سورة المطففین
بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
وَيلٌ لِلمُطَفِّفينَ (1)
وای بر کمفروشان.
اؘلَّذينَ اِذَا اكتالوا عَلَي النّاسِ يَستَوفونَ (2)
آنها که وقتی برای خود کیل میکنند حق خود را به طور کامل میگیرند.
وَ اِذا كالوهُم اَو وَزَنوهُم يُخسِرونَ (3)
اما هنگامی که میخواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم میگذارند!
اَلا يَظُنُّ اُولئِكَ اَنَّهُم مَبعوثونَ ۙ (4)
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته میشوند.
لِيَومٍ عَظيمٍ (5)
در روزی بزرگ.
يَومَ يَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العٰلَمينَ (6)
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین میایستند.
كَلّآ ؗ اِنَّ كِتٰبَ الفُجّارِ لَفي سِجّينٍ (7)
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال میکنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است!
وَ مآ اَدریــٰكَ ما سِجّينٌ (8)
تو چه میدانی سجین چیست ؟
كِتٰبٌ مَرقومٌ (9)
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی.
وَيلٌ يَومَئِذٍ لِلمُكَذِّبينَ (10)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان.
اؘلَّذينَ يُكَذِّبونَ بِيَومِ الدّينِ (11)
همانها که روز قیامت را انکار میکنند.
وَ ما يُكَذِّبُ بِهٖٓ اِلّا كُلُّ مُعتَدٍ اَثيمٍ (12)
و تنها کسانی آن را انکار میکنند که متجاوز و گنهکارند.
اِذا تُتليٰ عَلَيهِ ءايٰتُنا قالَ اَساطيرُ الاَوَّلينَ (13)
همان کس که وقتی آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: این افسانه های پیشینیان است!
كَلّا ؗ بَلۜ رانَ عَليٰ قُلوبِهِم ما كانوا يَكسِبونَ (14)
چنین نیست که آنها خیال میکنند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته!
كَلّآ ؗاِنَّهُم عَن رَبِّهِم يَومَئِذٍ لَمَحجوبونَ (15)
چنین نیست که آنها میپندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند.
ثُمَّ اِنَّهُم لَصالُوا الجَحيمِ (16)
سپس آنها مسلما وارد دوزخ میشوند.
ثُمَّ يُقالُ هٰذَا الَّذي كُنتُم بِهٖ تُكَذِّبونَ (17)
بعد به آنها گفته میشود این همان چیزی است که آن را تکذیب میکردید!
كَلّآ ؗ اِنَّ كِتٰبَ الاَبرارِ لَفي عِلِّيّينَ (18)
چنان نیست که آنها (درباره معاد) خیال میکنند، بلکه نامه اعمال نیکان در علیین است.
وَ مآ اَدریــٰكَ ما عِلِّيّونَ (19)
و تو چه میدانی علیین چیست؟!
كِتٰبٌ مَرقومٌ (20)
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است قطعی.
يَشهَدُهُ المُقَرَّبونَ (21)
که مقربان شاهد آنند.
اِنَّ الاَبرارَ لَفي نَعيمٍ (22)
مسلما نیکان در انواع نعمت متنعمند.
عَلَي الاَرآئِكِ يَنظُرونَ (23)
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و به زیباییهای بهشت مینگرند.
تَعرِفُ في وُجوهِهِم نَضرَةَ النَّعيمِ (24)
در چهره های آنها طراوت و نشاط نعمت را میبینی.
يُسقَونَ مِن رَحيقٍ مَختومٍ (25)
آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته ای سیراب میشوند.
خِتٰمُهۥ مِسكٌۚ وَ في ذٰلِكَ فَليَتَنا فَسِ المُتَنٰفِسونَ (26)
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهای بهشتی باید راغبان بر یکدیگر پیشی گیرند!
وَ مِزاجُهۥ مِن تَسنيمٍ (27)
این شراب (طهور) ممزوج با تسنیم است.
عَينًا يَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبونَ (28)
همان چشمه ای که مقربان از آن مینوشند.
اِنَّ الَّذينَ اَجرَموا كانوا مِنَ الَّذينَ ءامَنوا يَضحَكونَ (29)
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤ منان میخندیدند.
وَ اِذا مَرّوا بِهِم يَتَغامَزونَ (30)
و هنگامی که از کنار آنها (جمع مؤ منان) میگذشتند آنها را با اشارات مورد سخریه قرار میدادند.
وَ اِذَا انقَلَبوٓا اِليٰٓ اَهلِهِمُ انقَلَبوا فَكِهينَ (31)
و هنگامی که به سوی خانواده خود باز میگشتند مسرور و خندان بودند.
وَ اِذا رَاَوهُم قالوٓا اِنَّ هٰٓؤُلآءِ لَضآلّونَ (32)
و هنگامی که آنها (مؤ منان) را میدیدند میگفتند: اینها گمراهانند.
وَ مآ اُرسِلوا عَلَيهِم حٰفِظينَ (33)
در حالی که آنها هرگز ماءمور مراقبت و متکفل آنان (مؤ منان) نبودند.
فَاليَومَ الَّذينَ ءامَنوا مِنَ الكُفّارِ يَضحَكونَ (34)
ولی امروز مؤ منان به کفار میخندند.
عَلَي الاَرآئِكِ يَنظُرونَ (35)
در حالی که بر تختهای مزین بهشتی نشسته اند و نگاه میکنند.
هَل ثُوِّبَ الكُفّارُ ما كانوا يَفعَلونَ (36)
آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟!