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود.
وَ اِذَا النُّجومُ انكَدَرَت (2)
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند.
وَ اِذَا الجِبالُ سُيِّرَت (3)
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند.
وَ اِذَا العِشارُ عُطِّلَت (4)
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود.
وَ اِذَا الوُحوشُ حُشِرَت (5)
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند.
وَ اِذَا البِحارُ سُجِّرَت (6)
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند.
وَ اِذَا النُّفوسُ زُوِّجَت (7)
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد.
وَ اِذَا المَوء ۥدَةُ سُئِلَت (8)
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود،
بِاَيِّ ذَنبٍ قُتِلَت (9)
که به کدامین گناه کشته شدند؟!
وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَت (10)
و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود.
وَ اِذَا السَّمآءُ كُشِطَت (11)
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود.
وَ اِذَا الجَحيمُ سُعِّرَت (12)
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد.
وَ اِذَا الجَنَّةُ اُزلِفَت (13)
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود.
عَلِمَت نَفسٌ مآ اَحضَرَت (14)
آری در آن موقع هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است!
فَلآ اُقسِمُ بِالخُنَّسِ (15)
سوگند به ستارگانی که باز میگردند.
اؘلجَوارِ الكُنَّسِ (16)
حرکت میکنند و از دیده ها پنهان میشوند.
وَ الَّيلِ اِذا عَسعَسَ (17)
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد،
وَ الصُّبحِ اِذا تَنَفَّسَ (18)
و صبح هنگامی که تنفس کند،
اِنَّهۥ لَقَولُ رَسولٍ كَريمٍ (19)
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین).
ذي قُوَّةٍ عِندَ ذِي العَرشِ مَكينٍ (20)
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد.
مُطاعٍ ثَمَّ اَمينٍ (21)
فرمانروا و امین است.
وَ ما صاحِبُكُم بِمَجنونٍ (22)
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست.
وَ لَقَد رَءاهُ بِالاُفُقِ المُبينِ (23)
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد.
وَ ما هُوَعَلَي الغَيبِ بِضَنينٍ (24)
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد.
وَ ما هُوَبِقَولِ شَيطٰنٍ رَجيمٍ (25)
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست.
فَاَينَ تَذهَبونَ (26)
پس به کجا میروید؟!
اِن هُوَاِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (27)
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست.
لِمَن شآءَ مِنكُم اَن يَستَقيمَ (28)
برای آنها که میخواهند راه مستقیم در پیش گیرند.
وَ ما تَشآءونَ اِلّآ اَن يَشآءَ اللهُ رَبُّ العٰلَمينَ (29)
و شما اراده نمیکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد.